ผลการเฝ้าระวังสัญญาณเตือนเข้าสู่ภาวะวิกฤตต่ออุบัติการณ์การทรุดลงและความปลอดภัย (MEWS Score 0-2 คะแนน) ของผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูง โรงพยาบาลปทุมรัตต์

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ : เพื่อเปรียบเทียบผลการเฝ้าระวังสัญญาณเตือนเข้าสู่ภาวะวิกฤตต่ออุบัติการณ์การทรุดลงและความปลอดภัย (MEWS Score 0-2 คะแนน) ของผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูง

รูปแบบการวิจัย : กึ่งทดลอง (Quasi-experimental)

วัสดุและวิธีการวิจัย : กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาที่หอผู้ป่วยในโรงพยาบาลปทุมรัตต์ที่มีความเสี่ยงสูงโดยมีเกณฑ์คัดเข้า ได้แก่ ผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยในที่มีโรคประจำตัว DM, HT, CKD และ เกณฑ์คัดออกคือ เป็นผู้ป่วยที่แพทย์วินิจฉัยแล้วว่าเป็นผู้ป่วยระยะสุดท้ายเป็นกลุ่มตัวอย่าง ตั้งแต่เดือนมกราคม – มิถุนายน 2566 จำนวน 90 ราย ได้มาจากกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้ 1) แบบบันทึกการเฝ้าระวังสัญญาณชีพเตือนภาวะวิกฤติและอาการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ 2) แบบเก็บข้อมูลและบันทึกค่าคะแนนของระบบสัญญาณเตือน 3) แบบบันทึกอุบัติการณ์อาการทรุดลงผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาที่หอผู้ป่วยในโรงพยาบาลปทุมรัตต์ที่มีความเสี่ยงสูง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาแจกแจงความถี่แสดงจำนวนร้อยละ และค่าเฉลี่ย การเปรียบเทียบอุบัติการณ์การทรุดลงก่อนและหลังการเฝ้าระวังสัญญาณเตือนเข้าสู่ภาวะวิกฤตและเปรียบเทียบความปลอดภัย (MEWS Score 0-2 คะแนน) ก่อนและหลังการเฝ้าระวังสัญญาณเตือนเข้าสู่ภาวะวิกฤตโดยใช้ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัย : ผลการวิจัยครั้งนี้พบว่า 1) ผู้ป่วยเพศหญิงมากกว่าเพศชาย มีอายุเฉลี่ย 64.34 ปีการวินิจฉัยโรคขณะเจ็บป่วยปัจจุบันใน 5 อันดับแรกพบว่าผู้ป่วยมีภาวะ Pneumonia และ Hyper glycemia มากที่สุด ร้อยละ 16.67 และพบระบบที่มีปัญหาโรคร่วมมากที่สุดคือ DM ร้อยละ 32.22 และ 2) ระดับค่าคะแนน 0-2 คะแนน มีจำนวนมากที่สุด ร้อยละ 74.44 และระดับค่าคะแนนมากกว่า 6 คะแนนร้อยละ 4.44 มีจำนวนน้อยที่สุด

สรุปและข้อเสนอแนะ : ควรทำการศึกษาโดยการขยายใช้แบบประเมินกับผู้ป่วย 2 ช่วงอายุ คือ มากกว่า 15 ปี และ 1 เดือน – 15 ปี โดยแบ่งเครื่องมือการประเมินคนละกลุ่มสามารถขยายผลการใช้ เครื่องมือดังกล่าวไปใช้ในการศึกษาวิจัยผลลัพธ์การใช้แบบประเมิน