Antimicrobial resistance crisis to rational drug use

Main Article Content

พัชราพรรณ กิจพันธ์
จัทรรัตน์ สิทธิวรนันท์

Article Details

How to Cite
1.
กิจพันธ์ พ, สิทธิวรนันท์ จ. Antimicrobial resistance crisis to rational drug use. TFDJ [Internet]. 2018 Aug. 15 [cited 2024 Apr. 25];25(2):11-4. Available from: https://he01.tci-thaijo.org/index.php/fdajournal/article/view/140318
Section
Review Article

References

1.O Neill J. (2014). Review on antimicrobial resistance. Antimicrobial resistance: Tackling a crisis
for the health and wealth of nations. [ออนไลน์]. เข้าถึงข้อมูลวันที่ 25 ตุลาคม 2560.จากhttps://amr-review.org/sites/default/files/AMR%20Review%20Paper%20-%20Tackling%20a%20crisis%20for%20the%20health%20and%20wealth%20of%20nations_1.pdf

2.Apisarnthanarak A, & Mundy LM. (2008). Correlation of antibiotic use and antimicrobial resistance in Pratumthani, Thailand, 2000 to 2006. AJIC., 36(9), 681-2.

3.Taylor JA, Kwan-Gett TSC, & McMahon EM. (2003). Effectiveness of an educational intervention in modifying parental attitudes about antibiotic usage in children. Pediatrics. 11, 548-54.

4.World Health Organization. (2002). Promoting rational use of medicines: core components. WHO Policy Perspecitives on Medicines, 5(September), 1-6.

5.National Antimicrobial Resistance Surveillance Center Thailand (NARST) . Antimicrobial Resistance
2000-2016 [ออนไลน์]. เข้าถึงข้อมูลวันที่ 25 ตุลาคม 2560. จาก http://narst.dmsc.moph.go.th

6.โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์, ลือชัย ศรีเงินยวง, และวิชิต เปานิล. (2550). ยากับชุมชน: มิติทางสังคมวัฒนธรรม. นนทบุรี:
สำนักงานวิจัยสังคมและสุขภาพ.

7.Aswapokee N, Vaithayapichet S, & Heller R. (1990). Pattern of antibiotic use in medical wards of a university
hospital, Bangkok, Thailand. Review of infectious Diseases, 12, 136-41.

8.อัญชลี จิตรักนที. (2554). มูลค่ายาปฏิชีวนะ. ใน นิยดา เกียรติยิ่งอังศุลี, นุศราพร เกษสมบูรณ์, อุษาวดี มาลีวงศ์ (บรรณาธิการ),
รายงานสถานการณ์ระบบยาประจำปี 2553, สถานการณ์เชื้อดื้อยาและการใช้ยาปฏิชีวนะ . กรุงเทพฯ: อุษาการพิมพ์.

9.สำนักยา สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา. (2559). ข้อมูลเชิงสถิติ [ออนไลน์]. เข้าถึงข้อมูลวันที่ 25ตุลาคม 2560. จาก http://www.fda.moph.go.th/sites/drug/SitePages/B2.aspx

10.ภาณุมาศ ภูมาศ, ตวงรัตน์ โพธะ, วิษณุ ธรรมลิขิตกุล, อาทร ริ้วไพบูลย์, ภูษิต ประคองสาย, และสุพล ลิมวัฒนา-นนท์. (2555). ผลกระทบด้านสุขภาพและเศรษฐศาสตร์จากการติดเชื้อดื้อยาต้านจุลชีพในประเทศไทย: การศึกษาเบื้องต้น. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 6(3), 352-60

12.วิรัตน์ ทองรอด, กิติยศ ยศสมบัติ, ณีรนุช ทรัพย์ทวี, นิธิมา สุ่มประดิษฐ์, กฤติน บัณฑิตานุกูล, วราวุธ เสริมสินสิริ และคณะ. (2556).การเปรียบเทียบผลของการจ่ายและการไม่จ่ายยาปฏิชีวนะของร้านยาในโรคที่พบบ่อยต่อสุขภาพและความพึงพอใจของผู้ป่วย. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 7(2), 261-267.

13.วีรวรรณ แตงแก้ว, วินิต อัศวกิจวิรี, นิธิมา สุ่มประดิษฐ์, พิสนธิ์จงตระกูล, กัญญดา อนุวงศ์, สมหญิง พุ่มทอง และ คณะ. (2552).
รายงานการวิจัย เรื่อง โครงการการศึกษาการขยายโครงการ Antibiotics Smart Use [ออนไลน์]. เข้าถึงข้อมูลวันที่ 25 ตุลาคม 2560. จาก file:///C:/Users/Windows8.1/Downloads/hs1601-1%20(1).pdf

14.สำนักยา สำนักคณะกรรมการอาหารและยา. (2556). โครงการโรงพยาบาลส่งเสริมการใช้ยาอย่างสมเหตุผล [ออนไลน์].
เข้าถึงข้อมูลวันที่ 9 ตุลาคม 2560. จาก http://drug.fda.moph.go.th:81/nlem.in.th/node/10362)

15.สำนักงานโครงการพัฒนาร้านยา. (2552). ที่มาของโครงการร้านยาคุณภาพ [ออนไลน์]. เข้าถึงข้อมูลวันที่ 3 มีนาคม 2559.
จาก http://newsser.fda.moph.go.th/ advancepharmacy/2009/way.php