Guidelines for Agro-tourism Development to a High-value Creative Economy of Bankumpattana Community Enterprise, Bangpae District, Ratchaburi Province
DOI:
https://doi.org/10.14456/jmu.2023.22Keywords:
agro-tourism, community enterprise, creative economy, value addedAbstract
The objectives of this study were to investigate: 1) marketing communication tools and decision making in travelling to agro-tourism Bankumpattana Community Enterprise and 2) guidelines for agro-tourism development to a high-value creative economy of Bankumpattana Community Enterprise, Bangpae District, Ratchaburi Province. The sample group consisted of 384 Thai tourists derived by convenience sampling technique. Another group for more important information chosen by purposive sampling technique consisted of the director, assistant directors, and relevant staffs.
The data were collected by questionnaires and interview analyzed by Multiple Regression Analysis and content analysis with the results as follows. 1) the marketing communication tools and decision making in travelling to agro-tourism was overall at high level. 2) the guidelines for agro-tourism development to a high-value creative economy of Bankumpattana Community Enterprise, Bangpae District, Ratchaburi Province consisted of 2 main aspects which can be concretely developed, i.e. a) marketing communication tools and b) potential development. a) According to marketing communication tools, there should be more media for advertisement and public relations through visitors’ word-of-mouth and social media. The community should also provide facilities and infrastructure including enough tourists’ parking places. b) According to potential development and community management model, the community enterprise should integrate creative change mixed with knowledge and local wisdom to create a high-value creative economy. There should be an inter-agency coordination of the organization related to agro-tourism and creative economy. The community should also provide systematic tourism activities in the community which yield advantages for the people in the community. The activities should be supported by Creative Economy Agency (Public organization) and other related agencies through the community, and 3) the hypothesis test showed that the marketing communication tools affected the decision making in travelling to Bankumpattana Community at 0.05 statistically significant level. When considering the impact of each independent variables of decision making, it was found that the impact value included advertisement (β=0.290), sales promotion (β=0.203), direct marketing (β=0.193), sales personal (β=0.136), marketing events (β=0.126), and public relations (β=0.124) respectively. The regression coefficient or predictive value was 0.752 (R=0.752) and the coefficient of multiple determination was 0.565 (R Square=0.565).
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2557). การท่องเที่ยวเชิงเกษตร. พิมพ์ครั้งที่ 1. ม.ป.ท.
กันยพัชร์ วิชญชัยสิทธิ์. (2560). กระบวนการตัดสินใจทำศัลยกรรมเสริมความงามของผู้บริโภค. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ].
ขวัญกมล ดอนขวา. (2559). แบบจำลองเศรษฐกิจสร้างสรรค์และพฤติกรรมเชิงสร้างสรรค์มีผลต่อยุทธศาสตร์ระยะยาวการเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนของประเทศไทย. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยสุรนารี.
จิตต์โสภา เฉลียวศักดิ์, ชัยยุทธ กลีบบัว, อังคณา รุ่งอุทัย, และ ทิพย์สุดา ธิอูป. (2562). การออกแบบและเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น: ผ้าถุงพิมพ์ลายผ้าซิ่นอีสาน. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 7(3), 226-237.
จีรนันท์ เขิมขันธ์. (2561). มุมมองของการพัฒนาภาคการท่องเที่ยวเชิงเกษตรในประเทศไทย. วารสารเกษตรพระจอมเกล้า, 36(2), 162-167.
ชลธิศ บรรเจิดธรรม. (2557). การตลาดผ่านสื่อสังคมออนไลน์การแสดงความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร และความเหมาะสมของตนเองส่งผลต่อความตั้งใจซื้อผลิตภัณฑ์เครื่องหนังของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ].
ชูวิทย์ มิตรชอบ. (2553). เศรษฐกิจสร้างสรรค์แนวความคิดใหม่ในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจไทยในทศวรรษหน้า. วารสารเศรษฐศาสตร์สุโขทัยธรรมาธิราช, 5(1), 82.
ณัฐกาญจน์ สุวรรณธารา และ ธีระ เตชะมณีสถิตย์. (2563). รูปแบบการสื่อสารตลาดแบบบูรณาการที่ส่งผลต่อการรับรู้คุณค่าตราสินค้าระหว่างผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางตราสินค้าไทยกับตราสินค้าต่างประเทศในระบบ การขายตรง. วารสารสังคมศาสตร์สุรนารี, 8(2), 41-59. https://doi.org/10.1016/j.trip.2020.100154
ณรงค์รัฐ ร่วมพรภาณุ. (2559). อิทธิพลของการตลาดเชิงกิจกรรม (Event Marketing) ต่อการตัดสินใจเลือกเล่นเกมออนไลน์ในเขตกรุงเทพมหานคร กรณีศึกษา เกม Dota 2 และ League of Legends. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ].
ปริษฐา ถนอมเวช. (2563). เครื่องมือการสื่อสารการตลาดที่ส่งผลต่อค่านิยมในการเลือกใช้ผลิตภัณฑ์สมุนไพรของผู้บริโภควัยรุ่นยุคดิจิทัล. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยธนบุร, 14(3), 97-106.
ปณิศา ลัญชานนท์. (2548). หลักการตลาด. โรงพิมพ์ธรรมสาร.
พิริยะ ผลพิรุฬห์. (2556). เศรษฐกิจสร้างสรรค์กับการพัฒนาประเทศไทย. วารสารเศรษฐศาสตร์ปริทรรศน์ สถาบันพัฒนศาสตร์, 7(1), 6-7.
ยุทธ ไกยวรรณ์. (2550). การสร้างเครื่องมือวิจัย. ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
รัฐนันท์ พงศ์วิริทธิ์ธร และ นภัค ทิพย์ศรี. (2559). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงเกษตรเศรษฐกิจสร้างสรรค์บนพื้นที่สูง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยธนบุรี, 10(21), 79-91.
วิสาหกิจชุมชนบ้านกุ่มพัฒนา. (2563, 10 กรกฎาคม). “ชุมชนบ้านกุ่มพัฒนา” จากวิถีแห่งปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงก้าวสู่แบรนด์ระดับชาติ. https://www.kasetvoice.com/post/2499
วุฒิชัย คงนวลมี และสุภาพร คูพิมาย. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการเลือกซื้อกาแฟกระป๋องพร้อมดื่มในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 6(20), 214-227.
ศิรประภา นพชัยยา. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อกาแฟจากร้านคาเฟ่อเมซอนในสถานีบริการน้ำมัน ปตท. ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์].
ศิระ ศรีโยธิน. (2561). เครื่องมือสื่อสารการตลาดเพื่อการสร้างแบรนด์องค์กร. Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 11(1), 2247-2263.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2538). พฤติกรรมผู้บริโภค. ธีระฟิลม์และไซเท็กซ์.
ศศิวรรณ กลิ่นมาหอม. (2559). องค์ประกอบของผลิตภัณฑ์และการสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการที่มีอิทธิพลต่อกระบวนการตัดสินใจซื้อของผู้บริโภคอาหารทะเลแบบจัดส่งถึงที่ของร้านอาหารแห่งหนึ่งในเมืองพัทยา. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา].
สมวงศ์ พงศ์สถาพร. (2549). Practical IMC: การสื่อสารการตลาดแบบผสมผสานภาคปฏิบัติ. บลูซอพท์.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (สสวท.). (2564, 7 ตุลาคม). การสร้างมูลค่า. http://designtechnology.ipst.ac.th/
สำนักงานสภานโยบายการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรมแห่งชาติ (สอวช.). (2564, 18 ตุลาคม). Creative Economy พาเศรษฐกิจไทยก้าวไกลสู่สากล. https://www.nxpo.or.th/th/9440/
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564, 10 สิงหาคม). เศรษฐกิจสร้างสรรค์. https://www.nesdc.go.th/ewt_news.php?nid=3712&filename=economic develop
อริสรา ไวยเจริญ. (2556). รูปแบบการโฆษณาสินค้าประเภท FMCG บนสื่ออินเทอร์เน็ตที่มีผลต่อพฤติกรรมการตัดสินใจซื้อของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์].
อาทิตยา กิจประเสริฐ. (2557). การสื่อสารการตลาดเชิงบูรณาการที่ส่งผลต่อทัศนคติ และพฤติกรรมการตัดสินใจซื้ออาหารสำเร็จรูปแช่แข็ง ตราสินค้า อีซีโก เขตกรุงเทพมหานคร. วารสารบริหารธุรกิจเทคโนโลยีมหานครปริทัศน, 4(1), 31-42.
Berlo, D. K. (1960). The Process of Communication: An Introduction to Theory and Practice. Rinehart and Winston.
Kotler, P. (2003). Marketing Management . (11th ed.) Upper Saddle River.
Likert, R. (1967). A Technique for the Measurement of Attitude. Rand me Nally Company.
Snedecor, G.W. and Cochran, W.G. (1967). Statistical Methods. (6th ed.) The Iowa State University Press.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Mahidol R2R e-Journal

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความลิขสิทธิ์ (Copyright text)
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร Mahidol R2R e-Journal กองทรัพยากรบุคคล มหาวิทยาลัยมหิดล อนุญาตให้นำข้อความ เนื้อหา รูปภาพ ไปพิมพ์เผยแพร่ได้ แต่ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ หรือมีเจตนาเอื้อผลประโยชน์ในทางธุรกิจใดๆ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่าน ความรับผิดชอบ องค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
ผลประโยชน์ทับซ้อน (Conflicts of Interest)
ผู้ประพันธ์ต้องเปิดเผยเป็นลายลักษณ์อักษร (ระบุในรายงาน)ถึงทุกปัจจัยรวมทั้งปัจจัยด้านการเงินที่อาจมีอิทธิผลต่อ การศึกษาผลการศึกษาหรือข้อสรุปจากรายงานการศึกษาวิจัย และจำเป็นต้องระบุหากได้รับการสนับสนุนทางการเงินจาก แหล่งทุนภายนอกเพื่อให้สอดคล้องกับคำประกาศของบรรณาธิการ ผู้ร่วมประพันธ์ทุกท่านต้องมีส่วนร่วมในผลงานการศึกษาวิจัย และควรมีการระบุไว้อย่างชัดเจนในหนังสือปะหน้าประกอบการส่งเรื่องที่จะตีพิมพ์ รวมทั้งระบุไว้ในส่วนของกิตติกรรมประกาศ (acknowledgements) ในตอนท้ายของรายงานต้นฉบับ