ประสิทธิผลของรูปแบบการพัฒนาคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ จังหวัดสมุทรสาคร
คำสำคัญ:
คุณภาพชีวิต, คณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ (พชอ.), ประสิทธิผลบทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: เพื่อ 1) ศึกษาสถานการณ์และสภาพปัญหาการดำเนินงานพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอของอำเภอกระทุ่มแบน 2) พัฒนารูปแบบการดำเนินงานพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอของอำเภอกระทุ่มแบน และ 3) ศึกษาประสิทธิผลของการดำเนินงานพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอของอำเภอกระทุ่มแบน วัสดุและวิธีวิจัย: การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม กลุ่มตัวอย่าง คือ คณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ ผู้แทนหน่วยงานของรัฐ ผู้แทนภาคเอกชน และผู้แทนภาคประชาชน จำนวน 49 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสัมภาษณ์ และแบบประเมินผลการดำเนินงานตามเกณฑ์ UCCARE เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสนทนากลุ่มและการสัมภาษณ์เชิงลึก วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์เชิงเนื้อหาผลการวิจัย: พบว่า 1) สภาพปัญหาที่พบคือ คณะกรรมการขาดความเข้าใจในบทบาทหน้าที่ จัดสรรงบประมาณไม่สอดคล้องกับปัญหา และการบริหารจัดการข้อมูลไม่มีประสิทธิภาพ 2) รูปแบบที่พัฒนาขึ้นคือแต่งตั้งคณะกรรมการมาจากทุกภาคส่วน ร่วมคิด ร่วมวางแผน ร่วมพัฒนา ร่วมกันแก้ปัญหาและร่วมรับประโยชน์ กำหนดยุทธศาสตร์ 4 ประเด็นคือ การจัดการขยะ การดูแลโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง โรคติดต่อ ผู้เปราะบางทางสังคม และ 3) ผลการประเมินตามเกณฑ์ UCCARE ผ่านการประเมินระดับ 5 ทุกประเด็น มีแนวโน้มที่ดีขึ้น สามารถแก้ไขปัญหาได้อย่างมีประสิทธิภาพ สรุป: คณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ ควรมีช่องทางรับข้อมูลหรือปัญหาที่จำเป็นของพื้นที่เพื่อนำมากำหนดแนวทางร่วมกันในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนได้อย่างถูกต้องและเกิดประโยชน์อย่างแท้จริง และควรเปิดโอกาสให้ภาคประชาสังคมเป็นเจ้าภาพในการดำเนินงานแก้ไขปัญหาเพื่อสร้างการมีส่วนร่วมที่แท้จริง
เอกสารอ้างอิง
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (30 เป้าประสงค์ที่มีความสำคัญลำดับแรก) [อินเทอร์เน็ต]. 2560 [เข้าถึงเมื่อ 6 พ.ค.2566]. เข้าถึงได้จาก: http://sdgs.nesdb.go.th/goal.
สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. กรอบยุทธศาสตร์สุขภาพโลกของประเทศไทย พ.ศ.2559-2563. นนทบุรี: กระทรวงสาธารณสุข; 2559.
สำนักนายกรัฐมนตรี. ระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับพื้นที่ พ.ศ.2561 [อินเทอร์เน็ต]. 2561 [เข้าถึงเมื่อ 6 พ.ค. 2566]. เข้าถึงได้จาก: http://ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2561/E/054/1.PDF
วัฒนา นันทะเสน. การประเมินผลระบบสุขภาพอำเภอ สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดมหาสารคาม. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ 2558;7(30):105-13.
มูลนิธิชุมชนท้องถิ่นพัฒนาและสำนักพัฒนายุทธศาสตร์ดีวิถีไทย. บทเรียน พชอ. การพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ. นนทบุรี: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ; 2563.
สำนักงานสาธารณสุขอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร. รายงานผลการดำเนินงานตามยุทธศาสตร์ตัวชี้วัดปี 2563. สมุทรสาคร: สำนักงานสาธารณสุขอำเภอกระทุ่มแบน; 2563.
Stufflebeam DL, Kappa PD. Educational evaluation and decision-making. Itasca, Illinois: Peacock; 1971.
Katz D, Kahn RL. The social psychology of organizations. 2nd ed. New York: John Willy; 1978.
ฤทัย วรรธนวินิจ. แนวทางการพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการระบบสุขภาพโดยคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตอำเภอ ศึกษาเฉพาะกรณีอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรปราการ [อินเทอร์เน็ต]. 2561 [เข้าถึงเมื่อ 6 พ.ค. 2566]. เข้าถึงได้จาก: http://www.dsdw2016.dsdw.go.th/doc_pr/ ndc_2560-2561/PDF/8503s/%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%A1.pdf
ศิวภรณ์ เงินราง. รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอตระการพืชผล จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารการแพทย์และสาธารณสุข มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี 2562; 2(2):108-16.
วัฒนา สว่างศรี. ถอดบทเรียนการดำเนินงานคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิต อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม. มหาสารคาม: สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดมหาสารคาม; 2560.
ศรีเรือน ดีพูน. ประสิทธิผลของกลไกคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตและระบบสุขภาพระดับอำเภอ ในพื้นที่นำร่องอำเภอขุนหาญ จังหวัดสมุทรสาคร. วารสารการพัฒนาสุขภาพชุมชน 2562;7(2):263-81.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 วารสารสมาคมเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง