Antimicrobial resistance crisis to rational drug use

1.O Neill J. (2014). Review on antimicrobial resistance. Antimicrobial resistance: Tackling a crisis
for the health and wealth of nations. [ออนไลน์]. เข้าถึงข้อมูลวันที่ 25 ตุลาคม 2560.จากhttps://amr-review.org/sites/default/files/AMR%20Review%20Paper%20-%20Tackling%20a%20crisis%20for%20the%20health%20and%20wealth%20of%20nations_1.pdf

2.Apisarnthanarak A, & Mundy LM. (2008). Correlation of antibiotic use and antimicrobial resistance in Pratumthani, Thailand, 2000 to 2006. AJIC., 36(9), 681-2.

3.Taylor JA, Kwan-Gett TSC, & McMahon EM. (2003). Effectiveness of an educational intervention in modifying parental attitudes about antibiotic usage in children. Pediatrics. 11, 548-54.

4.World Health Organization. (2002). Promoting rational use of medicines: core components. WHO Policy Perspecitives on Medicines, 5(September), 1-6.

5.National Antimicrobial Resistance Surveillance Center Thailand (NARST) . Antimicrobial Resistance
2000-2016 [ออนไลน์]. เข้าถึงข้อมูลวันที่ 25 ตุลาคม 2560. จาก http://narst.dmsc.moph.go.th

6.โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์, ลือชัย ศรีเงินยวง, และวิชิต เปานิล. (2550). ยากับชุมชน: มิติทางสังคมวัฒนธรรม. นนทบุรี:
สำนักงานวิจัยสังคมและสุขภาพ.

7.Aswapokee N, Vaithayapichet S, & Heller R. (1990). Pattern of antibiotic use in medical wards of a university
hospital, Bangkok, Thailand. Review of infectious Diseases, 12, 136-41.

8.อัญชลี จิตรักนที. (2554). มูลค่ายาปฏิชีวนะ. ใน นิยดา เกียรติยิ่งอังศุลี, นุศราพร เกษสมบูรณ์, อุษาวดี มาลีวงศ์ (บรรณาธิการ),
รายงานสถานการณ์ระบบยาประจำปี 2553, สถานการณ์เชื้อดื้อยาและการใช้ยาปฏิชีวนะ . กรุงเทพฯ: อุษาการพิมพ์.

9.สำนักยา สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา. (2559). ข้อมูลเชิงสถิติ [ออนไลน์]. เข้าถึงข้อมูลวันที่ 25ตุลาคม 2560. จาก http://www.fda.moph.go.th/sites/drug/SitePages/B2.aspx

10.ภาณุมาศ ภูมาศ, ตวงรัตน์ โพธะ, วิษณุ ธรรมลิขิตกุล, อาทร ริ้วไพบูลย์, ภูษิต ประคองสาย, และสุพล ลิมวัฒนา-นนท์. (2555). ผลกระทบด้านสุขภาพและเศรษฐศาสตร์จากการติดเชื้อดื้อยาต้านจุลชีพในประเทศไทย: การศึกษาเบื้องต้น. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 6(3), 352-60

12.วิรัตน์ ทองรอด, กิติยศ ยศสมบัติ, ณีรนุช ทรัพย์ทวี, นิธิมา สุ่มประดิษฐ์, กฤติน บัณฑิตานุกูล, วราวุธ เสริมสินสิริ และคณะ. (2556).การเปรียบเทียบผลของการจ่ายและการไม่จ่ายยาปฏิชีวนะของร้านยาในโรคที่พบบ่อยต่อสุขภาพและความพึงพอใจของผู้ป่วย. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 7(2), 261-267.

13.วีรวรรณ แตงแก้ว, วินิต อัศวกิจวิรี, นิธิมา สุ่มประดิษฐ์, พิสนธิ์จงตระกูล, กัญญดา อนุวงศ์, สมหญิง พุ่มทอง และ คณะ. (2552).
รายงานการวิจัย เรื่อง โครงการการศึกษาการขยายโครงการ Antibiotics Smart Use [ออนไลน์]. เข้าถึงข้อมูลวันที่ 25 ตุลาคม 2560. จาก file:///C:/Users/Windows8.1/Downloads/hs1601-1%20(1).pdf

14.สำนักยา สำนักคณะกรรมการอาหารและยา. (2556). โครงการโรงพยาบาลส่งเสริมการใช้ยาอย่างสมเหตุผล [ออนไลน์].
เข้าถึงข้อมูลวันที่ 9 ตุลาคม 2560. จาก http://drug.fda.moph.go.th:81/nlem.in.th/node/10362)

15.สำนักงานโครงการพัฒนาร้านยา. (2552). ที่มาของโครงการร้านยาคุณภาพ [ออนไลน์]. เข้าถึงข้อมูลวันที่ 3 มีนาคม 2559.
จาก http://newsser.fda.moph.go.th/ advancepharmacy/2009/way.php