การประเมินผลการใช้แนวทางปฏิบัติในการจัดการภาวะฉุกเฉินทางสูติศาสตร์ในห้องผ่าตัดฉุกเฉิน: ประสิทธิภาพและผลกระทบต่อผลลัพธ์ของมารดาและทารก

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินประสิทธิภาพของแนวทางปฏิบัติทางคลินิกที่พัฒนาขึ้นสำหรับจัดการภาวะฉุกเฉินทางสูติศาสตร์ในห้องผ่าตัดฉุกเฉิน ประเมินผลกระทบต่อผลลัพธ์ของมารดาและทารก และศึกษาปัจจัยสนับสนุนความสำเร็จหรืออุปสรรคในการนำแนวทางไปใช้ การวิจัยเชิงปริมาณ ใช้การศึกษาเชิงสังเกตแบบกึ่งทดลองโดยเปรียบเทียบผลลัพธ์ทางคลินิกของมารดาและทารกระหว่าง กลุ่มที่ได้รับการดูแลตามแนวทางปฏิบัติใหม่ กับกลุ่มที่ได้รับการดูแลแบบมาตรฐานเดิม ข้อมูลเชิงปริมาณเก็บจากเวชระเบียนและแบบสอบถามของมารดาที่ได้รับการผ่าตัดฉุกเฉิน จำนวน 282 ราย วิเคราะห์ด้วยสถิติเชิงพรรณนาและอนุมาน ได้แก่ การทดสอบไคสแควร์ และการทดสอบเกี่ยวกับความน่าจะเป็นนของของฟิชเชอร์ข้อมูลเชิงคุณภาพเก็บจากการสัมภาษณ์เชิงลึกและการสนทนากลุ่มกับบุคลากรทางการแพทย์ 30 ราย วิเคราะห์ด้วยการวิเคราะห์เนื้อหาตามธีม

ผลการวิจัยพบว่า แนวทางปฏิบัติดังกล่าวช่วยลดภาวะแทรกซ้อนของมารดา (จากร้อยละ 18.30 เหลือร้อยละ 12.10) เพิ่มอัตราการรอดชีวิตของมารดา (จากร้อยละ 92.50 เป็นร้อยละ 97.80) และลดการเสียชีวิตของทารก (จากร้อยละ 5.70 เหลือร้อยละ 2.30) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ด้านประสิทธิภาพของทีม พบว่า ทีมที่ใช้แนวทางใหม่มีผลการประเมินอยู่ในระดับดีมาก ร้อยละ 53.90 เทียบกับกลุ่มเดิมเพียงร้อยละ 1.42 ผลการวิเคราะห์เชิงคุณภาพสรุปเป็น 3 ธีมหลัก ได้แก่ 1) การประสานงานทีมที่ดีขึ้น ส่งผลให้การตอบสนองรวดเร็วและแม่นยำ 2) ความพร้อมของเวชภัณฑ์และทรัพยากรช่วยลดความล่าช้าในการดูแล และ 3) การอบรมที่มีประสิทธิภาพช่วยเพิ่มทักษะและความมั่นใจของบุคลากรในการรับมือภาวะฉุกเฉิน ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่าแนวทางปฏิบัติที่ชัดเจนและครอบคลุมสามารถเพิ่มคุณภาพการดูแล ลดความเสี่ยง และส่งเสริมประสิทธิภาพการทำงานของทีมในภาวะฉุกเฉินทางสูติศาสตร์อย่างเป็นระบบ