Health Risk due to Exposure to Indoor Particulate Matter in Urban Area of Khon Kaen City
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This cross-sectional study aimed to determine concentration of indoor particulate matter (PM) in urban areas and to assess the public health risk due to the exposure the indoor particulate matter in Khon Kaen city. The samples were collected at two residential locations using a real-time PM monitor and personal air sampling pumps. The data were analyzed using descriptive statistics, presenting means, standard deviations, maximum, and minimum. The inferential statistic: one sample t-test was also conducted to compare means against regulatory standards.
The results showed that levels of Total Suspended Partiuclate (TSP) from the location 1 were lower than the regulatory standard (mean = 65.12 µg/m³, S.D. = 14.21). While, the levels of PM2.5 did exceed the regulatory standard (mean = 28.02 µg/m³, S.D. = 3.02). Levels of TSP and PM2.5 in the location 2 were observed lower than the regulatory standards (mean = 74.40 µg/m³, S.D. = 20.09; mean = 18.42 µg/m³, S.D. = 6.58). Additionally, risk assessment revealed that individuals at all ages from both locations were at risk of respiratory diseases due to exposure of PM2.5. The results of this research could be used to raise awareness among individuals for self-protection and to inform related agencies to develop PM mitigation measures.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Journal of Safety and Health is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) licence, unless otherwise stated.
References
กรมควบคุมมลพิษ. (2563). คุณภาพอากาศและเสียง. https://www.pcd.go.th/faqs/.
กรมโรงงานอุตสาหกรรม. (2564). ความหมายของ RfD และ RfC, ความหมายของ RfD และ RfC. https://www.diw.go.th/webdiw/.
กระทรวงสาธารณสุข, กรมควบคุมโรค, กองโรคจากการประกอบอาชีพและสิ่งแวดล้อม. (2564). คู่มือเฝ้าระวัง ป้องกัน ควบคุมโรคและภัยที่คุกคามสุขภาพจากฝุ่นละอองขนาดไม่เกิน 2.5 ไม่ครอน (PM2.5). https://ddc.moph.go.th/uploads/publish/1202520211213111057.pdf.
กรวิภา ปุนณศิริ, อำพร บุศรังสี, เบญจวรรณ ธวัชสุภา, ทิพย์กมล ภูมิพันธ์, ณัฏฐกานต์ ฉัตรวิไล และณัฏฐา ฐานีพานิชสกุล. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพอากาศในครัวเรือนในพื้นที่ เขตเมืองและเขตชนบท กรณีศึกษาจังหวัดนครราชสีมา. วารสารการส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม, 44(4), 20-31.
จุฑารัตน์ จิโน. (2562). ขั้นตอนการประเมินความเสี่ยงสุขภาพ. มูลนิธิสัมมาอาชีวะ, https://www.summacheeva.org/.
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กลุ่มเฝ้าระวังฝุ่น. (2562). เรียนรู้ อยู่กับฝุ่น PM2.5. https://www.chula.ac.th/wp-content/uploads/2019/10/chula-pm25-booklet-1.pdf.
ปฏิภาณ เกษนาค และวิลัยลักษณ์ สวนมะลิ. (2566). การศึกษาความสัมพันธ์ของปริมาณยานพาหนะกับปริมาณฝุ่นละอองรวม (TSP) และปริมาณฝุ่นละอองขนาดเล็กกว่า 2.5 ไมครอน (PM2.5) ในอำเภอเมือง จังหวัดกำแพงเพชร. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์, 3(1), 53-59.
พรพรรณ สกุลคู และธนาวุธ โนราช. (2564). คุณภาพอากาศของจังหวัดขอนแก่นระหว่างปี 2561-2562 และข้อเสนอแนะ ในการเฝ้าระวัง. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 14(2), 1-8.
เมตตา เก่งชูวงศ์. (2561). การศึกษาปริมาณฝุ่นละอองในบรรยากาศและผลกระทบต่อประชาชน ในเขตชุมชนเทศบาลเมืองมหาสารคาม [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
วรนุช ดีละมัน และศิวัช พงษ์เพียจันทร์. (2564). ฝุ่นละอองกับการเข้าสู่อวัยวะภายในร่างกาย และรู้จักกับวิธี การลดปัญหา PM2.5 อย่างยั่งยืนด้วยวิธีง่ายๆ กับต้นไม้แต่ละประเภท, ฝุ่นละอองกับการเข้าสู่อวัยวะภายในร่างกาย และรู้จักกับวิธีการลดปัญหา PM2.5 อย่างยั่งยืนด้วยวิธีง่ายๆ กับต้นไม้แต่ละประเภท. MGRONLINE, www.mgronline.com.
วัชราภรณ์ วงศ์สกุลกาณจน์ และขวัญแข หนุนภักดี. (2566). การประเมินความเสี่ยงต่อสุขภาพของผู้ประกอบอาชีพค้าขายริมทางจากการรับสัมผัสฝุ่นละอองขนาดเล็กทางการหายใจ ในเขตตำบลคลองหนึ่ง อำเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี. วารสารสหเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 8(1), 14-24.
วินัย มีแสง, เอราวัณ เบ้าทอง, ปิยวดี ยาบุษดี, วิภาพร กิติศรีวรพันธุ์, ศิวพร ภูกองทอง, ภูษณพาส สมนิล และสืบชาติ อันทะไชย. (2565). การติดตามและประเมินปริมาณฝ่นละอองทีน้อยกว่า 2.5 ไมครอน (PM2.5) ในพืนทีภายในและ ภายนอกอาคาร: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏอดรธานี (ศูนย์การศึกษาสามพร้าว). วารสารวิชาการปทุมวัน, 12(35), 50-69.
สุคนธ์ ขาวกริบ, สายพิณ ไชยนันท์, สิทธิพันธุ์ ไชยนันทน์, สรินทร พัฒอาพันธ์ และศิรประภา สมวงศ์. (2563). ความเข้มข้นของฝุ่น PM2.5 ในอาคารหอจดหมายเหตุ กรณีศึกษาอาคารหอจดหมายเหตุแห่งชาติ จันทบุรี. วารสารวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 5(1), 35-45.
สุธารัตน์ หมื่นมี และศุษิระ บุตรดี. (2564). การประเมินความเสี่ยงด้านสุขภาพจากการได้รับฝุ่น PM2.5 จากพื้นที่อุตสาหกรรมในอำเภอปลวกแดง จังหวัดระยอง. วารสารนเรศวรพะเยา, 14(3), 95-110.
Algarni, S., Khan, R. A., Khan, N. A., & Mubarak, N. M. (2021). Particulate matter concentration and health riskassessment for a residential building during COVID-19 pandemic in Abha, Saudi Arabia. Environ Sci Pollut Res, 28, 65822-65831. https://doi.org/10.1007/s11356-021-15534-6
Climate Change Data Center of Chiangmai University: CMU CCDC. (2562). ข้อมูลของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจากการตรวจวัดรายวัน. https://www.cmuccdc.org.
IQAir. (2018, Jun 25). มลพิษทางอากาศกลางแจ้งส่งผลกระทบต่อคุณภาพอากาศในร่มของฉันอย่างไร. https://www.iqair.com/th/newsroom/how-does-outdoor-air-pollution-affect-my-indoor-air-quality?srsltid=AfmBOoqiCBSKFZQ-5mWzSsJ_0d6_pkT6-xdQnsMam0KGDelyXb92TzZm.
Mbazima, S. J. (2022). Health risk assessment of particulate matter 2.5 in an academic metallurgy workshop. Indoor air, 32(9), e13111. https://doi.org/10.1111/ina.13111
Oliveira, B. F. A., Ignotti, E., Artaxo, P., Saldiva, P. H. d. N., Junger, W. L., & Hacon, S. (2012). Risk assessment of PM2.5 to child residents in Brazilian Amazon region with biofuel production. Environmental Health, 11, 64.
State of global air. (2024). A special report on global exposure to Air Pollution and it’s health impacts, with a focus on children’s health. https://www.stateofglobalair.org/sites/default/files/documents/2024-06/soga-2024-report_0.pdf.
US Environmental Protection Agency. (2023). Research on Health Effects from Air Pollution. US EPA.
U.S. Environmental Protection Agency. (2011). Exposure factors handbook chapter 6. US EPA.
World Health Organization (WHO). (2019, Janurary 17). มลพิษทางอากาศคืออะไร. https://www.who.int/docs/default-source/thailand/air-pollution/briefing-on-air-pollution-th-thai.pdf?sfvrsn=408572d4_2.
World Health Organization. (2021, September 22). WHO global air quality guidelines: particulate matter (PM2.5 and PM10), ozone, nitrogen dioxide, sulfur dioxide and carbon monoxide. https://www.who.int/publications/i/item/9789240034228.
