ปัจจัยที่มีผลต่อการเข้ารับการฝากครรภ์ครั้งแรกล่าช้าของหญิงตั้งครรภ์โรงพยาบาลชุมแพ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เพื่อศึกษาอัตราการมาฝากครรภ์ครั้งแรกและปัจจัยที่มีผลต่อการเข้ารับการฝากครรภ์ครั้งแรกล่าช้า (อายุครรภ์มากกว่า 12 สัปดาห์) ของหญิงตั้งครรภ์ที่มาฝากครรภ์ของโรงพยาบาลชุมแพ การวิจัยนี้เป็นการศึกษาภาคตัดขวางเชิงวิเคราะห์กลุ่มตัวอย่างเป็นหญิงตั้งครรภ์ที่มาฝากครรภ์ครั้งแรกทุกรายของโรงพยาบาลชุมแพ ในระหว่างเดือนเมษายน ถึง มิถุนายน ปี พ.ศ. 2563 จำนวน 211 ราย เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามจำนวน 1 ชุดประกอบด้วย 5 ส่วนคือ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคลข้อมูลการฝากครรภ์ของหญิงตั้งครรภ์ แบบวัดความรู้เกี่ยวกับการฝากครรภ์และแบบสอบถามทัศนคติต่อการฝากครรภ์ แบบสอบถามการเข้าถึงบริการฝากครรภ์และขั้นตอนการให้บริการฝากครรภ์แบบสอบถามการสนับสนุนของครอบครัวต่อการฝากครรภ์ และเหตุผลการฝากครรภ์ล่าช้า วิเคราะห์ด้วยสถิติการแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการมาฝากครรภ์ครั้งแรกล่าช้า (อายุครรภ์เกิน 12 สัปดาห์) วิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อการมาฝากครรภ์ครั้งแรกของหญิงตั้งครรภ์ด้วยการวิเคราะห์ multiple logistic regression ผลการศึกษาพบว่ากลุ่มตัวอย่างที่มาฝากครรภ์ครั้งแรกล่าช้า (อายุครรภ์เกิน 12 สัปดาห์) คิดเป็นร้อยละ 57.35 อายุครรภ์เฉลี่ย 14.66 ± 4.74 สัปดาห์ สาเหตุการมาฝากครรภ์ล่าช้าคือไม่ทราบว่าตนเองตั้งครรภ์ ร้อยละ 42.46 ไม่ว่าง/ติดงาน ร้อยละ 12.8 โรงพยาบาลไกลจากที่อยู่อาศัยปัจจุบันร้อยละ 9 ภายหลังวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อการมาฝากครรภ์ครั้งแรกของหญิงตั้งครรภ์พบว่า ตัวแปรอายุของหญิงตั้งครรภ์ จำนวนครั้งของการตั้งครรภ์  และการไม่ทราบว่าตั้งครรภ์ สามารถร่วมกันทำนายการฝากครรภ์ล่าช้า ได้ประมาณร้อยละ 40 (p<0.001) โดยพบว่า ตัวแปรที่มีผลต่อการฝากครรภ์ล่าช้า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ จำนวนครั้งของการตั้งครรภ์  และการไม่ทราบว่าตั้งครรภ์ (p<0.05) ตามลำดับ ข้อเสนอแนะจากการศึกษาคือหน่วยบริการสาธารณสุขควรมีมาตรการช่วยค้นหาหญิงตั้งครรภ์โดยการดำเนินงานเชิงรุกส่งเสริมการสื่อสาร ประชาสัมพันธ์ความรู้เกี่ยวกับการฝากครรภ์ ให้หญิงตั้งครรภ์มีความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องสร้างทัศนคติที่ดีและสร้างความตระหนักถึงความสำคัญของการฝากครรภ์ ให้หญิงตั้งครรภ์มาฝากครรภ์ภายใน 12 สัปดาห์แรกที่ตั้งครรภ์