ผลของการดัดกระดูกเรเดียสส่วนปลายหักโดยแพทย์เวชศาสตร์ฉุกเฉิน
คำสำคัญ:
กระดูกเรเดียสส่วนปลายหัก, การดัดกระดูกหักแบบปิด, แพทย์เวชศาสตร์ฉุกเฉิน, แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉินบทคัดย่อ
การศึกษาผลของการดัดกระดูกเรเดียสส่วนปลายหักแบบปิดในผู้ใหญ่โดยแพทย์เวชศาสตร์ฉุกเฉิน เป็นการศึกษาข้อมูลย้อนหลัง (Retrospective study) แบบพรรณนา (Descriptive study) จากเวชระเบียน โดยศึกษาในที่มีกระดูกเรเดียสส่วนปลายหักแบบปิด ที่มีอายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไป ที่เข้ารับการบริการ ณ แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉิน โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา และได้รับการดัดกระดูกโดยแพทย์เวชศาสตร์ฉุกเฉินภายใน 24 ชั่วโมงหลังเกิดอุบัติเหตุ ระยะเวลาตั้งแต่ มกราคม พ.ศ.2558 ถึง ธันวาคม พ.ศ.2562 จำนวน 40 คน เพื่อหาความสำเร็จและภาวะแทรกซ้อนในการดัดกระดูกเรเดียสส่วนปลายหักแบบปิด จากผู้ป่วย 40 คน อายุเฉลี่ย 60 ปี เป็นเพศชายร้อยละ 17.5 พบว่าความสำเร็จในการดัดกระดูกเรเดียสส่วนปลายหักแบบปิด โดยแพทย์เวชศาสตร์ฉุกเฉินเท่ากับร้อยละ 90 จำเป็นต้องดัดกระดูกใหม่หลังจากนัดติดตามอาการกับแพทย์ศัลยกรรมกระดูกร้อยละ 10 มาโรงพยาบาลก่อนวันนัดร้อยละ 17.5 เนื่องจากปวดและเฝือกแน่น พบภาวะแทรกซ้อนร้อยละ 27.5 ซึ่งอาการที่เกี่ยวกับการใส่เฝือก ได้แก่ อาการปวดร้อยละ 20 อาการชาร้อยละ 7.5 และไม่พบภาวะแทรกซ้อนเกี่ยวกับความดันในช่องกล้ามเนื้อสูงหรือเกี่ยวกับความเสียหายของระบบประสาทและหลอดเลือด การดัดกระดูกเรเดียสส่วนปลายหักแบบปิดชนิด Fernandez classification 1 โดยแพทย์เวชศาสตร์ฉุกเฉิน ณ ห้องฉุกเฉิน ได้ผลดีและมีภาวะแทรกซ้อนน้อย
เอกสารอ้างอิง
คณะอนุกรรมการฝึกอบรมและสอบความรู้ความชำนาญในการประกอบวิชาชีพเวชกรรม สาขาเวชศาสตร์ฉุกเฉิน. เกณฑ์หลักสูตรการฝึกอบรมแพทย์ประจำบ้านเฉพาะทางสาขาเวชศาสตร์ฉุกเฉิน ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 4 พ.ศ. 2561 [อินเทอร์เน็ต]. 2561 [เข้าถึงเมื่อ 14 ม.ค.2564]. เข้าถึงได้จาก:https://tcep.or.th/sites/default/files/hlaksuutrewchsaastrchukechin_2561.pdf
Williams DT, Kim HT. wrist and foream. In: Walls RM, Hockberger RS, Gausche-Hill M, editors. Rosen's emergency medicine: concepts and clinical practice. 9th ed. Philadelphia, PA: Elsevier; 2018. p.1027-56.
Mayersak RJ. Orthopedics, Distal radius and ulna fractures. In: Tintinalli JE, Stapczynski JS, Ma OJ, Yealy DM, Meckler GD, Cline DM, et al., editors. Tintinalli's emergency medicine: a comprehensive study guide. 9th ed. New York:McGraw-Hill Education; 2019. p.1805-9.
Chudnofsky CR, Chudnofsky AS. splinting techniques. In: Roberts JR, Custalow CB, Thomsen TW, editors. Roberts and Hedgesû clinical procedures in emergency medicine and acute care. 7th ed. Philadelphia, PA: Elsevier; 2019. p.1027-56.
Reichman EF. Distal radius colles fracture. In: Reichman EF, editor. Reichman's emergency medicine procedures. 3rd ed. Minion Pro by Cenveo; 2019. p.942-6.
Mcqueen MM. Fractures of the distal radius and ulna. In: Court-Brown CM, Heckman JD, Mcqueen MM, Ricci W, Tornetta III P, Mckee MD, editors. Rockwood and Green's fractures in adults. 8th ed. Philadelphia: Wolters Kluwer Health; 2015.p.1057-120.
Wolfe SW. Distal radius fractures. In: Wolfe SW, Hotchkiss RN, Pederson WC, Kozin SH, Cohen MS, editors. Green's operative hand surgery. 7th ed. Philadelphia, PA: Elsevier; 2017. p. 516-87.
Blome AL, Healy ME Wrist. In: Sherman SC, editor. Simon's Emergency Orthopedics, 8e [Internet]. New York, NY: McGraw-Hill Education; 2019 [cited 2021 Jan 14]. Available from: accessemergencymedicine.mhmedical.com/
content.aspx?aid=1154632552
Khan S, Sawyer J, Pershad J. Closed reduction of distal forearm fractures by pediatric emergency physicians: forearm fracture reduction by pediatric EPs. Acad Emerg Med 2010;17:1169-74.
Pershad J, Williams S, Wan J, Sawyer JR. Pediatric distal radial fractures treated by emergency physicians. J Emerg Med 2009;37:341-4.
Malik H, Appelboam A, Taylor G. Collesû type distal radial fractures undergoing manipulation in the ED: a multicentre observational cohort study. Emerg Med J 2020;37:498-501.
Putnam K, Kaye B, Timmons Z, Wade Shrader M, Bulloch B. Success Rates for Reduction of pediatric distal radius and ulna fractures by emergency physicians. Pediatr Emerg Care 2020;36:e56-e60.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
