ผลของการประยุกต์ใช้แนวคิดการปรับเปลี่ยนความคิดและพฤติกรรมร่วมกับ การดูแลอย่างเอื้ออาทรต่อภาวะซึมเศร้าและพฤติกรรม การชะลอไตเสื่อมในผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังระยะที่ 3-4

ผู้แต่ง

  • อินทนิล เชื้อบุญชัย คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
  • จริยา กฤติยาวรรณ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
  • วราทิพย์ แก่นการ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี

คำสำคัญ:

การปรับความคิดและพฤติกรรม การดูแลอย่างเอื้ออาทร ภาวะซึมเศร้า โรคไตเรื้อรัง

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นแบบกึ่งทดลองมีกลุ่มเปรียบเทียบ วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลของการประยุกต์ใช้แนวคิดการปรับเปลี่ยนความคิดและพฤติกรรมร่วมกับการดูแลอย่างเอื้ออาทรต่อภาวะซึมเศร้าและพฤติกรรมการชะลอไตเสื่อมในผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังระยะที่ 3-4 กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยเป็นโรคไตเรื้อรังระยะที่ 3-4 ตามเกณฑ์การวินิจฉัย KDIGO ได้รับการจับคู่ด้วยคะแนนซึมเศร้า สุ่มเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมกลุ่มละ 32 คน กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการปรับเปลี่ยนความคิดและพฤติกรรมร่วมกับการดูแลอย่างเอื้ออาทร กลุ่มควบคุมได้รับการดูแลตามมาตรฐาน ติดตามผลระยะเวลา 6 เดือน ประเมินผลโดยใช้แบบสอบถามพฤติกรรมการชะลอไตเสื่อมและแบบวัดภาวะซึมเศร้า ค่าสัมประสิทธิ์อัลฟ่าของครอนบาคเท่ากับ .90 และ .92 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ไคสแคว์ และสถิติทดสอบที

            ผลการศึกษา พบว่า กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยคะแนนพฤติกรรมการชะลอไตเสื่อมหลังการทดลองเพิ่มขึ้นกว่าก่อนการทดลองและกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และมีค่าเฉลี่ยคะแนนภาวะซึมเศร้าลดลงกว่าก่อนการทดลองและกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 บุคลากรสาธารณสุขควรนำแนวคิดการปรับเปลี่ยนความคิดและพฤติกรรมร่วมกับการดูแลอย่างเอื้ออาทรมาใช้ในการดูแลผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังระยะที่ 3-4 เพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการชะลอไตสื่อมและลดภาวะซึมเศร้า

References

1. GBD Chronic Kidney Disease Collaboration. Global, regional, and national burden of chronic kidney disease, 1990–2017: A systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2017. Lancet 2020; 395: 709–33.
2. Hill NR, Fatoba ST, Oke JL, Hirst JA, Callaghan CA, Lasserson DS, et al. Global prevalence of chronic kidney disease -A systematic review and meta-analysis. PLOS ONE 2016; 11(7):1-18. doi: 10.1371/journal.pone.0158765.
3. Ingsathit A, Thakkinstian A, Chaiprasert A, Sangthawan P, Gojaseni P, Kiattisunthorn K, et al. Prevalence and risk factors of chronic kidney disease in the Thai adult population: Thai SEEK Study. Nephrol Dial Transplant. 2010; 25(5):1567-75.
4. National Health Security Office (NHSO). Health Insurance Fund. Bangkok; 2560.
5. National Kidney Foundation. K/DOQI clinical practice guidelines for chronic kidney disease: evaluation, classification, and stratification. Am J Kidney Dis 2002;39(2 Suppl 1): S1-266.
6. American Psychiatric Association. Diagnostic and statistical manual of mental disorders (DSM-5), Fifth edition. 2013.
7. Palmer SC, Vecchio M, Craig JC, Tonelli M, et al. Prevalence of depression in chronic kidney disease: systematic review and meta-analysis of observational studies. Kidney International 2013; 84, 179–191; doi:10.1038/ki.2013.77.
8. Artiwitchayanon A. Depression in patients with continuous ambulatory peritoneal dialysis. BJM 2017;4(2):67-78.
9. Atalay H, Solak Y, Biyik M, et al. Sertraline treatment is associated with an improvement in depression and Health related quality of life in chronic peritoneal dialysis patients. International Urology and Nephrology. 2010; 42: 527-536.
10. Watson J. Nursing: the philosophy and science of caring. Boulder, Cololado: University Press of Cololado; 2008.
11. Bauer JA. Caring as the central focus in nursing curriculum development. National League for Nursing 1990;41(2): 225-66.
12. Beck JS. Cognitive behavior therapy: Basics and beyond. (2nd ed.). New York: The Guilford Press; 2011.
13. Trower P, Casey A, Dryden W. Cognitive Behavioral Counselling. London: SAGE; 2006.
14. Chouykhumchoo A. The effects of group counseling emphasizing cognitive behavioral restructuring on depressive symptoms and psychological self-care behaviors in patients with chronic medical illness and depressive disorder.
Thai Journal of Nursing Council 2011;26(1):70-81.
15. KDIGO 2012. Clinical practice guideline for the evaluation and management of chronic kidney disease.
Kidney Inter Suppl 2013; 3: 1-150.
16. Glass GV. Primary, secondary, and meta-analysis of research. Educational Researcher 1976; 5: 3-8.
17. Polit DF & Gillespie B. The use of the intention to treat principle in nursing clinical trials. Nursing Research 2009; 58:391-9.
18. Kankarn W, Damnok K & Anutrakulchai S. Effectiveness of care model for chronic kidney disease patients using integrated disease management and case management in primary care units, Northeast. Journal of Nursing and Health Care 2019;37(3):173-82.
19. Siaa-at B. Statistical methods for research, Volume 1. (5th ed.). Bangkok: Suwiriyasarn, 2013.
20. Train the Brain Forum Committee. Thai Geriatric Depression Scale (TGDS). Siriraj Hospital Gazette 1994; 46(1): 1-9.
21. Ali B, & Gray-Vickrey P. Limiting the damage
from acute kidney injury. Nursing 2011; 41(3): 22-31; quiz 32. doi: 10.1097/01. NURSE.0000394078.60229.0a.
22. Gansevoort RT, Correa-Rotter R, Hemmelgarn BR,
Jafar TH, Heerspink HJ, Mann JF, et al. Chronic kidney disease and cardiovascular risk: epidemiology, mechanisms, and prevention. Lancet 2013.
10.1016/S0140-6736(13)60595-4.
23. Suksawat B, Hengudomsub P, Nabkasorn C. The effects of group cognitive behavioral modification program on hope and depression among community-dwelling older adults. The Journal of Faculty of Nursing Burapha University 2017;25(1):95-107.
24. Kosolchuenvijit J. Caring : Central focus of humanistic care. Journal of Boromarajonani College of Nursing, Bangkok 2013;29(2):134-41.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2021-06-28