ผลการให้บริการปรึกษาเพื่อชวนคู่ของผู้ติดเชื้อเอชไอวี มาตรวจหาการติดเชื้อเอชไอวี สถาบันบำราศนราดูร

บทคัดย่อ

     โรคที่สามารถแพร่กระจายเชื้อทางการสัมผัสหลายชนิดสามารถติดต่อได้รวดเร็ว เกิดการแพร่กระจายไปสู่ครอบครัวและคนรอบข้างได้ง่าย การให้ความรู้ที่ถูกต้องเกี่ยวกับการปฏิบัติในการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อแก่ผู้ดูแลผู้ป่วยจึงเป็นสิ่งสำคัญ การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของสื่อวีดิทัศน์เรื่องการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อทางการสัมผัสต่อความรู้และการปฏิบัติของผู้ดูแลผู้ป่วย กลุ่มตัวอย่างคือผู้ที่กำลังดูแลผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยด้วยโรคที่แพร่กระจายเชื้อทางการสัมผัสในโรงพยาบาลกรุงเทพเชียงใหม่ ระหว่างเดือนตุลาคมถึงเดือนพฤศจิกายน 2563 จำนวน 46 ราย คัดเลือกเข้าร่วมการวิจัยตามหลักเกณฑ์ที่กำหนด แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 23 ราย กลุ่มทดลองได้รับความรู้จากการชมสื่อวีดิทัศน์ กลุ่มควบคุมได้รับความรู้ด้วยวิธีปกติตามมาตรฐานของโรงพยาบาล เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ สื่อวีดิทัศน์เรื่องการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อทางการสัมผัส แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบวัดความรู้เกี่ยวกับการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อทางการสัมผัส และแบบบันทึกการสังเกต โดยมีค่าความเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์แอลฟาครอนบาค เท่ากับ 0.85 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา Independent t-test และ Paired t-test
ผลการวิจัยพบว่าผู้ดูแลผู้ป่วยกลุ่มทดลองที่ได้รับข้อมูลโดยชมสื่อวีดิทัศน์มีความรู้เกี่ยวกับการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อทางการสัมผัสสูงกว่าผู้ดูแลผู้ป่วยกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.001) และมีคะแนนการปฏิบัติในการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อทางการสัมผัสสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05)
       ผลการวิจัยครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า การให้ข้อมูลโดยใช้สื่อวิดีทัศน์ส่งผลให้ผู้ดูแลผู้ป่วยมีความรู้และการปฏิบัติในการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อทางการสัมผัสถูกต้องเพิ่มขึ้น สามารถนำไปใช้เพื่อส่งเสริมความรู้และการปฏิบัติที่ถูกต้องแก่ผู้ดูแลผู้ป่วยและญาติได้