ปัจจัยเสี่ยงทางชีวภาพของเด็กที่มีปัญหาพัฒนาการล่าช้าจำแนกตามด้านในโรงพยาบาลลำปาง
คำสำคัญ:
เด็กที่มีพัฒนาการล่าช้า, ปัจจัยเสี่ยงทางชีวภาพ, โรคทางกายของมารดา, การเจ็บป่วยภายหลังการคลอดของเด็กบทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: เพื่อค้นหาปัจจัยเสี่ยงที่มีผลต่อพัฒนาการล่าช้าของเด็กปฐมวัยในจังหวัดลำปาง เพื่อนำไปพัฒนากระบวนการเฝ้าระวังและส่งเสริมพัฒนาการเด็กกลุ่มเสี่ยงต่อพัฒนาการล่าช้า ให้มีพัฒนาการที่สมวัย วิธีการศึกษา: การศึกษาแบบย้อนหลัง (retrospective case-control study) เก็บรวบรวมข้อมูลเด็กที่มีพัฒนาการล่าช้าจากการวินิจฉัยโดยกุมารแพทย์สาขาพัฒนาการและพฤติกรรม และเด็กพัฒนาการปกติที่เกิดในช่วงเดียวกับเด็กพัฒนาการล่าช้าในโรงพยาบาลลำปาง ตั้งแต่อายุ 2 เดือน ถึง 5 ปี ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2563 ถึง 31 ธันวาคม พ.ศ. 2564 โดยวิเคราะห์หาปัจจัยเสี่ยงทางชีวภาพที่มีผลต่อพัฒนาการล่าช้า ด้วยสถิติ multivariate risk difference regression analysis ผลการศึกษา: กลุ่มตัวอย่างที่เข้าร่วมวิจัยทั้งหมด 447 ราย แบ่งเป็นเด็กพัฒนาการล่าช้า 149 ราย และเด็กพัฒนาการปกติ 298 ราย พบเด็กพัฒนาการล่าช้าด้านภาษามากที่สุด ร้อยละ 57 จากการวิเคราะห์ความแตกต่างแบบพหุปัจจัยด้วยวิธี multivariable risk difference regression พบว่า ปัจจัยเสี่ยงทางชีวภาพที่มีผลต่อพัฒนาการล่าช้าอย่างมีนัยสำคัญ ได้แก่ เพศชาย เด็กที่มีภาวะขาดออกซิเจนปริกำเนิด เด็กที่มีเส้นรอบศีรษะเล็ก เด็กที่นอนในหอผู้ป่วยวิกฤตทารกแรกเกิดมากกว่า 5 วัน เด็กที่คลอดจากครรภ์แฝดคู่ เด็กที่มีภาวะสูญเสียการได้ยินข้างเดียวและสองข้าง ภาวะขาดสารอาหาร มารดามีภาวะซีด และมารดามีภาวะถุงน้ำคร่ำอักเสบ สรุป: ปัจจัยเสี่ยงที่ส่งผลต่อพัฒนาการล่าช้า เกิดจากโรคทางกายของมารดา การเจ็บป่วยและภาวะโภชนาการหลังคลอดของเด็ก ซึ่งบางภาวะสามารถเฝ้าระวังและป้องกัน เพื่อลดการเกิดพัฒนาการล่าช้าในเด็กปฐมวัยได้ นอกจากนี้การทราบปัจจัยเสี่ยงต่อพัฒนาการล่าช้า ส่งผลให้เกิดความตื่นตัวของบุคคลากรสาธารณสุขและผู้ปกครองให้ติดตามปัญหาพัฒนาการอย่างใกล้ชิด พร้อมส่งเสริมการกระตุ้นพัฒนาการตั้งแต่แรกเกิดในกลุ่มเด็กที่มีปัจจัยเสี่ยงเหล่านี้
เอกสารอ้างอิง
Choo YY, Agarwal P, How CH, Yeleswarapu SP. Developmental delay: identification and management at primary care level. Singapore Med J 2019;60(3):119-23.
