การพัฒนากลยุทธ์การบริหารจัดการภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุขด้านการป้องกันควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 จังหวัดฉะเชิงเทรา
คำสำคัญ:
กลยุทธ์การบริหารจัดการ, ภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุข, โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019บทคัดย่อ
การพัฒนากลยุทธ์การบริหารจัดการภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุขด้านการป้องกันควบคุมโรค ติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 จังหวัดฉะเชิงเทราเป็นการวิจัยและพัฒนา (Research and Development) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความพร้อมรับภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุขของศูนย์ปฏิบัติการการแพทย์และสาธารณสุขจังหวัดฉะเชิงเทรา เพื่อพัฒนากลยุทธ์การบริหารจัดการภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุขและเพื่อประเมินผลการบริหารจัดการภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุขด้านการป้องกันควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา2019 จังหวัดฉะเชิงเทรา กลุ่มตัวอย่างได้แก่คณะทำงานศูนย์ปฏิบัติการการแพทย์และสาธารณสุขจังหวัดฉะเชิงเทรา และผู้รับผิดชอบงานป้องกันควบคุมโรคติดต่อระดับอำเภอและระดับตำบล สุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ได้แก่แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ รวบรวมข้อมูลโดยการสำรวจ การสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้สถิติเบื้องต้นและวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า 1) ความพร้อมของศูนย์ปฏิบัติการการแพทย์และสาธารณสุขด้านการป้องกันควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 จังหวัดฉะเชิงเทรา ภาพรวมการดำเนินงานผ่านสมรรถนะในระดับจำกัด สำหรับด้านTraining, Exercise and Evaluation ไม่ผ่านสมรรถนะ 2) การพัฒนากลยุทธ์การบริหารจัดการภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุขด้านการป้องกันควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 จังหวัดฉะเชิงเทรา ประกอบด้วย 3 กลุยทธ์หลัก 7 กลยุทธ์รองและ 12 วิธีปฏิบัติและ 3) ประเมินผลการบริหารจัดการภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุขด้านการป้องกันควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา2019 จังหวัดฉะเชิงเทราในภาพรวมมีระดับการปฏิบัติอยู่ในระดับมาก โดยด้านปัจจัยสภาพแวดล้อมพบว่ามีความสอดคล้องกับนโยบายกับสภาพปัญหาความต้องการอย่างยิ่ง ด้านปัจจัยนำเข้า ด้านกระบวนการบริหารจัดการและด้านผลผลิตพบว่าในภาพรวมระดับการปฏิบัติอยู่ในระดับมาก ทั้งนี้ผลการศึกษาสามารถนำไปใช้ในการพัฒนาการบริหารจัดการตอบโต้ภาวะฉุกเฉินได้ในด้านอื่นๆ ให้ครอบคลุมเพื่อการดำเนินการบริหารจัดการได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด
เอกสารอ้างอิง
กรมควบคุมโรค. สถานการณ์โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) มาตรการสาธารณสุขและปัญหาอุปสรรคการป้องกันควบคุมโรคในผู้เดินทาง [อินเทอร์เน็ต]. 2563. [เข้าถึงเมื่อ 30 ม.ค.2564]. เข้าถึงได้จาก:https://1th.me/2nJ04
พรพิมล ขันชูสวัสดิ์, ชาตรี นันทพานิช, บรรณาธิการ. รายงานการประชุมเรื่อง การประชุมคณะกรรมการวางแผนและประเมินผลและประชุมประจำเดือนครั้งที่ 1/2564; 28 มกราคม 2564; ณ สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดฉะเชิงเทรา. ฉะเชิงเทรา: สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดฉะเชิงเทรา; 2564.
กรมควบคุมโรค. แบบเก็บข้อมูลพื้นฐานเพื่อการวางแผนการพัฒนาศูนย์ปฏิบัติการภาวะฉุกเฉินสำหรับหน่วยงานสาธารณสุขระดับจังหวัด และระดับเขต (EOC Assessment Tool) ประจำปีงบประมาณ 2564 [อินเทอร์เน็ต]. 2564 [เข้าถึงเมื่อ 18 มิ.ย. 2564]. เข้าถึงได้จาก:https://ddc.moph.go.th/ddce/news.php?news=19079
วาสนา นิลคูหา. ประสิทธิผลการบริหารจัดการและบรรเทาสาธารณภัยองค์การบริหารส่วนตำบลในอำเภอบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี. [วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสตรมหาบัณฑิต]. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์; 2559.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. เกณฑ์คุณภาพการบริหารจัดการภาครัฐ พ.ศ. 2562. กรุงเทพ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ; 2562.
ปิติสุข พันสอน. การศึกษาการตอบโต้ภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุขของทีมเฝ้าระวังสอบสวนเคลื่อนที่เร็วระดับอำเภอในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ: กรณีศึกษาโรคไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ชนิดเอ เอช 1 เอ็น 1 [วิทยานิพนธ์ปริญญาสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต]. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2555.
วิไลลักษณ์ หฤหรรษพงศ์, สสิธร เทพตระการพร. ความพร้อมรับภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุขขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในพื้นที่สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 1 กรุงเทพมหานคร. วารสารความปลอดภัยและสุขภาพ 2557;7:69-71.
ระพีพรรณ เดชพิชัย. การจัดการภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุขด้านการป้องกันควบคุมโรคในประเทศไทย. รายงานการเฝ้าระวังทางระบาดวิทยาประจำสัปดาห์ 2560;48:20-1.
รพีพรรณ เดชพิชัย. การประสานข้อสั่งการและการบริหารจัดการตอบโต้ภาวะฉุกเฉินด้านการป้องกันโรคและภัยสุขภาพ: กรณีศึกษา:การระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสอีโบลาในแอฟริกาตะวันตก สำนักโรคติดต่อทั่วไป กรมควบคุมโรค สิงหาคม 2557-กุมภาพันธ์ 2558. วารสารควบคุมโรค 2559;42:371-85.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง