ผลของโปรแกรมป้องกันการหกล้มต่อการรับรู้ความสามารถตนเอง ความคาดหวังผลดีจากการปฏิบัติ และพฤติกรรมการป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยงต่อการหกล้ม ในโรงพยาบาลเมยวดี

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ : เพื่อเปรียบเทียบคะแนนเฉลี่ยการรับรู้ความสามารถตนเอง ความคาดหวังผลดีจากการปฏิบัติ และพฤติกรรมการป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุ

รูปแบบการวิจัย : วิจัยกึ่งทดลอง (Qua-si experimental design)  

วัสดุและวิธีการวิจัย : กลุ่มตัวอย่างทั้ง 64 คน เป็นผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยงต่อการหกล้มและมีคุณสมบัติตามเกณฑ์การคัดเข้า เป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 32 คน ดำเนินระหว่างเดือนเมษายน-มิถุนายน 2565 ระยะเวลาดำเนินการ 12 สัปดาห์ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามที่มีความตรงตามเนื้อหา (Content Validity) เท่ากับ 0.94 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย  ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ Independent t-test กำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ 95% Confidence interval

ผลการวิจัย : หลังการทดลอง พบว่า ผู้สูงอายุในกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยการรับรู้ความสามารถตนเองมากกว่ากลุ่มควบคุม (p<.001) โดยมีคะแนนเฉลี่ยมากกว่ากลุ่มควบคุม 0.50 คะแนน (95%CI: 0.38, 0.61); ผู้สูงอายุในกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการป้องกันการหกล้มมากกว่ากลุ่มกลุ่มควบคุม (p<.001) โดยมีคะแนนเฉลี่ยมากกว่าเท่ากับ 0.91 คะแนน (95%CI: 0.70, 1.11) และผู้สูงอายุในกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยความคาดหวังผลดีจากการปฏิบัติมากกว่ากลุ่มควบคุม (p<.001) โดยมีคะแนนเฉลี่ยมากกว่ากลุ่มควบคุม 0.89 คะแนน (95%CI: 0.64, 1.13)

สรุปและข้อเสนอแนะ : ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่า Intervention ช่วยให้ผู้สูงอายุมีผลลัพธ์ทางสุขภาพดีขึ้น ดังนั้น ผู้เกี่ยวข้องควรส่สงเสริมให้นำ Intervention นี้ไปใช้ในหน่วยงาน