การพัฒนาระบบการพยาบาลการผ่าตัดผู้ป่วยโรคที่แพร่กระจายเชื้อทางอากาศ โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา
คำสำคัญ:
ระบบการพยาบาลการผ่าตัด, ผู้ป่วยโรคที่แพร่กระจายเชื้อทางอากาศบทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาสถานการณ์ ปัญหาระบบการพยาบาลการผ่าตัดผู้ป่วยโรคที่แพร่กระจายเชื้อทางอากาศ เพื่อพัฒนาระบบการพยาบาลการผ่าตัดผู้ป่วยโรคที่แพร่กระจายเชื้อทางอากาศ และเพื่อศึกษาผลการพัฒนาระบบการพยาบาลการผ่าตัดผู้ป่วยโรคที่แพร่กระจายเชื้อทางอากาศ
วิธีการศึกษา: การวิจัยเชิงปฏิบัติการ ระหว่างเดือนตุลาคม 2564 -สิงหาคม 2565 โดยใช้แบบประเมินสมรรถนะของพยาบาลวิชาชีพด้านการพยาบาลผู้ป่วยโรคที่แพร่กระจายเชื้อทางอากาศและ แบบสอบถามความพึงพอใจของผู้ป่วยด้านการพยาบาลการผ่าตัด ผู้เข้าร่วมการศึกษาครั้งนี้คือ คือ พยาบาลวิชาชีพที่ดูแลผู้ป่วยโรคที่แพร่กระจายเชื้อทางอากาศที่ได้รับการผ่าตัด 36 คน และผู้ป่วยโรคที่แพร่กระจายเชื้อทางอากาศที่เข้ารับการผ่าตัด 30 คน
ผลการศึกษา: สมรรถนะของพยาบาลวิชาชีพในการดูแลผู้ป่วยโรคที่แพร่กระจายเชื้อทางอากาศที่ได้รับการผ่าตัด รายด้าน ได้แก่ ด้านการคัดกรอง ด้านการป้องกัน ควบคุม และเฝ้าระวังการติดเชื้อ ด้านการพยาบาลผู้ป่วยและครอบครัว ด้านวุฒิภาวะทางอารมณ์ ด้านทักษะการสื่อสารการประสานงานและการบริหารจัดการ และด้านการเรียนรู้ด้วยตนเอง พบว่า สูงกว่าก่อนการพัฒนาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001) ด้านจรรยาบรรณวิชาชีพไม่มีความแตกต่างกัน ผลลัพธ์การพัฒนาระบบการพยาบาลการผ่าตัดผู้ป่วยโรคติดเชื้อที่แพร่กระจายทางอากาศ ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001) และความพึงพอใจของผู้ป่วยด้านการพยาบาลการผ่าตัดหลังการพัฒนาสูงกว่าก่อนการพัฒนาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001)
สรุป: การพัฒนาครั้งเป็นการดูแลที่มีความเฉพาะโรคที่ช่วยลดอันตรายต่อชีวิตของผู้ป่วย และยังสามารถป้องกันการแพร่กระจายไปสู่ผู้อื่นได้
เอกสารอ้างอิง
สารานุกรมเสรีวิกิมีเดีย. โรคที่แพร่เชื้อทางอากาศ. [อินเทอร์เน็ต]. 2565 [เข้าถึงเมื่อ 1 มิ.ย.2565]. เข้าถึงได้จาก: https://th.wikipedia.org/wiki/การแพร่เชื้อทางอากาศ.
สมพร สังข์แก้ว, ธีรนุช ห้านิรัติศัย, บุญใจ ศรีสถิตนรากูร. สมรรถนะพยาบาลวิชาชีพด้านการพยาบาลผู้ป่วยโรคติดต่ออุบัติใหม่. วารสารสภาการพยาบาล 2563;35(3):69-86.
กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19). [อินเทอร์เน็ต]. 2565 [เข้าถึง เมื่อ 1 มิ.ย.2565]. เข้าถึงได้จาก: https://ddc.moph.go.th/viralpneumonia/.
แผนกสารสนเทศ โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา. สถิติตัวชี้วัดหน่วยงาน โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา ปี 2563-2564. พระนครศรีอยุธยา: โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา; 2565.
Donabedian A. An introduction to quality assurance in health care. New York: Oxford University Press; 2003.
Kemmis K, McTaggart R. Participatory action research. Handbook of qualitative research. London: SAGE; 2000. p.567-605.
Proctor B. Training for the supervision alliance attitude, skills and intention in fundamental themes in clinical supervision. London: Routledge; 2001.
มณี อาภานันทิกุล, วรรณภา ประไพพานิช, สุปราณี เสนาดิสัย, พิศสมัย อรทัย. จริยธรรมในการปฏิบัติการพยาบาลของพยาบาลไทยตามการรับรู้ของผู้บริหารทางการพยาบาล. วารสารสภาการพยาบาล 2557;29(2):5-20.
ศศิธร ช่างสุวรรณ์, จินต์จุฑา รอดพาล, ศรีสุรีย์ สูนพยานนท์, สมทรง บุตรชีวัน. การพัฒนาระบบการพยาบาลระยะฉุกเฉินในผู้ป่วย STEMI งานอุบัติเหตุและฉุกเฉิน โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา. วารสารสมาคมเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย 2561;8(3):372-84.
เสาวลักษณ์ มนูญญา. ผลการจัดบริการพยาบาลผ่าตัดตามแนวคิดลีนต่อระยะเวลาการรอคอยและความพึง พอใจของผู้รับบริการโรงพยาบาลดำเนินสะดวก. วารสารพยาบาลตำรวจ 2560;9(1):72-81.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารสมาคมเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
