Effect of the Dhammanamai health promotion program on quality of life of individuals in the post COVID-19 in Chai Badan District, Lopburi province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to 1) evaluate the levels of knowledge, practices related to the Dhammanamai discipline, and quality of life; and 2) compare the knowledge, practices, and quality of life before and after participation in the Dhammanamai Health Promotion Program.
This study employed a quasi-experimental design. 50 participants were purposively selected from Chai Badan District, Lopburi province. The research instruments included a questionnaire on knowledge of natural health care (covering nutrition, herbal medicine consumption, and self-care practices), a quality of life questionnaire, and the Dhammanamai Health Promotion Program. The research instruments included a questionnaire knowledge about natural health care in terms of nutrition, herbal medicine consumption, and self-care practices, quality of life questionnaire, and Dhammanamai Health Promotion Program. Participants attended the Dhammanamai Health Promotion Program once a week for 180 minutes over a period of 8 weeks. Data were analyzed using percentage, means, standard deviations; SD and paired t-test. The results showed that after participating in the program, the mean scores for knowledge, practices, and quality of life significantly increased (p-value < 0.001).
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Journal of Safety and Health is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) licence, unless otherwise stated.
References
คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. (2554, 23 สิงหาคม). ฐานข้อมูลเครื่องยาไทย: กระเทียม. ฐานข้อมูลสมุนไพร. https://phar.ubu.ac.th/herb-DetailThaicrudedrug/8
คมขำ สุทธิ. (2567). ผลของโปรแกรมการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพต่อการรับรู้ พฤติกรรมการควบคุมความดันโลหิต และระดับความดันโลหิตของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่ควบคุมระดับความดันโลหิตไม่ได้โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพ ศูนย์อนามัยที่ 2 พิษณุโลก. วารสารการส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม, 47(ฉบับเพิ่มเติม), 68-83.
คลินิกแพทย์แผนไทยประยุกต์. (2563, 27 เมษายน). การดำรงชีวิตด้วยหลักธรรมานามัย. มหาวิทยาลัยมหิดล คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล ศูนย์การแพทย์กาญจนาภิเษก. https://www.gj.mahidol.ac.th/main/health-nature/
ฐิติพร ตระกูลศรี และ ถนอมวงศ์ กฤษณ์เพ็ชร์. (2567). ผลของการออกกำลังกายท่าฤๅษีดัดตน 10 สัปดาห์ที่มีต่อการพัฒนาคุณภาพการนอนหลับและสุขสมรรถนะของผู้สูงอายุหญิง. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ, 16(1), 15-28.
นฤมล บุญอารีย์. (2567). ผลของการให้คุณค่าและการเสริมพลังต่อการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองของผู้ป่วยเบาหวานที่ควบคุมไม่ได้ในเขตรับผิดชอบของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านผักแว่น ตำบลยางขี้นก อำเภอเขื่องในจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารอนามัยสิ่งแวดล้อมและสุขภาพชุมชน, 9(5), 763-772.
ปริวัตร ปาโส, พนิดา ชูเวช, และ ธนะพัฒน์ ทักษิณทร์. (2565). ผลของการใช้โปรแกรมส่งเสริมสุขภาพแบบติดตามผลต่อระดับความรู้และสมรรถภาพทางกายของประชาชน กรณีศึกษา: จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 11(1), 16-30.
พระครูอุดมฐิติคุณ (อิทธิพล จำปาศรี), อภินันท์ จันตะนี, และ สมเดช นามเกตุ. (2568). การส่งเสริมสุขภาวะของผู้สูงอายุโดยใช้หลักพุทธธรรมทางพระพุทธศาสนาในจังหวัดหนองคาย. วารสารปัญญาปณิธาน, 10(1), 141-154.
ศินาท แขนอก, จตุพร แก้วมณี, และ ธนาวุฒิ สุพร. (2567). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมสุขภาพ “ไม่ล้ม ไม่ลืม ไม่ซึมเศร้า กินข้าวอร่อย” ต่อคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุหมู่บ้านต้นแบบ เขตเทศบาลตำบลเมืองใหม่ โคกกรวด อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9 : วารสารส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม, 18(2), 651-665.
สุกรี กาเดร์. (2561, 29 พฤศจิกายน). การดูแลสุขภาพด้วยหลักธรรมานามัย. คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาลมหาวิทยาลัยมหิดล. https://www.si.mahidol.ac.th/th/healthdetail.asp?aid=1352
สุเทพ ดีสุด, สาโรจน์ เพชรมณี, และ ธณกร ปัญญาใสโสภณ. (2567). ผลของโปรแกรมการประยุกต์ทฤษฎีส่งเสริมสุขภาพของเพนเดอร์ต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ เทศบาลตำบลโชคชัย อำเภอโชคชัย จังหวัดนครราชสีมา. วารสารสาธารณสุขมูลฐาน (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ), 39(3), 92-102.
สุภาภรณ์ นันตา, ธานี กล่อมใจ, กาญจนา สาใจ, นันทิกา อนันต์ชัยพัทธนา, ดลฤดี เพชรขว้าง, และ วรรณิภา เวียงคำ. (2566). ผลของโปรแกรมสร้างเสริมสุขภาพตามแนวคิด สบช. โมเดล ต่อความรู้ ทัศนคติและพฤติกรรมป้องกันโรคไม่ติดต่อเรื้อรังของนักศึกษาพยาบาล. วารสารวิจัยและนวัตกรรมทางสุขภาพ, 6(2), 1-15.
โรงเรียนอายุรเวทธำรง สถานการแพทย์แผนไทยประยุกต์ คณะแพทย์ศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล. (2559). การแพทย์แผนไทยในคณะแพทย์ศาสตร์ศิริราชพยาบาล (ครั้งที่ 2). ห้างหุ้นส่วนสามัญ พี เอส พี.
วนิดา สมภูงา และ ถิรนันท์ ผิวผา. (2566). ความเครียดและภาวะซึมเศร้าในสถานการณ์แพร่ระบาดโรคโควิด-19 ของประชาชนจังหวัดศรีสะเกษ. วารสารพยาบาลทหารบก, 24(1), 172-181.
วรวรรณ จุฑา และ กมลลักษณ์ มากคล้าย. (2567). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับปัญหาสุขภาพจิตของคนไทยในช่วงการแพร่ระบาดของโรคโควิด 19 ปี พ.ศ. 2563–2566. วารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทย, 32(1), 60-72.
Bekkouch, O., Zengin, G., Harnafi, M., Touiss, I., Khoulati, A., Saalaoui, E., Harnafi, H., Abdellattif, M. H., & Amrani, S. (2023). Anti-inflammatory study and phytochemical characterization of Zingiber officinale Roscoe and Citrus limon L. juices and their formulation. ACS Omega, 8(30), 26715-26724. https://doi.org/10.1021/acsomega.2c04263
Bloom, B. S., Hastings, J. T., & Madaus, G. F. (1971). Handbook on formative and summative evaluation of student learning. McGraw-Hill.
Moutia, M., Habti, N., & Badou, A. (2018). In vitro and in vivo immunomodulator activities of Allium sativum L. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine, 2018, Article 4984659. https://doi.org/10.1155/2018/4984659
Pender, N. J., Murdaugh, C., & Parsons, M. A. (1996). Health promotion in nursing practice (3rd ed.). Appleton & Lange.
