Health Product Literacy of Thai People
Main Article Content
Abstract
Background: Nowadays, communication technology allows people to communicate freely, including fake news about health products and beliefs that affect behaviours and health beliefs, which leads to misconceptions. Lack of knowledge and skills in screening and selecting health products may lead to wrong health beliefs and health behaviours. It can affect low health conditions, mortality rates, hospitalisation rates, and treatment costs. So improving health product literacy is a necessary topic.
Objectives: To assess the health product literacy and factors related to health product literacy of Thai people at aged 15 years and over.
Methods: This was a quantitative research project by a cross-sectional survey between March and June 2022 that used multistage sampling in 13 health regions across Thailand. It was conducted through face-to-face interviews with the health product literacy questionnaire. The number of samples was 2,331 samples at a confidence level of 95%. Then, a total of 2,434 samples were collected.
Results: In the sample of 2,434 cases, most of them were females 57.52%, aged 25 - 45 years old 60.44%; freelance, farmers, or self-employed 44.6%; Bachelor's degree or higher 41.13%; income of 10,000-15,000 baht a month 42.19%; role as a community member 90.76%; seldom participate in community activities 55.63%; and lived in urban 68.41%, respectively. An average overall health product literacy score was 70.89%, of which 55.88% was at a moderate level, followed by 26.17% at a high level and 17.95% at a low level, respectively. The levels of health product literacy with the highest score were a functional health product literacy at 73.76%, followed by critical health product literacy at 70.95%, and communicative/interactive health product literacy at 67.01%, respectively. Health product literacy scores according to the V-shape showed that the highest average score was a health behavior change at 75.11%, followed by information understanding 75.05%, abilities or skills in information accessing 72.76%, telling others about health information 67.98%, retaliation and information exchange 67.81%, and decision making at 66.22%, respectively. The factors that had a statistically significant relationship on the score level were the internal factors gender, education, personal income, role in the community, participation in community activities, and residential areas at p<0.05. Besides, these included the external factors: internet use, receiving information, and obtaining or using the information in making decisions. The top three media channels that the sample accessed were Facebook, television, and YouTube at 77.44, 59.04, and 52.67%, respectively.
Conclusions: Most samples had a moderate health product literacy level. It meants having good health product literacy, but it might not be enough for proper practice. The majority of them were able to explore, access, and use the resources on their own, as well as exhibit the behaviour of sharing the knowledge that they acquired with others. On the other hand, they lacked skills in analytical thinking, decision making, screening, and selection of such information for use in health care (media knowledge). Both internal and external factors in terms of information getting from social media were statistically significant factors that affected the level of health product literacy.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
References
อรรถเกียรติ กาญจนพิบูลวงศ์, ภานุวัฒน์ คำวังสง่า, สุธิดา แก้วทา. รายงานสถานการณ์โรค NCDs เบาหวาน ความดันโลหิตสูง และปัจจัยเสี่ยงที่เกี่ยวข้อง พ.ศ. 2562. นนทบุรี: อักษรกราฟฟิคแอนด์ดีไซน์; 2563.
แสงเดือน ผ่องพุฒ. สื่อสังคมออนไลน์ : แนวทางการนำมาประยุกต์ใช้ (Social media : How to application). บทความวิชาการ [อินเทอร์เน็ต]. 2556 [เข้าถึงเมื่อ 1 ส.ค. 2563]; 3(20): 1-18. เข้าถึงได้จาก : https://library.senate.go.th/document/Ext6685/6685991_0004.PDF
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. สำนักพัฒนาภาคีสัมพันธ์และวิเทศสัมพันธ์. ชัวร์หรือมั่ว เชื่อได้หรือไม่ (Fake News สุขภาพ). จับตาทิศทางสุขภาพคนไทย ปี 2563 (Thai health watch 2020).กรุงเทพฯ: สำนักพัฒนาภาคีสัมพันธ์และวิเทศสัมพันธ์ สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ; 2563.
World Health Organization. Health promotion glossary [Internet]. Geneva: Division of Health Promotion, Education and Communications, Health Education and Health Promotion Unit, WHO; 1998 [cited 2020 Aug 1]. Available from: https://www.who.int/healthpromotion/about/HPR%20Glossary%201998.pdf
วิมล โรมา, สายชน คล้องเอี่ยม, วรัญญา สุขวงศ์, ฐิติวัฒน์ แก้วอำดี, อัจฉรา ตันหนึ่ง, รุ่งนภา คำผาง, และคณะ.การสำรวจความรอบรู้ด้านสุขภาพของประชาชนไทย อายุ 15 ปี ขึ้นไป พ.ศ. 2562. นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข; 2562.
วิมล โรมา, ชะนวนทอง ธนสุกาญจน์, มธุรส ทิพยมงคลกุล, ณัฐนารี เอมยงค์, นรีมาลย์ นีละไพจิตร, สายชล คล้อยเอี่ยม, และคณะ. การสำรวจความรอบรู้ด้านสุขภาพของประชาชนไทย อายุ 15 ปี ขึ้นไป พ.ศ. 2560 (ระยะที่ 1). นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข; 2560.
Parker RM, et al. The test of functional health literacy in adults: a new instrument for measuring patients’ literacy skills. J Gen Intern Med. [cited 2020 Aug 1]1995 Oct;10 (10):537-41. doi.org/10.1007/BF02640361.
Norman CD, Skinner HA. eHealth literacy: essential skills for consumer health in a networked world. J Med Internet Res. 2006 Jun 16;8(2): e9. doi: 10.2196/jmir.8.2.e9.
Davis TC, Long SW, Jackson RH, et al. Rapid estimate of adult literacy in medicine: a shortened screening instrument. Fam Med. 1993;25(6):391-395. PubMed PMID: 8349060
Ishikawa H, Nomura K, Sato M, Yano E. Developing a measure of communicative and critical health literacy: a pilot study of Japanese office workers. Health Promot Int. 2008 Sep;23(3):269-74. doi: 10.1093/heapro/dan017.
อังศินันท์ อินทรกำแหง. การพัฒนาเครื่องมือความรอบรู้ด้านสุขภาพของคนไทย. นนทบุรี: กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข; 2560.
Nutbeam D. Health literacy as a public health goal: a challenge for contemporary health education and communication strategies into health 21st century. Health Promotion International 2000;15(3):259-67. https://doi.org/10.1093/heapro/15.3.259.
Osborne RH, Batterham RW, Elsworth GR, Hawkins M, Buchbinder R. The grounded psychometric development and initial validation of the health literacy questionnaire (HLQ). BMC Public Health 2013;13:658. doi:10.1186/1471-2458-13-658.
Bloom BS. Handbook on formative and Summative Evaluation of Student Learning. New York: McGraw-Hill Book, 1971.
กฤษณี เกิดศรี, สงวน ลือเกียรติบัณฑิต. ความสัมพันธ์ระหว่างความแตกฉานด้านสุขภาพกับความสามารถในการคุ้มครองตนเองของผู้บริโภคในเรื่องผลิตภัณฑ์สุขภาพ. วารสารเภสัชกรรมไทย 2561;10(1):239-48.
ภมร ดรุณ, ประกันชัย ไกรรัตน์. ปัจจัยความรอบรู้ด้านสุขภาพที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมสุขภาพของประชาชนจังหวัดบึงกาฬ. วารสารวิชาการกรมสนับสนุนบริการสุขภาพ 2562;15(3):71-82.