ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อความล้าทางสายตาของพนักงานที่ทำงานเป็นกะ ในโรงงานผลิตชิ้นส่วนยานยนต์และอิเล็กทรอนิกส์ในจังหวัดปทุมธานี

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาการเกิดความความล้าทางสายตาและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อความล้าของพนักงานที่ทำงานเป็นกะในโรงงานอุตสาหกรรมผลิตชิ้นส่วนยานยนต์และอิเล็กทรอนิกส์ในจังหวัดปทุมธานี วิธีการศึกษา: การศึกษานี้เป็นการศึกษาแบบเชิงพรรณนา ณ จุดเวลาใดเวลาหนึ่ง กลุ่มตัวอย่างคือ พนักงานที่ทำงานเป็นกะ จำนวน 119 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม และเครื่องวัดความสามารถของตาในการจับความถี่ของการกะพริบของดวงไฟ (Critical Flicker Frequency: CFF) สถิติที่ใช้ ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ไคสแควร์ และการทดสอบของฟิชเชอร์ ผลการศึกษา: ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศชายอายุเฉลี่ย 32.3 ปี ดื่มเครื่องดื่มที่มีคาเฟอีน นอนหลับน้อยกว่าหรือเท่ากับ 7 ชั่วโมง/วัน ประสบการณ์ในการทำงานเฉลี่ย 6 ปี ทำงานในช่วงกะเช้าเวลา 07.20-16.20 น. หยุดพักระหว่างทำงาน เฉลี่ย 4 ครั้ง  และกลุ่มตัวอย่างมีความล้าทางสายตาหลังจากการทำงาน 45 คน (ร้อยละ 37.8) ผลการศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความล้าทางสายตาของพนักงานที่ทำงานเป็นกะพบว่า อายุ (p-value < 0.001),  การดื่มคาเฟอีน (p-value = 0.047) ชั่วโมงการนอนหลับพักผ่อน (p-value = 0.030)  ประสบการณ์ในการทำงาน (p-value = 0.021) การเข้ากะทำงาน (p-value < 0.001), และจำนวนครั้งในการหยุดพักระหว่างทำงาน (p-value < 0.001), มีความสัมพันธ์กับความล้าทางสายตาของพนักงานที่ทำงานเป็นกะ อย่างมีนัยสำคัญ (p-value < 0.05) สรุป: หน่วยงานที่เกี่ยวข้องควรหาแนวทางป้องกันการเกิดความล้าทางสายตาของพนักงานที่ทำงานเป็นกะ โดยจัดให้มีระยะเวลาการพักที่เพียงพอขณะทำงาน อบรมให้ความรู้ในการดูแลสุขภาพและส่งเสริมให้พนักงานมีการพักผ่อนหลังเลิกงานที่เพียงพอ