ผลลัพธ์การบาดเจ็บที่ศีรษะของผู้สูงอายุในโรงพยาบาลพระนั่งเกล้า
คำสำคัญ:
บาดเจ็บที่ศีรษะ, ผู้สูงอายุ, พลัดตกหกล้มบทคัดย่อ
บทนำ การบาดเจ็บที่ศีรษะเป็นปัญหาสำคัญของโลกมีอุบัติการณ์การสูง สัมพันธ์กับการบาดเจ็บจากจราจร ประเทศไทยมีอัตราการเสียชีวิต จากอุบัติเหตุทางถนน รองลงมาคือการพลัดตก หกล้ม ซึ่งมีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้น ประเทศไทยก้าวเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ ตั้งแต่ปี พ.ศ.2548 เป็นต้นมา โดยคาดว่าในปีพ.ศ. 2564 จะเป็นสังคมผู้สูงอายุโดยสมบูรณ์ และในปี พ.ศ. 2578 จะเข้าสู่สังคมสูงวัยระดับสุดยอด (super aged society) โดยประมาณการว่าจะมีผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 30 ของประชากรทั้งหมด ในประเทศสหรัฐอเมริกาพบว่าผู้สูงอายุจะได้รับการบาดเจ็บและเสียชีวิตคือ ลื่นหกล้มมากที่สุด
วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาข้อมูลทั่วไปของการบาดเจ็บที่ศีรษะในผู้สูงอายุ ประเภทการบาดเจ็บที่ศีรษะ สาเหตุของการบาดเจ็บ และปัจจัยที่มีผลต่ออัตราการเสียชีวิตในผู้สูงอายุที่บาดเจ็บที่ศีรษะ
วิธีการศึกษา การศึกษานี้เป็นการศึกษาย้อนหลังแบบตัดขวางโดยรวบรวมข้อมูลผู้ป่วยบาดเจ็บที่ศีรษะเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลพระนั่งเกล้าระหว่างวันที่ 1 ต.ค.2560-30 ก.ย.2561จำนวน 544 คน เพื่อศึกษา ประเภทการบาดเจ็บที่ศีรษะ สาเหตุการบาดเจ็บ โรคประจำตัว และปัจจัยที่มีผลต่อการตายในบาดเจ็บที่ศีรษะในรพ.พระนั่งเกล้า วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ความสัมพันธ์ของข้อมูลโดยใช้ Fisher exact test, t-test และ multiple logistic regression โดยกำหนดค่าความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ p<0.05 ผลการศึกษาพบว่าการบาดเจ็บที่ศีรษะส่วนใหญ่คือ สมองกระทบกระเทือน (brain concussion) รองลงมาคือเลือดออกใต้เยื่อหุ้มสมอง (subdural hematoma) อุบัติเหตุของผู้สูงอายุคือการพลัดตกหกล้มสูงถึงร้อยละ 61.39 นอกจากนี้ผู้สูงอายุยังมีโรคประจำตัวเช่นโรค ความดันโลหิตสูงร้อยละ 30.69 โรคเบาหวานร้อยละ 22.77 โรคหัวใจร้อยละ 10.89 ผู้สูงอายุบาดเจ็บที่ศีรษะมีจำนวนวันนอนในโรงพยาบาล มากกว่ากลุ่มผู้ป่วยที่มีอายุน้อย และผู้ป่วยมีโรคประจำตัว เบาหวาน ความดันโลหิตสูง และโรคหัวใจ มีจำนวนวันนอนในโรงพยาบาล มากกว่ากลุ่มผู้ป่วยที่ไม่มีโรคประจำตัว อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ผู้สูงอายุบาดเจ็บที่ศีรษะเพศชาย มีโอกาสเสียชีวิตมากกว่าเพศหญิง 2.58 เท่า (95%CI: 1.29,5.16) และผู้สูงอายุที่มีโรคหัวใจ (Coronary artery disease) มีโอกาสเสียชีวิตมากกว่าคนปกติ 6.17 เท่า (95%CI: 1.63, 23.33) และผู้ป่วยสูงอายุที่เป็น traumatic intracerebral hemorrhage เสียชีวิตสูงที่สุดเมื่อเทียบกับ brain concussion อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value<0.05)
เอกสารอ้างอิง
2. นครชัย เผื่อนปฐม, ธีรเดช ศรีกิจวิไลกุล. แนวทางเวชปฏิบัติกรณีสมองบาดเจ็บ. กรุงเทพฯ: ราชวิทยาลัยประสาทศัลยแพทย์แห่งประเทศไทย กรมการแพทย์กระทรวงสาธารณสุข; 2562.
3. Countries With The most Car Accidents [internet] 2019. [cited 2019 Sep 1]. Available from:http://www.worldatlas.com/articles/the-countries-with-the-most-car-accidents.html.
4. ระพีพร โรจน์แสงเรือง. อุบัติเหตุในผู้สูงอายุ (Geriatric trauma) [อินเทอร์เน็ต] 2557. [เข้าถึงเมื่อ 2 ก.ย.2562]. เข้าถึงได้จาก:www.wongkanpat.com
5. นิภา ศรีช้าง, ลวิตรา ก๋าวี. การพยากรณ์การพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ (อายุ 60 ปีขึ้นไป) ในประเทศไทย ปี พ.ศ. 2560-2564. นนทบุรี: กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข; 2559.
6. สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ กระทรวงสาธารณสุข. สถิติสาธารณสุข พ.ศ. 2557. นนทบุรี: กระทรวงสาธารณสุข; 2558.
7. พิมพ์ภา เตชะกมลสุข, คำนวณ อึ้งชูศักดิ์. การบาดเจ็บรุนแรงจากการพลัดตกหกล้ม Annual Epidemiological Surveillance Report. นนทบุรี : สำนักงานโรคไม่ติดต่อ กรมควบคุมโรค; 2557.
8. Keller JM, Sciadini MF, Sinclair E, O’Toole RV. Geriatric trauma: demographics, and mortality. J Orthop Trauma 2012;26(9): e161-5. doi:10.1097/BOT.0b013e3182324460
9. Hashimi A, Ibrahim-Zada I, Rhee P, Aziz H, Fain MJ, Friese RS, et al. Predictors of mortality in geriatric trauma patients: a systemic review and meta-analysis. J Trauma Acute Care Surg.2014;76(3):894-901.
10. Jacobs DG. Special conciderations in geriatric injury. Curr Opin Crit care 2003;9(6):535-9. doi:10.1097/00075198-200312000-00012.
11. Caterio JM, Valasek T, Werman HA. Identification of an age cutoff for increased mortality in patients with elderly trauma. Am J Emerg Med 2010;28(2):151-8.
12. Joseph B, Pandit V, Rhee P, Aziz H, Sadoun M, Wynne J, et al. Predicting hospital discharge disposition in geriatric trauma patients: is frailty the answer?. J Trauma Acute Care Surg 2014;76(1):196-200.
13. Thompson HJ, McCormick WC, Kagan SH. Traumatic brain injury in older adults: epidemiology, outcomes, and further implications. J Am Geriatr Soc 2006;54(10):1590-5.
14. กลุ่มนโยบายและวิชาการ สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดนนทบุรี. รายงานสถานการณ์ทางสังคมจังหวัดนนทบุรี ประจำปีงบประมาณ 2561 [อินเทอร์เน็ต] 2561. [เข้าถึงเมื่อ 10 ก.ย.2562]. เข้าถึงได้จาก:http://www.nonthaburi.m-society.go.th
15. สำนักงานสถิติจังหวัดนนทบุรี สำนักงานสถิติแห่งชาติ. รายงานสถิติจังหวัดนนทบุรี พ.ศ. 2562 [อินเทอร์เน็ต] 2562. เข้าถึง 10 ก.ย.2562]. เข้าถึงได้จาก:http://www.nontburi.nso.go.th.
16. ศุภชัย ศรีสุชาติ, แก้วขวัญ ตั้งติพงศ์กูล, อนิณ อรุณเรืองสวัสดิ์. รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการส่งเสริมการมีรายได้และการมีงานทำของผู้สูงอายุตามนโยบายประชารัฐเพื่อสังคม (E6) สถาบันเสริมศึกษาและทรัพยากรมนุษย์ สำนักศูนย์วิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ [อินเทอร์เน็ต] 2561. [เข้าถึงเมื่อ 17 ก.ย.2562]. เข้าถึงได้จาก:http://www.dop.go.th/download/knowledge/th15502117
17. Labib N, Nouh T, Winocour S, Deckelbaum D, Banici L, Fata P, et al. Severely injured geriatric population: morbidity, mortality, and risk factors. J Trauma 2011;71(6):1908-14.
18. ฐิติมา คุ้มสืบสาย. พฤติกรรมการป้องกันอุบัติเหตุของผู้สูงอายุในตำบลห้วยพูล อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม. [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต]. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร; 2550.
19. บุปผา ลาภทวี. ปัจจัยที่มีผลต่อการเกิดภาวะแทรกซ้อนของผู้ป่วยบาดเจ็บที่ศีรษะปานกลางถึงรุนแรงที่เข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ. โครงการการวิจัยเพื่อพัฒนางานของโรคพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2556. ปทุมธานี : โรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ; 2556.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
