อัตราการรอดชีพและปัจจัยพยากรณ์โรคของผู้ป่วยมะเร็งเต้านมในโรงพยาบาลวชิระภูเก็ต

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการศึกษาแบบย้อนหลังโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอัตราการรอดชีพและปัจจัยพยากรณ์โรคของผู้ป่วยมะเร็งเต้านม กลุ่มตัวอย่างคือผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลวชิระภูเก็ตและได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเต้านม ในช่วงระยะเวลาตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2550 ถึงวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2554 โดยติดตามผู้ป่วยจนถึงปลายปี พ.ศ. 2558 เก็บรวบรวมลักษณะทางคลินิกและพยาธิวิทยาของผู้ป่วยเพื่อประเมินอัตรารอดชีพระยะ 5 ปี และปัจจัยพยากรณ์โรค ผลการศึกษาพบว่ามีผู้ป่วยมะเร็งเต้านมจำนวน 253 ราย ยังมีชีวิตอยู่ 170 ราย (ร้อยละ67.2) เสียชีวิต 83 ราย (ร้อยละ 32.8) อัตราการรอดชีพ 5 ปี ของผู้ป่วยทั้งหมดเท่ากับร้อยละ 65.5 และเมื่อวิเคราะห์แยกตามระยะโรคพบว่าอัตราการรอดชีพ 5 ปี ระยะที่ 1,2,3 และ 4 เท่ากับร้อยละ 82.4, 79.2, 45.3 และ 0 ตามลำดับ อัตราการรอดชีพ 5 ปีของมะเร็งระยะเริ่มแรกสูงกว่าระยะลุกลาม (ร้อยละ 80.3 และ 43.2 ตามลำดับ; P<0.001) โดยผู้ป่วยเต้านมระยะลุกลามมีความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตมากกว่าระยะเริ่มแรก (hazard ratio=3.922; P<;0.001) ผู้ป่วยกลุ่ม luminal B และกลุ่ม triple negative มีระยะการอยู่รอดสั้นกว่ากลุ่ม luminal A (P<0.05) นอกจากนั้นยังพบว่าระยะโรคเมื่อแรกวินิจฉัยและการแพร่กระจายไปอวัยวะอื่นมีผลต่ออัตราการรอดชีพ โดยพบว่าผู้ป่วยในระยะที่ 3 และ 4 มี adjusted hazard ratio=4.1 (P=0.003) และ 11.86 (P<0.001) ตามลำดับ เมื่อเทียบกับระยะที่ 1 และผู้ป่วยที่มีการแพร่กระจายไปยังอวัยวะอื่นมี adjusted hazard ratio=2.72 (P<0.001) เมื่อเทียบกับกลุ่มที่ไม่มีการแพร่กระจาย ผลการศึกษานี้เน้นให้เห็นว่าการวินิจฉัยโรคได้เร็วจะช่วยให้ผู้ป่วยมะเร็งมีอัตราการรอดชีพสูงขึ้น