การรักษาผู้ป่วยโรคหืดกำเริบเฉียบพลันในผู้ป่วยเด็ก โรงพยาบาลพระนั่งเกล้า
คำสำคัญ:
โรคหืดในเด็ก, ภาวะหืดกำเริบเฉียบพลัน, ภาวะหืดกำเริบเฉียบพลันในเด็กบทคัดย่อ
โรคหืดที่มีอาการกำเริบเฉียบพลันในเด็กพบได้บ่อย และในประเทศไทยยังพบแนวทางการรักษาไม่ครบตามมาตรฐาน การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ต้องการดูแนวทางการรักษา โดยเป็นการวิจัยย้อนหลังเชิงพรรณนา (Descriptive Retrospective study) ในผู้ป่วยเด็กโรคหืดที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลพระนั่งเกล้า อายุ 1-15 ปี จำนวน 348 ราย ตั้งแต่ 1 มีนาคม 2562 ถึง 29 กุมภาพันธ์ 2563 ผลการวิจัย พบผู้ป่วยเด็กมีอาการหืดกำเริบเฉียบพลันร้อยละ 29 (101 ราย) ผู้ป่วยเข้ารับการตรวจรักษาที่แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉินร้อยละ 74.2 (75 ราย) เข้ารับการรักษาเป็นผู้ป่วยในร้อยละ 15.8 (16 ราย) มีอาการกำเริบเฉียบพลันมากกว่าหนึ่งครั้งต่อปีร้อยละ 22.8 (23 ราย) โดยเป็นผู้ป่วยเพศชายร้อยละ 66.3 (67 ราย) เพศหญิงร้อยละ 33.7 (34 ราย) อายุเฉลี่ย 7.8 ± 3.3 ปี พบโรคร่วมร้อยละ 36.6 (37 ราย) ได้รับการดูแลตามแนวทางของ GINA โดยประเมินระดับความรุนแรงจากการตรวจร่างกายในส่วนของการฟังเสียงการหายใจร้อยละ100 (101 ราย) ตรวจอัตราการเต้นชีพจรร้อยละ 83.2 (84 ราย) ตรวจอัตราการหายใจร้อยละ 78.2 (79 ราย) ตรวจออกซิเจนปลายนิ้วร้อยละ 74.3 (75 ราย) และตรวจการใช้กล้ามเนื้อที่ช่วยหายใจร้อยละ 20.8 (21 ราย) ไม่พบการตรวจสมรรถภาพปอดโดยวัด peak flow สำหรับการรักษาในระยะเฉียบพลัน พบการใช้ยาพ่นขยายหลอดลมชนิดออกฤทธิ์เร็ว Beta2-agonist ร้อยละ 99 (100 ราย) ใช้ยาพ่นขยายหลอดลมกลุ่ม Anticholinergic เมื่อระดับความรุนแรงของอาการปานกลางและมาก ร้อยละ 83.3 (10 ราย) ระยะเวลาในการพ่นยาที่เหมาะสมร้อยละ 100 (101 ราย) มีการใช้ยาในกลุ่มสเตียรอยด์ ร้อยละ 56.4 (57 ราย) และใช้ออกซิเจนเสริมอย่างเหมาะสมร้อยละ 19.2 (5 ราย) ตามลำดับ การจำหน่ายผู้ป่วยพบมีการประเมินสัญญาณชีพ อาการและออกซิเจนปลายนิ้วร้อยละ 2.4 (2 ราย) ให้ยากลุ่มสเตียรอยด์กิน ร้อยละ 61.2 (52 ราย) มีการให้ยาควบคุมโรคหืดกลับบ้าน ร้อยละ 35.3 (30 ราย) ตรวจสอบวิธีการพ่นยาที่ถูกต้องร้อยละ11.8 (10 ราย) และการได้รับความรู้ คำแนะนำในการดูแลตนเองร้อยละ 7 (6 ราย) มีการนัดติดตามอาการที่แผนกผู้ป่วยนอกร้อยละ 67 (57 ราย) นัดติดตามที่คลินิกโรคหอบหืดร้อยละ 6 (5 ราย) จากผลการวิจัยดังกล่าวพบว่าผู้ป่วยเด็กโรคหอบหืดที่มีอาการกำเริบเฉียบพลันยังได้รับการดูแลรักษาไม่ครบตามมาตรฐานแนวทางของ GINA
เอกสารอ้างอิง
Chinratanapisit S, Suratannon N, Pacharn P, Sritipsukho P, Vichyanond P. Prevalence and severity of asthma, rhinoconjunctivitis and eczema in children from the Bangkok area: The Global Asthma Network (GAN) Phase I. Asian Pac J Allergy Immunol 2019;37:226-31.
