ผลของโปรแกรมการดูแลผู้ป่วยระยะกลางและญาติผู้ดูแลระยะเปลี่ยนผ่านจากโรงพยาบาลสู่บ้านต่อความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันภาวะแทรกซ้อนและความพึงพอใจของผู้ป่วย

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: ศึกษาผลของโปรแกรมการดูแลผู้ป่วยระยะกลางและญาติผู้ดูแลระยะเปลี่ยนผ่านจากโรงพยาบาลสู่บ้านต่อความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน ภาวะแทรกซ้อน และความพึงพอใจของผู้ป่วย

รูปแบบการวิจัย: การวิจัยกึ่งทดลอง แบบกลุ่มเดียว วัดก่อน-หลัง(Pretest – posttest Design)

วัสดุและวิธีการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง ผู้ป่วยที่รับบาดเจ็บทางสมอง ผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บทางไขสันหลัง และญาติผู้ดูแล จำนวน 24 คู่ ในระหว่างเดือน ตุลาคม 2561 ถึง มีนาคม 2562 ที่ได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย โปรแกรมการดูแลผู้ป่วยระยะกลางและญาติผู้ดูแล ที่ผู้วิจัยได้พัฒนาขึ้น กลุ่มตัวอย่างได้รับการดูแลด้วยโปรแกรมการดูแลผู้ป่วยระยะกลาง และญาติผู้ดูแลระยะเปลี่ยนผ่านจากโรงพยาบาลสู่บ้าน เก็บรวบรวมข้อมูลจากการสัมภาษณ์ แบบประเมินความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน แบบประเมินภาวะแทรกซ้อน และแบบประเมินความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์เปรียบเทียบค่าเฉลี่ย โดยการใช้ Wilcoxon signed Ranks test

ผลการวิจัย: 1) หลังการจำหน่าย 3 เดือน กลุ่มตัวอย่างผู้ป่วยระยะกลาง มีคะแนนความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันเพิ่มมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.003) 2) หลังการจำหน่าย 3 เดือน กลุ่มตัวอย่างผู้ป่วยระยะกลางเกิดภาวะแทรกซ้อนน้อย ร้อยละ 4.16 3) หลังจำหน่าย 3 เดือน คะแนนความพึงพอใจของผู้ป่วยระยะกลาง เพิ่มมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (p<.003)

สรุปและข้อเสนอแนะ: ผลการศึกษาครั้งนี้ สามารถนำโปรแกรมการดูแลฯ นี้ไปใช้เป็นแนวทางในการดูแลผู้ป่วยระยะกลาง เพื่อให้ผู้ป่วยและญาติผู้ดูแลมีความรู้และสามารถดูแลผู้ป่วยระยะกลางได้อย่างถูกต้อง ลดการเกิดภาวะแทรกซ้อน และสามารถทำกิจวัตรประจำวันได้มากขึ้น