ความชุกและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับอาการติดเชื้อทั่วร่างกายของผู้ป่วย Melioidosis ในโรงพยาบาลหนองหาน จังหวัดอุดรธานี
คำสำคัญ:
อัตราความชุก, ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์, อาการติดเชื้อทั่วร่างกาย, โรคเมลิออยด์บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาความชุกและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับอาการติดเชื้อทั่วร่างกายของผู้ป่วยโรค เมลิออยด์
รูปแบบการวิจัย: การศึกษาแบบภาคตัดขวาง (Cross-sectional study)
วัสดุและวิธีการวิจัย: ศึกษาข้อมูลของผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาตั้งแต่เดือนมกราคม 2558-ธันวาคม 2562ในโรงพยาบาลหนองหาน จำนวน 221 ราย เก็บรวบรวมข้อมูลจากเวชระเบียนรายงาน 506 และ 507 ของโรงพยาบาล วิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนา และสถิติเชิงอนุมานสำหรับการหาความสัมพันธ์ด้วยChi-square test และ Fisher exact test ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .05
ผลการวิจัย: พบผู้ป่วยทั้งสิ้น 221 ราย เป็นชาย 64.3% อายุ 25-59 ปี 55.0% เฉลี่ย 52 ปี (SD=16.51)มีโรคร่วม 69.8% โดยเฉพาะโรคเบาหวาน 36.5% อัตราความชุกของโรคตั้งแต่ปี พ.ศ.2558-2562 เท่ากับ71.15, 47.85, 24.72, 25.50 และ 14.07 ต่อประชากรแสนคน ตามลำดับ พบผู้ป่วยตลอดทั้งปี พบมากที่สุดในช่วงฤดูฝน ผู้ป่วยที่มีโรคเบาหวานเป็นโรคร่วมและมีอาการติดเชื้อเฉพาะที่ (Local infected) มีความสัมพันธ์กับอาการติดเชื้อทั่วร่างกายของผู้ป่วยโรคเมลิออยด์ (p =0.14, <.001) ตามลำดับ
สรุปและข้อเสนอแนะ: ผลการศึกษาครั้งนี้ ชี้ให้เห็นถึงการเฝ้าระวังโรค ควรดำเนินการให้ความรู้เกี่ยวกับโรคและอาการอย่างต่อเนื่อง และในกลุ่มผู้ป่วยที่มีโรคร่วมโดยเฉพาะโรคเบาหวาน และผู้ป่วยที่มีอาการติดเชื้อเฉพาะที่ (Local infected)
References
2. Paveenkittiporn W, Paveenkittiporn W, Apisarnthanarak A, Dejsirilert S, Trakulsomboon S, Thongmali O, et al. Five-year surveillance for Burkholderiapseudomallei in Thailand, 2000-2004: Prevalence and antimicrobial susceptibility. J Med Assoc Thai 2009; 92: S46-52.
3. โรงพยาบาลหนองหาน. รายงานผลการปฏิบัติราชการของโรงพยาบาลหนองหาน. กลุ่มงานพัฒนายุทธศาสตร์ โรงพยาบาลหนองหาน. จังหวัดอุดรธานี; 2563.
4.ศูนย์วิจัยโรคเมลิออยโดสิส มหาวิทยาลัยขอนแก่น. รายงานประจำปี 2552 [อินเทอร์เน็ต]. ขอนแก่น; 2552 [เข้าถึงเมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม 2563]. เข้าถึงได้จาก: http://www.melioid.org
5.Currie BJ, Fisher DA, Howard DM, et al. Endemic melioidosis in tropical northern Australia: a 10-year prospective study and review of the literature. Clinical infectious diseases. 2000; 31: 981-6.
6.Chetchotisakd P, Porramatikul S, Mootsikapun P, Anunnatsiri S, Thinkhamrop B. Randomized, double-blind, controlled study of cefoperazone-sulbactam plus cotrimoxazole versus ceftazidimepluscotrimoxazole for the treatment of severe melioidosis. Clinical infectious diseases. 2001; 33: 29-34.
