การศึกษาความชุกของกลุ่มอาการอ้วนลงพุงในผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงิน ชนิดผื่นหนาเรื้อรัง ระดับความรุนแรงปานกลางถึงมาก ในโรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา

ผู้แต่ง

  • ภัฑรา เรือนงาม กลุ่มงานอายุรกรรม โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

คำสำคัญ:

โรคสะเก็ดเงินชนิดผื่นหนาเรื้อรังระดับความรุนแรงปานกลางถึงมาก, ภาวะอ้วนลงพุง, ความชุกของโรค

บทคัดย่อ

     โรคสะเก็ดเงิน (psoriasis) เป็นโรคผิวหนังอักเสบเรื้อรังที่พบบ่อยในเวชปฏิบัติ ปัจจุบันได้มีการศึกษายืนยันความเกี่ยวข้องของโรคสะเก็ดเงินกับกลุ่มอาการอ้วนลงพุง (metabolic syndrome) ซึ่งก่อให้เกิดภาวะโรคหัวใจและหลอดเลือดตามมา การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงความชุกของกลุ่มอาการอ้วนลงพุงในผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินชนิดผื่นหนาเรื้อรังระดับความรุนแรงปานกลางถึงมากของแผนกผู้ป่วยนอกผิวหนัง โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา โดยเก็บรวบรวมข้อมูลตั้งแต่เดือนมิถุนายนถึงเดือนธันวาคม พ.ศ. 2561 ผลการศึกษาพบผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินชนิดผื่นหนาเรื้อรังระดับความรุนแรงปานกลางถึงมาก จำนวน 32 คน แบ่งเป็นเพศชาย 19 คน (ร้อยละ 59.4) และเพศหญิง 13 คน (ร้อยละ 40.6) พบกลุ่มอาการอ้วนลงพุงจำนวน 20 คน แบ่งเป็นเพศชาย 12 คน และเพศหญิง 8 คน พบความชุกของกลุ่มอาการอ้วนลงพุงร้อยละ 62.5 และพบความชุกของกลุ่มอาการอ้วนลงพุงในเพศชายร้อยละ 63.2 และเพศหญิงร้อยละ 61.5 ผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินชนิดผื่นหนาเรื้อรังระดับความรุนแรงปานกลางถึงมากที่มีเส้นรอบเอว ระดับน้ำตาลในเลือด ระดับความดันโลหิต และระดับไขมันไตรกลีเซอไรด์ผิดปกติ มีกลุ่มอาการอ้วนลงพุงมากกว่ากลุ่มปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเป็นจำนวน 209 เท่า (OR=209) 13.4 เท่า (OR=13.4) 11.7 เท่า (OR=11.7) และ 9.3 เท่า (OR=9.3) ตามลำดับ ส่วนผู้ป่วยที่มีระดับไขมันเอชดีแอลที่ผิดปกติและเพศมีกลุ่มอาการอ้วนลงพุงไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

เอกสารอ้างอิง

1. Gudjonsson JE, Elder JT. Psoriasis. In: Goldsmith LA, Katz SI, Gilchrest BA, Paller AS, Leffell DJ, Klaus Wolff. Fitzpatrick’s Dermatology in General medicine. 8th ed. New York: McGraw-Hill professional. 2012;197-231.
2. Aekplakorn W, Kessomboon P, Sangthong R, Chariyalertsak S, Putwatana P, Inthawong R. et al. Urban and rural variation in clustering of metabolic syndrome components in the Thai population: results from the fourth National Health Examination Survey
2009. BMC Public Health 2011;11:854-61.
3. Gottlieb AB, Dann F, Menter A. Psoriasis and the metabolic syndrome. J Drugs Dermatol 2008;7:563-72.
4. Takahashi H, Iizuka H. Psoriasis and metabolic syndrome. J Dermatol 2012;39:212-8.
5. Takahashi H, Takahashi I, Honma M, Ishida-Yamamoto A, Iizuka H. Prevalence of metabolic syndrome in Japanese psoriasis patients. J Dermatol Sci 2010;57:143-4.
6. Armstrong AW, Harskamp CT, Armstrong EJ. Psoriasis and metabolic syndrome: a systematic review and meta-analysis of observational studies. J Am Acad Dermatol 2013;68:654-62.
7. Rodríguez-Zúñiga MJM, García-Perdomo HA. J Am Acad Dermatol 2017;77:657-66.
8. Kokpol C, Aekplakorn W, Rajatanavin N. Prevalence and characteristics of metabolic syndrome in South-East Asian psoriatic patients: a case-control study. J Dermatol 2014;41:898-902.
9. Gisondi P, Fostini AC, Fossà I, Girolomoni G, Targher G. Psoriasis and the metabolic syndrome. Clin Dermatol 2018;36:21-8.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2019-09-23

รูปแบบการอ้างอิง

1.
เรือนงาม ภ. การศึกษาความชุกของกลุ่มอาการอ้วนลงพุงในผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงิน ชนิดผื่นหนาเรื้อรัง ระดับความรุนแรงปานกลางถึงมาก ในโรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา. JPMAT [อินเทอร์เน็ต]. 23 กันยายน 2019 [อ้างถึง 27 ธันวาคม 2025];9(2):141-9. available at: https://he01.tci-thaijo.org/index.php/JPMAT/article/view/217590

ฉบับ

ประเภทบทความ

นิพนธ์ต้นฉบับ