แนวทางปฏิบัติในการเฝ้าระวังและการให้ความรู้ แก่หญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะความดันโลหิตสูง

บทคัดย่อ

ภาวะความดันโลหิตสูงในหญิงตั้งครรภ์ หมายถึง หญิงตั้งครรภ์ที่ตรวจพบความดันโลหิตในขณะหัวใจบีบตัว (Systolic blood pressure; SBP) มีค่ามากกว่าหรือเท่ากับ 140 mmHg และ/หรือตรวจพบค่าความดันโลหิตในขณะหัวใจคลายตัว (Diastolic blood pressure; DBP) มีค่ามากกว่าหรือเท่ากับ 90 mmHg ถือเป็นการตั้งครรภ์ที่มีความเสี่ยงสูง (High risk pregnancy) และ เป็นสาเหตุสำคัญของการเสียชีวิตของมารดาและทารกทั่วโลก Hypertension in pregnancy พบประมาณร้อยละ 2 - 8 ของการตั้งครรภ์(1) หญิงที่มีภาวะความดันโลหิตสูงระหว่างตั้งครรภ์หรือภาวะครรภ์เป็นพิษมีความเสี่ยงต่อการพัฒนาเป็นโรคความดันโลหิตสูงและโรคหลอดเลือดและหัวใจเพิ่มขึ้น(2)และมีโอกาสเกิดภาวะความดันโลหิตสูงในขณะตั้งครรภ์ในท้องถัดไป ดังนั้นหญิงกลุ่มนี้ควรได้รับข้อมูลเกี่ยวกับความเสี่ยงที่เกิดขึ้นจากภาวะความดันโลหิตสูงขณะตั้งครรภ์หรือภาวะครรภ์เป็นพิษในการ
ตั้งครรภ์ครั้งต่อไป รวมทั้งความเสี่ยงต่อการเกิดโรคความดันโลหิตสูงในอนาคต เพื่อให้หญิงกลุ่มนี้มีความตระหนักและเฝ้าระวังตนเอง เพื่อวางแผนการตั้งครรภ์ในอนาคต หรือหากพบภาวะความดันโลหิตสูงจะได้เข้าสู่กระบวนการดูแลรักษาได้ทันเวลา