การประเมินความเสี่ยงทางสุขภาพของพระสงฆ์ไทยในจังหวัดฉะเชิงเทรา : การศึกษานำร่อง
คำสำคัญ:
สิ่งคุกคามสุขภาพ, พระสงฆ์ไทย, การยศาสตร์บทคัดย่อ
พระสงฆ์มีโอกาสได้รับสัมผัสสิ่งคุกคามสุขภาพ ทั้ง 6 ด้าน คือ กายภาพ เคมี ชีวภาพ จิตสังคม การยศาสตร์ และอุบัติเหตุ ยังไม่เคยมีการประเมินความเสี่ยงทางสุขภาพของพระสงฆ์มาก่อน ผู้วิจัยจึงทำการศึกษาเชิงคุณภาพ โดยติดตามสังเกตพระสงฆ์ที่วัดโสธรวรารามวรวิหาร จังหวัดฉะเชิงเทราจำนวน 2 รูป โดยทำการติดตามทีละรูป เริ่มติดตามตั้งแต่พระสงฆ์ตื่นนอนในตอนเช้า ไปในทุกขั้นตอนกิจวัตรประจำวันตามวัตรปฏิบัติของพระสงฆ์ จนถึงก่อนเข้าจำวัดในตอนกลางคืน และทำการสอบถามพระสงฆ์เพิ่มเติมจากประสบการณ์ของท่านที่บวชมานานกว่า 20 พรรษาทั้ง 2 รูปว่ามีกิจวัตรประจำวันอื่นๆที่พระสงฆ์ทำนอกเหนือจากที่ได้เห็นในวันที่ไปติดตามท่านหรือไม่อย่างไร เพื่อให้ได้ทราบ และประเมินความเสี่ยงสุขภาพของพระสงฆ์ได้อย่างครอบคลุม พบว่าลำดับความเสี่ยงที่มีความสำคัญสูงสุด คือสิ่งคุกคามด้านการยศาสตร์ รองลงมาคือสิ่งคุกคามด้านชีวภาพ จึงควรมีการศึกษาวิจัยเพิ่มเติมในเรื่องขนาดของปัญหาการยศาสตร์โดยละเอียดเพื่อประโยชน์ในการดูแลสุขภาพของพระสงฆ์ไทยต่อไป
เอกสารอ้างอิง
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). ซีดีธรรมะบรรยายชุด"ตามพระใหม่ไปเรียนธรรม". กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม; 2539.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). ซีดีธรรมะบรรยายชุด"ตามพระใหม่ไปเรียนธรรม". กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม; 2539.
International Standard Classification of Occupations ILo. 2460 RELIGIOUS PROFESSIONALS [Internet]. 2004 [cited 2019 Nov 13]. Available from: https://www.ilo.org/public/english/bureau/stat/isco/isco88/2460.htm.
พระราชวรมุนีและคณะ. ธรรมนูญสุขภาพพระสงฆ์แห่งชาติ [อินเทอร์เน็ต]. 2560 [เข้าถึงเมื่อ 12 เม.ย. 2562] เข้าถึงได้จาก: http://kbphpp.nationalhealth.or.th/handle/123456789/7532?locale-attribute=th.
สำนักข่าว Hfocus เจาะลึกระบบสุขภาพ. วิกฤตสุขภาพพระสงฆ์ไทยนับแสนรายป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง เหตุพฤติกรรมเสี่ยงสุขภาพ [อินเทอร์เน็ต]. 2562 [เข้าถึงเมื่อ 18 ก.ย. 2562]. เข้าถึงได้จาก: https://www.hfocus.org/content/2019/09/17751.
พระครูสุวิธานพัฒนบัณฑิต, ธวัลรัตน์ แดงหาญ, สรัญญา วภัชชวิธี. การพัฒนารูปแบบการดูแลสุขภาพองค์รวมของพระสงฆ์ ในจังหวัดขอนแก่น โดยเน้นการมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่าย. วารสารสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 จังหวัดขอนแก่น 2558;22:117-30.
มินตรา สาระรักษ์, วรารัตน์ สังวะลี, วิลาศ คำแพงรี. ความชุกและปัจจัยที่สัมพันธ์กับการเจ็บป่วยด้วยโรคเรื้อรังของพระภิกษุสงฆ์ อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี 2560;19:37-48.
พระมหาอุทิศ กวิวํโส (แววสะบก). กิจวัตร 10 : จริยาพื้นฐานเพื่อการพัฒนาตนวิถีพุทธ. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย 2558;2:70-9.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2539.
สสิธร เทพตระการพร. การยศาสตร์เบื้องต้น (Basic ergonomic). ใน: อดุลย์ บัณฑุกุล, บรรณาธิการ. ตำราอาชีวเวชศาสตร์. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์เทพเพ็ญวานิสย์; 2562.หน้า 223-49.
สุรศักดิ์ บูรณตรีเวทย์. โรคกระดูกและข้อจากการทำงาน (Occupational musculoskeletal diseases). ใน: อดุลย์ บัณฑุกุล, บรรณาธิการ. ตำราอาชีวเวชศาสตร์. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์เทพเพ็ญวานิสย์; 2562.หน้า 719-38.
พระมหาประหยัด ปญฺญาวโร. การจัดการสิ่งแวดล้อมวัดเพื่อดูแลสุขภาพพระสงฆ์ไทยตามแนวพระพุทธศาสนา. สันติศึกษาปริทรรศน์ 2561;6:1578-93.
สำนักข่าว Hfocus เจาะลึกระบบสุขภาพ. เปิดเอกสารแผนรับมือโควิดรอบสอง 3 อาจารย์แพทย์ จับตา 3 ปัจจัย เชื้อกลายพันธุ์-เปิดประเทศ-15 พื้นที่เสี่ยง [อินเทอร์เน็ต]. 2563 [เข้าถึงเมื่อ 4 ก.พ. 2564]. เข้าถึงได้จาก: https://www.hfocus.org/content/2020/07/19815
สำนักโรคจากการประกอบอาชีพและสิ่งแวดล้อม กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. คู่มือการตรวจประเมินการดำเนินงานการประเมินความเสี่ยงจากการทำงานของบุคลากรในโรงพยาบาล. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ; 2557.
พระมหาอุทิศ กวิวํโส (แววสะบก). กิจวัตร 10 : จริยาพื้นฐานเพื่อการพัฒนาตนวิถีพุทธ. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย 2558;2:70-9.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2021 วารสารสมาคมเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
