ความสัมพันธ์ของภาวะติดงานกับประสิทธิภาพการทำงานขณะป่วย ของพยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาลเสนา

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: 1. เพื่อศึกษาความชุกของภาวะติดงานในพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาลเสนา 2. เพื่อศึกษาระดับประสิทธิภาพการทำงานขณะป่วยของพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาลเสนา 3. เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของภาวะติดงานกับประสิทธิภาพการทำงานขณะป่วยของพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาลเสนา 4. เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพการทำงานขณะป่วยระหว่างกลุ่มที่เข้าเกณฑ์มีภาวะติดงานกับกลุ่มที่ไม่มีภาวะติดงาน วิธีการศึกษา: การศึกษาภาคตัดขวางเชิงวิเคราะห์ เก็บข้อมูลในพยาบาลวิชาชีพ 150 คนของโรงพยาบาลเสนาในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา โดยใช้แบบวัดภาวะติดงานและแบบวัดประสิทธิภาพการทำงานขณะป่วย (SPS-6) ใช้สถิติวิเคราะห์สหสัมพันธ์เพียร์สันและสถิติ t-test หาความสัมพันธ์ของภาวะติดงานกับประสิทธิภาพการทำงานขณะป่วย ผลการศึกษา: กลุ่มตัวอย่างมีความชุกของภาวะติดงานร้อยละ 10 กลุ่มตัวอย่างมีระดับประสิทธิภาพในการทำงานขณะป่วยในมิติความสามารถในการทำงานให้สำเร็จลุล่วงเฉลี่ย 9.33 คะแนน (ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 2.16) มิติความสามารถในการหลีกเลี่ยงสิ่งรบกวน 9.37 คะแนน (ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 2.41) และประสิทธิภาพการทำงานขณะป่วยโดยรวม 18.71 คะแนน (ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 3.99) ซึ่งจัดอยู่ในกลุ่มที่มีประสิทธิภาพในการทำงานขณะป่วยระดับดี กลุ่มที่มีภาวะติดงานมีระดับประสิทธิภาพการทำงานขณะป่วยมากกว่ากลุ่มที่ไม่มีภาวะติดงานและยังมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความสามารถในการทำงานให้สำเร็จและความสามารถหลีกเลี่ยงสิ่งรบกวนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ สรุป: แม้ว่าผลการวิจัยจะชี้ให้เห็นว่าผู้ที่มีภาวะติดงานสามารถทำงานได้ดีแม้ขณะป่วย แต่การที่บุคคลเหล่านี้ทำงานอย่างไม่หยุดพักในระยะยาวอาจนำไปสู่ผลกระทบด้านลบต่อสุขภาพทั้งกายและใจ องค์กรจึงควรตระหนักถึงความเสี่ยงนี้ และพัฒนานโยบายที่สนับสนุนให้พนักงานมีความสมดุลระหว่างการทำงานและการพักผ่อน