การพัฒนาการพยาบาลผู้ป่วยวิกฤต กลุ่มงานการพยาบาลผู้ป่วยอายุรกรรม โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา

บทคัดย่อ

การวิจัยปฏิบัติการครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานการณ์การพยาบาลผู้ป่วยวิกฤต กลุ่มงานการพยาบาลผู้ป่วยอายุรกรรม โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา แบ่งเป็น 3 ระยะ คือ 1)  ระยะศึกษาสถานการณ์ โดยการวิจัยเชิงสำรวจ จากการสนทนากลุ่ม กลุ่มตัวอย่างเป็นพยาบาลวิชาชีพเลือกแบบเฉพาะเจาะจง จากหออภิบาลผู้ป่วยวิกฤต กลุ่มงานการพยาบาลผู้ป่วยอายุรกรรม จำนวนทั้งสิ้น 16 คน และ 2) ระยะพัฒนาการพยาบาลผู้ป่วยวิกฤต แบ่งเป็น วงล้อที่ 1 การพัฒนา การบริหารเตียงผู้ป่วยหนัก โดยใช้เกณฑ์จำแนกความรุนแรงผู้ป่วยวิกฤต วงล้อที่ 2 การพัฒนาสมรรถนะพยาบาลในการใช้เครื่องช่วยหายใจ และการปรับเครื่องช่วยหายใจ การพัฒนาทักษะการหย่าเครื่องช่วยหายใจ วงล้อที่ 3 การพัฒนาโครงสร้างและการจัดโซนรับผู้ป่วยวิกฤต วงล้อที่ 4 การพัฒนาโปรแกรมข้อมูลภาระงานเพื่อสนับสนุนการจัดอัตรากำลัง และ 3)  ระยะประเมินผลลัพธ์การพัฒนา สถานที่ศึกษาคือ โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา ดำเนินการเดือนระหว่าง 1 ตุลาคม 2560 – 30 กันยายน 2563 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติการแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย สถิติDependent  t-test และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาสถานการณ์ระยะที่ 1 พบปัญหาการดูแลผู้ป่วยวิกฤตด้านการบริหารจัดการเตียง เกณฑ์จำแนกความรุนแรงผู้ป่วยเพื่อรับเข้ารักษาในหอผู้ป่วยหนัก การ weaning ผู้ป่วยให้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ การปรับโครงสร้างหอผู้ป่วย การจัด Zone ผู้ป่วยวิกฤต การรายงานข้อมูลสารสนเทศให้ถูกต้องทันเวลาต่อผู้บริหาร นำไปสู่การวิจัยระยะที่ 2 ระยะพัฒนาการดูแลผู้ป่วยวิกฤต 4 วงล้อ เมื่อประเมินผลลัพธ์การพัฒนาระยะที่ 3 ได้ผลผลิต คือ มีหอผู้ป่วยหนักที่รองรับผู้ป่วยวิกฤตเพิ่มขึ้น 2 หอผู้ป่วย หอผู้ป่วยวิกฤตพุทไธศวรรย์ 16 เตียง และ  หอผู้ป่วยวิกฤตติดเชื้อ 12 เตียง อัตราของการจองเตียงแล้วได้ย้ายเข้าไอซียูเพิ่มขึ้น จำนวนพยาบาลที่ผ่านเกณฑ์ประเมินทักษะการพยาบาลผู้ป่วยวิกฤตมีจำนวนเพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ อุบัติการณ์การติดตามเฝ้าระวังอาการผู้ป่วยของพยาบาลผิดพลาด/ล่าช้าทำให้ Unplan dead/CPR ลดลง ผู้ป่วยวิกฤต ได้รับการดูแลรักษาในหออภิบาลผู้ป่วยหนักได้เพิ่มขึ้น อัตราตายผู้ป่วยวิกฤตที่นอนพักรักษาตัวในหอผู้ป่วยสามัญลดลง ความพึงพอใจของผู้รับบริการต่อการพยาบาลเพิ่มขึ้น