World Health Organization. Developmental difficulties in early childhood: prevention, early identification, assessment, and intervention in low and middle-income countries: a review [Internet]. 2012 [cited 2024 Mar 4]. Available from: https://apps.who.int/iris/handle/10665/97942
Salinpramote B. Quality of life among caregivers of children with developmental delay. Research and Developmental Health System Journal 2023;15(3):114-27.
บำเพ็ญ พงศ์เพชรดิถ, บุษบา อรรถาวีร์. ปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาการเด็กปฐมวัยไทย : ศูนย์อนามัยที่ 5. วารสารเกื้อการุณย์ 2563;27(1):59-70.
Drozd-Da bronska M, Trusewicz R, Ganczak M. Selected risk factors of developmental delay in polish infants: a case-control study. Int J Environ Res public health 2018;15(12):2715.
Khandelwal N, Mandliya J, Nigam K, Patil V, Mathur A, Pathak A. Determinants of motor, language, cognitive, and global developmental delay in children with complicated severe acute malnutrition at the time of discharge: an observational study from central India. PLoS One 2020;15(6):e0233949.
ภควดี วุฒิพิทยามงคล. ผลการประเมินพัฒนาการเด็กกลุ่มเสี่ยงในช่วงปฐมวัยในโครงการบูรณาการพัฒนาการเด็กล้านนาที่โรงพยาบาลลำปาง. ลำปางเวชสาร 2561;39(1):18-32.
Strasburger VC, Jordan AB, Donnerstein E. Children, adolescents, and the media: health effects. Pediatr Clin North Am 2012;59(3):533-87.
Simms MD. Language development and communication disorders. In: Kliegman RM, Stanton BF, St Geme lll JW, Schor NF, Behrman RE, editors. Nelson textbook of pediatrics. 21st ed. Philadelphia: Elsevier; 2019. p.273-83.
Adani S, Cepanec M. Sex differences in early communication development: behavioral and neurobiological indicators of more vulnerable communication system development in boys. Croat Med J 2019;60(2):141-49.
Tal G, Cohen A, Habib S, Tirosh E. Decreased head circumference velocity as related to developmental deficit in infancy. Pediatric Neurol 2012;47(5):341-4.
Aggarwal A, Mittal H, Patil R, Debnath S, Rai A. Clinical profile of children with developmental delay and microcephaly. J Neurosci Rural Pract 2013;4(3):288-91.
Thorpe K. Twin children’s language development. Early Hum Dev 2006;82(6):387-95.
Singh A, Kamble B, Gangwar K, Roy N. A review of developmental delay and its determinants in under five children. National Journal of Medical and Allied Sciences 2017;6(2):66-70.
Saleem J, Zakar R, Bukhari GMJ, Fischer F. Developmental delay and its predictors among children under five years of age with uncomplicated severe acute malnutrition: a cross-sectional study in rural Pakistan. BMC Public Health 2021;21:1397.
Ohal MM, John M. A prospective study of the hearing loss in global developmental delay children. International Journal of Scientific Study 2019;6(11):146-54.
Sharma N, Masood J, Singh SN, Ahmad N, Mishra P, Singh S, et al. Assessment of risk factors for developmental delays among children in a rural community of North India: a cross-sectional study. J Educ Health Promot 2019;8:112.
Schmeltz LR. Principles and guidelines for early hearing detection and intervention programs. JEHDI 2019;4(2):1-44.
McGowan EC, Hofheimer JA, O’Shea TM, Kilbride H, Carter BS, Check J, et al. Analysis of neonatal neurobehavior and developmental outcomes among preterm infants. JAMA Netw Open 2022;5(7):e2222249.
Bajalan Z, Alimoradi Z. Risk factors of developmental delay among infants aged 6-18 months. Early Child Development and Care 2018;190(11):1691-99.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 สมาคมเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
