โปรแกรมให้คำปรึกษาต่อความวิตกกังวลของผู้ป่วยที่มีผลตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูกผิดปกติ โรงพยาบาลมะเร็งลพบุรี

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบ Quasi–experimental design  มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความวิตกกังวลของผู้ป่วยมีผลตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูกผิดปกติ และเพื่อวิเคราะห์เปรียบเทียบคะแนนเฉลี่ยความวิตกกังวลของผู้ป่วยกลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุมหลังได้รับโปรแกรมให้คำปรึกษา กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้ป่วยที่มีผลการตรวจมะเร็งปากมดลูกผิดปกติมารับการส่องกล้องปากมดลูกในคลินิกนรีเวช โรงพยาบาลมะเร็งลพบุรี ระหว่างเดือนเมษายน 2567 – กรกฎาคม 2567  เลือกกลุ่มตัวอย่างโดยการสุ่มอย่างง่าย จำนวน 24 ราย แบ่งเป็นกลุ่มควบคุม 12 ราย กลุ่มทดลอง 12 ราย กลุ่มควบคุม คือ กลุ่มที่ได้รับโปรแกรมให้คำปรึกษาแบบมาตรฐาน กลุ่มทดลอง คือ กลุ่มที่ได้รับโปรแกรมให้คำปรึกษาแบบมาตรฐานร่วมกับการได้รับสื่อวิดิทัศน์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบประเมินความวิตกกังวลและซึมเศร้า (Thai HADS) และสื่อของโปรแกรม ได้แก่ วิดิทัศน์เรื่องการส่องกล้องปากมดลูก วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงบรรยาย ประกอบด้วยจำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์เปรียบเทียบคะแนนเฉลี่ยความวิตกกังวลของผู้ป่วยกลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุมด้วยสถิติ independent sample t–test ผลการศึกษาพบว่าคะแนนเฉลี่ยความวิตกกังวลในกลุ่มควบคุม และกลุ่มทดลองก่อนได้รับโปรแกรมให้คำปรึกษาไม่แตกต่างกัน ซึ่งทั้งสองกลุ่มมีคะแนนเฉลี่ยความวิตกกังวลอยู่ในระดับวิตกกังวลปกติ ผลการเปรียบเทียบคะแนนเฉลี่ยความวิตกกังวลในกลุ่มควบคุม และกลุ่มทดลองหลังได้รับโปรแกรมให้คำปรึกษาพบว่าแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P=0.01) และเมื่อเปรียบเทียบความวิตกกังวลระหว่างกลุ่มควบคุม และกลุ่มทดลอง หลังใช้โปรแกรมให้คำปรึกษา ผลการศึกษาพบว่าทั้งสองกลุ่มมีความวิตกกังวลแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.001) ดังนั้นผู้ป่วยที่มีผลการตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูกผิดปกติ ควรได้รับการให้คำปรึกษาแบบ มาตรฐานร่วมกับการได้รับสื่อวิดิทัศน์ เพื่อลดความวิตกกังวลเกี่ยวกับความผิดปกติ และการตรวจวินิจฉัยที่จะได้รับ สื่อวิดิทัศน์ดังกล่าวนำไปสู่การพัฒนาแนวทางการให้คำปรึกษาสำหรับผู้ป่วยที่มีผลตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูกผิดปกติ และเพื่อพัฒนาคุณภาพการบริการให้เกิดประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น