Wanlapakorn N, Sritippayawan A, Deerojanawong J. Prevalence of asthma, level of control and factors associated with asthma control in Thai elementary school students in Bangkok. Asian Pac J Allergy Immunol 2014;32: 287-92.
Teeratakulprsarn J, Wiangnon S, Heng S. Surveying the prevalence of asthma, allergic rhinitis and eczema in school-children in Khon Kaen, northeastern Thailand using the ISAAC questionnaire: phase III. Asian Pac J Allergy Immunol 2004;22:175-81.
Direkwattanachai C, Aksilp C, Chatchatee P, Jirapongsananuruk O, Kamalaporn H, Kamchaisatian W, et al. Practical considerations of nebulized corticosteroid in children with acute asthmatic exacerbation: A consensus. Asian Pac J Allergy Immunol 2019; doi: 10.12932/AP-170918-0407.Online ahead of print.
Boonsawat W, Thompson PJ, Zaeoui U, Samosorn C, Acar G, Faruqi R, et al. Survey of asthma management in Thailand-the asthma insight and management study. Asian Pac J Allergy Immunol 2015;33:14-20.
Trakultivakorn M. Economic burden of asthma in Thailand. Asian Pac J Allergy Immunol. 2012;30:1-2.
Johnson LH, Chambers P, Dexheimer JW. Asthma-related emergency department use:current perspectives. Emerg Med 2016;8:48-55.
Suruki RY, Daugherty JB, Boudiaf N, Albers FC. The frequency of asthma exacerbations and healthcare utilization in patients with asthma from the UK and USA. BMC Pulmonary Medicine 2017;17:74-85.
Papi A, Brightling C, Pedersen SE, Reddel HK. Asthma. Lancet 2018;391(10122):783-800.
Global Initiative for Asthma. NHLBI/WHO workshop report: global strategy for asthma management and prevention [Internet]. 2019. [cited 2020 Dec 12]. Available from: http://www.ginasthma.com.
สมาคมอุรเวชช์แห่งประเทศไทย. แนวทางการวินิจฉัยและรักษาโรคหืดในประเทศไทยสำหรับผู้ใหญ่(สำหรับผู้ป่วยผู้ใหญ่ฉบับปรับปรุง). สารสารวัณโรคและโรคทรวงอก 2541;19:179-93.
สมาคมสภาองค์กรโรคหืดแห่งประเทศไทย. แนวทางการวินิจฉัยและรักษาโรคหืดในประเทศไทยสำหรับผู้ป่วยผู้ใหญ่และเด็ก พ.ศ. 2555. กรุงเทพฯ: สมาคมสภาองค์กรโรคหืดแห่งประเทศไทย; 2555.
Akoglu S, Topacoglu H, Karcioglu O, Cimrin AH. Do the residents in the emergency department appropriately manage patients with acute asthma attack? A study of self-criticism. Adv Ther 2004;21:348-56.
Mingo MA, Campos A, Ferrer L, Lopez R. Medical Audit on children with asthma in an emergency department. Allergol Immunopathol 2009; 37: 198-202.
Dasgupta S, Williams EW, Walters C, Eldemire SD, Williams-Johnson J. Clinical audit of the management of acute asthmatic attacks in adults and children presenting to an emergency department. West Indian Med J 2014;63:226-33.
Hasegawa K , Chiba T, Hagiwara Y, Watase H, Tsugawa Y, Brown DFM, et al. Quality of care for acute asthma in emergency departments in Japan: A multicenter observational study. J Allergy Clin Immunol Pract 2013;1:509-15.
Bunupuradah T, Siriaksorn S, Hinds D, Shantakumar S, Mulgirigama A, Aggarwal B. A survey of management practices in coexistent allergic rhinitis and asthma (Asia-pacific Survey of Physicians on Asthma and allergic Rhinitis): results from Thailand. Asia Pac Allergy 2019;9(3):e24.
Bunnag C, Jareoncharsri P, Tantilipikorn P, Vichyanond P, Pawankar R. Epidemiology and current status of allergic rhinitis and asthma in Thailand-ARIA Asia-Pacific workshop report. Asain Pac J Allergy Immunol 2009;27:79-86.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