7. พัชรสาร ลีนะสมิต. Melioidosis.หน่วยโรคติดเชื้อ ภาควิชาอายุรศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.[อินเทอร์เน็ต]. กรุงเทพมหานคร. [เข้าถึงเมื่อวันที่25 พฤษภาคม 2563] เข้าถึงได้จาก: http://www.med.swu.ac.th/Internalmed/ images/ documents/handout/ID/ PL/melioidosis_handout.pdf
8. สุภาภรณ์ พัวเพิ่มพูลศิริ. แบคทีเรียวิทยาของเชื้อ Burkholderiapseudomalleiและการเพาะเชื้อ.
ใน: เพลินจันทร์ เชษฐ์โชติศักดิ์, (บรรณาธิการ). โรคเมลิออยด์. นนทบุรี: โฮลิสติกพับลิชชิ่ง; 2546.
9. ภาสินี ม่วงใจเพชร และพรนภา ศุกรเวทย์ศิริ. ความชุกและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการเกิดโรคเมลิออยด์ จังหวัดอุบลราชธานี. สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 ขอนแก่น. 2562; 26(2): พฤษภาคม - สิงหาคม 2562.
10.พรพรรณ สุนทรสุต, วิลาสินี ธงกลาง, ธิดารัตน์ โพธิศรี เมรี ชื่นจิตร, สุดรัตน์ ดาละบุตร, วิริยา ห่านตระกูล และ ดิเรก ลิ้มมธุรสกุล. โรคเมลิออยโคสิสจากการสัมผัสดินหรือน้ำ ป้องกันด้วยใส่บูทยาว ดื่มน้ำต้มสุก. หน่วยวิจัยมหิดล-อ๊อกฟอร์ด คณะเวชศาสตร์เขตร้อน มหาวิทยาลัยมหิดล. 2561.
11.ปิยธิดา สุจริตพงษ์, พรนภา ศุกรเวทย์ศิริ และเกรียงศักดิ์ เวทีวุฒาจารย์. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการเกิดโรคเมลิออยด์ในผู้ป่วยโรคเมลิออยด์โรงพยาบาลโคกศรีสุพรรณ จังหวัดสกลนคร. วารสารวิจัยคณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 2557; 7(1): 80-6.
12.Chaowagul W, White NJ, Dance DA, et al. Melioidosis: a major cause of community Acquired septicaemia in northeastern Thailand. J Infect Dis. 1989; 159: 890-899.
13.Limmathurotsakul D, Peacock SJ. Melioidosis: a clinical overview. British medical Bulletin. 2011; 99: 125-139.
14.พรพิศ ตรีบุพชาติสกุล. เมลิออยด์ในโรงพยาบาลพุทธชินราช พ.ศ. 2547-2550. วารสารวัณโรค โรคทรวงอกและเวชบำบัดวิกฤต. 2552; 30(2): 112-25.
15.Currie J, Fisher A, Diane M, Howard.Endemic Melioidosis in Tropical Northern Australia: A 10-Year Prospective Study and Review of the Literature. Clin Infect Dis [serial online] 2000; 31: 981-6. [เข้าถึงเมื่อ 25 พฤษภาคม 2563].เข้าถึงได้จาก https://www ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/ 11049780
16.เพลินจันทร์ เชษฐ์โชติศักดิ์. โรคเมลิออยโดสิส. นนทบุรี: โฮลิสติก พับลิชชิ่ง. 2546.
17.สถิต สิริสิงห, ธารารัชต์ ธารากุล, วิภาดา เชาวกุล, สุรศักดิ์ วงศ์รัตนชีวิน. รายงานโครงการวิจัย Melioidosis: A national problem. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล. 2538.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2022 สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดร้อยเอ็ด
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดร้อยเอ็ด
บทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิจัย และพัฒนานวัตกรรมทางสุขภาพ สํานักงานสาธารณสุขจังหวัดร้อยเอ็ด ถือเป็น ผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้ประพันธ์ กองบรรณาธิการไม่จําเป็นต้องเห็น ด้วยเสมอไป และผู้ประพันธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง