การพัฒนาการพยาบาลหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะเจ็บครรภ์คลอดก่อนกำหนด โรงพยาบาลศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบและประเมินผลลัพธ์ทางการพยาบาลหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะเจ็บครรภ์คลอดก่อนกำหนด โรงพยาบาลศรีสะเกษ ทำการศึกษาระหว่างเดือนมิถุนายน ถึงธันวาคม พ.ศ. 2565 ดำเนินการวิจัย 2 ระยะ ระยะที่ 1ระยะพัฒนารูปแบบเป็นการศึกษาเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างเป็นเวชระเบียนผู้คลอดที่มีภาวะเจ็บครรภ์คลอดก่อนกำหนด จำนวน 20 ฉบับ บุคลากรสหวิชาชีพ จำนวน 12 คน สุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง รวบรวมข้อมูลจากแบบบันทึกข้อมูลและแบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลแบบสถิติเชิงพรรณนาและการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ระยะที่ 2 เป็นการนำรูปแบบฯไปใช้ซึ่งเป็นการวิจัยกึ่งทดลอง ทดสอบก่อนและหลังการใช้รูปแบบที่พัฒนาขึ้น กลุ่มตัวอย่างเป็นหญิงตั้งครรภ์ที่เจ็บครรภ์คลอดก่อนกำหนด จำนวน 20 คน ผู้ดูแลจำนวน 20 คน และบุคลากรสหวิชาชีพ จำนวน 16 คน ระยะเวลาที่ทดลองระหว่างเดือนพฤศจิกายน ถึงเดือนธันวาคม พ.ศ. 2565 เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามความพึงพอใจและแบบวัดความรู้ของหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะเจ็บครรภ์คลอดก่อนกำหนด ครอบครัวและสหวิชาชีพ แบบบันทึกผลลัพธ์ของการพัฒนาการพยาบาลวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและเชิงเนื้อหา สถิติทดสอบ Wilcoxon sign rank test, Mann-Whitney U

ผลการวิจัยพบว่ารูปแบบที่พัฒนาขึ้น ประกอบด้วย 1) แผนการดูแล 2) การปฏิบัติการพยาบาล 3) การจัดการรายกรณี 4) การมีส่วนร่วมของบุคคลในครอบครัว สามารถยืดระยะเวลาการตั้งครรภ์มากกว่า 48 ชั่วโมง (W=90, p< 0.01) ยืดระยะเวลาการตั้งครรภ์จนครบกำหนดเพิ่มขึ้น(W=120, p =0.009) การกลับมารักษาซ้ำลดลง (W=90, p<0.01) ค่ารักษาพยาบาลลดลง (W=74, p<0.01) ความรู้ของพยาบาล หญิงตั้งครรภ์และผู้ดูแลมีความรู้มากกว่าก่อนการอบรมแตกต่างกัน (p<0.05) หญิงตั้งครรภ์ ผู้ดูแล และบุคลากรสหวิชาชีพมีความพึงพอใจในระดับมากที่สุด (Mean= 4.68, S.D. = 0.46, Mean= 4.55, S.D. = 0.47 และ Mean= 4.71, S.D. = 0.38) ตามลำดับ