พฤติกรรมการข่มเหงรังแกในเด็กวัยเรียน: ปัญหาที่สังคมไทยไม่ควรมองข้าม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทนำ: พฤติกรรมข่มเหงรังแกในเด็กวัยเรียนเป็นปัญหาสาธารณสุขไทย โรงเรียนเป็นสถานที่เด็กผู้มีภูมิหลังทางเศรษฐสังคมแตกต่างมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันจึงมีโอกาสเกิดพฤติกรรมดังกล่าวสูงการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อค้นหา 1) ความหมาย สาเหตุสำคัญที่ทำให้เกิดพฤติกรรมการข่มเหงรังแกในเด็กวัยเรียน 2) รูป แบบพฤติกรรมการข่มเหงรังแก 3) ผลกระทบที่เกิดขึ้นต่อสุขภาพคุุณภาพชีวิตและ 4) แนวทางป้องกันและการแก้ไขปัญหา
วิธีการศึกษา: สังเคราะห์งานวิจัยอย่างเป็นระบบจาก 3 ฐานข้อมูล: พับเมด (PubMed) ไซแอนซ์ไดเร็ค (ScienceDirect) และวารสารออนไลน์ (Directory Of Open Access Journals) (DOAJ)ระหว่างปี พ.ศ. 2557-2562 ให้ได้องค์ความรู้ เชิงลึกจากกลุ่มตัวอย่างคืองานวิจัยที่ทำการศึกษาเกี่ยวกับพฤติกรรมการข่มเหงรังแกในเด็กวัยเรียนทั้งในและต่างประเทศ ผ่านเกณฑ์การคัดเข้ารวมจำนวน 14 เรื่อง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยเทคนิคการวิเคราะห์แบบอุปนัย (Analytic introduction)
ผลการศึกษา: พฤติกรรมการข่มเหงรังแกเป็นพฤติกรรมแสดงถึงความก้าวร้าว มีความรุนแรงการรังแกข่มเหงแสดงออกหลายรูป แบบทั้งทางกาย วาจา การกีดกันทางสังคมและสื่อออนไลน์สาเหตุุส่งเสริมการเกิดพฤติกรรมดังกล่าวมาจากตัวบุคคล ครอบครัวและสังคม ส่งผลให้เกิดบาดเจ็บ สมาธิสั้น มีความวิตกกังวล ไม่มีปฏิสัมพันธ์ที่ดี หลีกหนีสังคมเกิดภาวะซึมเศร้าจน
ขั้นคิดฆ่าตัวตาย แนวทางการป้องกันที่สำคัญคือ ความร่วมมือที่เข้มแข็งของทุกฝ่าย (ครอบครัวผู้บริหารโรงเรียน บุคลากร นักเรียนและชุมชน) เนื่องจากสามารถเป็นเกราะป้องกันการเกิดพฤติกรรมการข่มเหงรังแกได้อย่างมีประสิทธิภาพ
สรุปผล: พฤติกรรมการข่มเหงรังแกเป็นปัญหาสังคมที่ร้ายแรงและพบบ่อยมากขึ้นในเด็กวัยเรียนช่วงศตวรรษที่ 21 บุคคลมักแสดงออกถึงพฤติกรรมดังกล่าวหลายรูปแบบ อย่างไรก็ตามพฤติกรรมนี้จะส่งผลกระทบทางลบต่อสุขภาพและความเป็นอยู่ของผู้ถูกรังแกทั้งในระยะสั้นและระยะยาว
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Department of Mental Health. Thai children bullied each other 2nd after Japan. [Internet]. 2019. [cited 2021 Dec 15]. Available from https://www. dmh.go.th (In Thai).
Srisawat P, Langka W, Boriboom G, Saenubol K.A. Development of bullying prevention in school model. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 2019; 11(1):3653-3667. (In Thai).
Nuphannoi R, Thaweekoon T, Nintachan P. Selfesteem, social support and bullying behavior among junior high school students. The Journal of Psychiatric Nursing and Mental Health. 2018; 32(3): 13-32. (In Thai).
Kitsukchit P. The factors causing adolescent female bullies in secondary girls’ schools in the Bangkok Metropolis according to Ronald L. Akers’s Social Learning Theory. Academic Service Journal, Prince of Songkla University. 2016; 27(1):72-80. (In Thai).
National Statistic Office.Teenager: Internet: Online game [Internet]. 2011. [cited 2021 June 21]. Available from http://service.nso.go.th (In Thai).
Lornblum SD, Mount NS. Pattern of competence and adjustment among adolescents from authoritative. Child Development. 2014; 62(5):1049-465.
Espelage DL, Hong JS, Kim DH, Nan L. Empathy, attitude towards bullying, theory-of-mind, and non-physical forms of bully perpetration and victimization among U.S. middle school students. Child Youth Care Forum. 2018; 47:45-60.
Sakarinkhul C, Wacharasindhu A. Prevalence of bullying and associated psychosocial factors among lower secondary school students in Muang, Chiangmai. Journal of the Psychiatric Association of Thailand. 2014; 59(3): 221-230. (In Thai).
Bevilaqua L, Shackleton N, Hale D, Allen E, Bond L. et al. The role of family and school-level factors in bullying and cyberbullying: A cross sectional study [Internet]. BioMed Central pediatrics. 2017. [cited 2021 September 4]. Available from: https://www.ncbi.nlm.nih.gov
Demirbag BC, Cicek Z, Yigitbas C, Ozkan CG, Dincer A. The relationship between types esteem and certain socio-demograghic characteristics. Procedia-social and behavioral sciences. 2017;237(21): 398-404.
Zych I. School bullying in different countries: Prevalence, risk factor, and short-termoutcomes [Internet]. Springer Briefs in Behavioral Criminology. 2017. [cited 2021 July 19]. Available from: https:// www.semanticscholar.org/
Abdulsalam AJ, Abdullah E, Daihani A, Francis K. Prevalence and associated factors of peer victimmization (bullying) among grades 7and 8 middle school students in Kuwait. [Internet]. Hindawi International Journal of Pediatrics. 2019. [cited 2021 Nov 11]. Available from: http:// downloads.hindawi.com /journals/ijpedi/2017.pdf
Mahmood S, Islam S. Bullying at high school: Scenario of Dhaka city. Journal of Advanced Laboratory in Biology. 2017;8:79-84.
Yen CF, Yang P, Wang PW, Lin HC, Liu TL, et al. Association between school bullying levels/types and mental health problems among Taiwanese adolescents. Comprehensive Psychiatry. 2014; 55:405-413.
Thai Health Promotion Foundation. [Internet].Bullying behaviour prevention guideline. 2009. [cited 2021 July 2]. Available from http://resource. thaihealth.or.th (In Thai).
Swift LE, Hubbard JA, Bookhout MK, Grassetti SN, Smith MA, Morrow MT. Teacher factors contributing to dosage of the Kiva anti-bullying program. Journal of School Psychology. 2017; 65:102-115. 15
Menesini E, Salmivalli C. Bullying in schools: The state of knowledge and effective interventions. Psychology, Health & Medicine. 2017; 22(1): 240-253.
Nocentini A, Menesini E. KiVa anti- bullying program in Italy: Evidence of effectiveness in a randomized control trial. Procedia-Social and Behavioral Sciences. 2016;17(8):1012-1023.
Olweus D, Limber SP, Wang W, Masiello M, Breivik K. Evaluation of the olweus bullying prevention program a large scale study U.S. students in grades 3-11. Journal of School Psychology. 2018;69:56-72.
