Exploring the ergonomic problems of rice farmers In Matum Sub-district, Phrom Phiram District Phitsanulok Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this survey research was to explore the ergonomic problems of rice farmers in Matum Sub-district, Phrom Phiram District. Phitsanulok province of 253 people. Data were collected by using questionnaires and observational methods. Rapid Upper Limb Assessment (RULA) data were analyzed by percentage, number, mean, standard deviation, maximum and minimum values.
The results showed that the subjects had the most symptoms in the musculoskeletal system during the past 7 days. The first 3 groups were lower back, upper back and upper arm, 32.41%, 27.28% and 26.09%, respectively. In the past, the subjects had the most symptoms in the musculoskeletal system, the first 3 of which were lower back, upper arm, wrist/hand, 39.13%, 38.74% and 37.54%, respectively. Rice farmers in Matum Subdistrict, Phrom Phiram District Phitsanulok Province Ergonomic risk was found to be level 3, meaning that the task became problematic and should be investigated further. and should be improved. In addition, the subjects were in an environment where the sound from the farming equipment was heard for more than 30 minutes, 100.00% had heavy lifting while farming, 91.30% had a hand or arm in a posture or a repetitive movement, 77.08%.
Most of the musculoskeletal disorders in farmers are caused by incorrect work postures. Therefore, relevant agencies should be arranged to promote knowledge to farmers so that farmers can apply the knowledge to change their work postures and reduce the risk of abnormalities in the musculoskeletal system from continuing to work.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Journal of Safety and Health is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) licence, unless otherwise stated.
References
กรมควบคุมโรค สำนักโรคจากการประกอบอาชีพและสิ่งแวดล้อม. (2561, สิงหาคม). รายงานสถานการณ์โรคและภัยสุขภาพจากการประกอบอาชีพและสิ่งแวดล้อมปี พ.ศ. 2560. กรมควบคุมโรค, http://envocc.ddc.moph.go.th/uploads/situation/01_envocc_situation_60.pdf.
จีรนันท์ ธีระธารินพงศ์ และวีระพร ศุทธากรณ์. (2557). ความชุกของกลุ่มอาการผิดปกติทางระบบ
โครงร่างกล้ามเนื้อและปัจจัยด้านท่าทางการทำงานในกลุ่มอาชีพสานตะกร้าไม้ไผ่. วารสารสาธารณสุขศาสตร์, 44(33), 273-287.
ณัฐธญา วิไลวรรณ. (17 มิถุนายน, 2559). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการป้องกันอันตรายจากการใช้สารเคมี
กำจัดศัตรูพืชในกลุ่มเกษตรกรอำเภอเมือง จังหวัดปทุมธานี [Paper]. การประชุมวิชาการและเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ครั้งที่ 3 ก้าวสู่ทศวรรษที่ 2: บูรณาการงานวิจัย ใช้องค์ความรู้ สู่ความยั่งยืน, วิทยาลัยนครราชสีมา.
ดาริวรรณ เศรษฐีธรรม, กาญจนา นาถะพินธุ, วรรณภา อิชิดะ และทวีศักดิ์ ปัดเต. (2562). พฤติกรรมเสี่ยงและปัจจัยที่ส่งผลต่อสภาวะสุขภาพของเกษตรกรทำนา. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 6(1), 4-11.
ประกาศิต ทอนช่วย และภคิณี สุตะ. (2562). ปัจจัยเสี่ยงทางการยศาสตร์ต่ออาการผิดปกติทางระบบโครงร่างและกล้ามเนื้อจากการปลูกข้าวโพดของเกษตรกรกลุ่มชาติพันธุ์ จังหวัดเชียงราย. วารสารสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 ขอนแก่น, 7(1), 27-39.
มนัส รงทอง, อัมรินทร์ คงทวีเลิศ, ดุสิต สุจิรารัตน์ และเพชรรัตน์ ภูอนันตานนท์. (2562). ความชุกของอาการผิดปกติทางระบบกล้ามเนื้อและกระดูกโครงร่างในแรงงานใหม่เก็บเกี่ยวปาล์มน้ำมัน. วารสารมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติวิชาการ, 23(1), 77-91.
วรันธรณ์ จงรุ่งโรจน์สกุล, ชวพรพรรณ จันทร์ประสิทธิ์, ธานี แก้วธรรมานุกูล, อนนท์ วิสุทธิ์ธนานนท์ และวิไลพรรณ ใจวิไล. (2562). ความเสี่ยงด้านอาชีวอนามัยและการบาดเจ็บที่เกี่ยวเนื่องจากการทำงานของเกษตรกรชาวนา: กรณีศึกษาพื้นที่จังหวัดเชียงใหม่. พยาบาลสาร, 46(4), 37-48.
วีรชัย มัฎฐารักษ์. (2561). การลดความสูญเสียในการทำงานของเกษตรกรชาวสวนยางพาราด้วยวิธีการประเมินผลทางการยศาสตร์: กรณีศึกษาในพื้นที่อำเภอมะนัง จังหวัดสตูล. วารสารวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรม, 14(1), 13-14.
สำนักงานปลัดกระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (ม.ป.ป.). ข้อมูลทั่วไปและข้อมูลด้านการเกษตรที่สำคัญของจังหวัด. https://www.opsmoac.go.th/phitsanulok-dwl-files-431291791098.
สำนักงานเกษตรและสหกรณ์ จังหวัดพิษณุโลก. (2565, 24 มกราคม). เกษตรกรพิษณุโลก ผลิตสินค้าเน้นคุณภาพสร้างอาหารปลอดภัยสู่ผู้บริโภค. https://www.opsmoac.go.th/phitsanulok-article_prov-preview-421091791873?fbclid=IwAR1TskUwhqYJtafHgmuaupLxcScXoZ8xwFTNHsKXk49GPLgpLvi-9NUzIM.
สุนิสา ชายเกลี้ยง. (2563). การประเมินความเสี่ยงทางอาชีวอนามัยต่อความผิดปกติทางระบบกระดูกโครงร่างและกล้ามเนื้อจากการสัมผัสปัจจัยทางการยศาสตร์ในการทำงานของเกษตรกรปลูกยางพารา. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 14(2), 32-44.
สุภาพร ภูมิเวียงศรี, นฤมล สินสุพรรณ และอำนาจ ชนะวงษ์. (2564). การพัฒนารูปแบบการจัดการปัญหาสารเคมีกำจัดศัตรูพืชปนเปื้อนในผักผลไม้และผลติภัณฑ์ทางการเกษตรอย่างยั่งยืน โดยการมีส่วนร่วมของชุมชนและภาคีเครือข่ายอำเภอหนองนาคำ จังหวัดขอนแก่น. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 14(2), 36-56.
สาริณี จันทน์วัฒน์ และพีรญา อึ้งอุดรภักดี. (2564). ความชุกและปัจจัยที่ส่งผลต่อความผิดปกติทางระบบกระดูกและกล้ามเนื้อของชาวนา อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก. Journal of Nursing and Public Health, 8(3), 318-328.
อรรถพล แก้วนวล, บรรพต โลหะพูนตระกูล และกลางเดือน โพชนา. (2560). ความชุกของความผิดปกติของระบบกล้ามเนื้อและกระดูกโครงร่างที่เกี่ยวเนื่องจากการทำงานในอาชีพต่าง ๆ. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา, 12(2), 53-64.
อนิรุจน มะโนธรรม. (2564). การศึกษาแนวทางด้านการยศาสตร์เพื่อลดความเสี่ยงตอการเกิดอาการผิดปกติทางระบบโครงรางกระดูกและกล้ามเนื้อที่เกี่ยวของกับการทํางานของเกษตรกรผู้ปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์จังหวัดลําปาง. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 17(1), 95-103.
Kecia. R. V., & Morgan. D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
McAtamney, L., & Nigel Corlett, E. (1993). RULA: a Survey Method for the Investigation of World-Related Upper Limb Disorders. Applied Ergonomics, 24(2), 91-99.
