การพัฒนาระบบป้องกันการแพ้ยาซ้ำในโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล เครือข่าย อ.บางปะหัน จ.พระนครศรีอยุธยา โดยการประเมินความถูกต้อง ของประวัติแจ้งแพ้ยา
บทคัดย่อ
Incorrect patient drug allergic history may affect the safety and appropriation for drug selection by health professions. This study was aimed to evaluate the accuracy of patient-given drug allergic history and development of correctly document evaluated drug allergic information. Furthermore, referral of patient allergic information among Bang Pahan hospital and health promotion hospitals in Bang Pahan district were also reported for improvement of the repeated
drug allergy prevention system in the health promotion hospital network. This research was the cross-sectional study conducted by retrospectively reviewing all patient-given drug allergic records which were reported by pharmacists during Oct 1st , 2011 to Sep 30th , 2014. The data were analyzed statistically for the relationship between the information demonstrating the accuracy of drug allergic history versus pharmacist evaluation results of the drug allergic history. The
act to prevent repeated drug allergy after the evaluation were also reported. The study results showed that patients of 61.0% had “true drug allergy”, 28.8% reported “inconclusive drug allergy history/cannot identified”, and 24.7% were “not drug allergy”. Assessment of the information demonstrating the accuracy of drug allergic history, we found that when the persons informing drug allergy were the same persons dispensing drugs to patients, the results of “true drug
allergy” were reported as high as 75.2% comparing to those were not (52.9%), with p=0.001 The relationship between patterns or characteristics of the reported drugs and pharmacist evaluation results were also statistically significant (p=0.000), by which patients concomitantly receiving the reported drugs with unknown drugs were described “true drug allergy” lesser than patients who receiving the drugs with known medicines (48.5% vs 64.0%, respectively).
In the perspective of treatment information during the allergic period, patients who could notify the treatment information during allergic period were reported “true drug allergy” higher than those who could not (p=0.000). The act to prevent repeated drug allergy after the evaluation included patient counseling/education to assist patients understanding of their drug allergy and correct self cares (98.6%), and documentation of the correct drug allergic history in HosXp program (100.0%). Furthermore, 170 of drug allergic history were transferred to health promotion hospital network in Bang Pahan district. The results of this study will be useful to develope a tool for evaluation of patient drug allergy in health promotion hospitals in Bang Pahan district as it is a part in the repeated drug allergy prevention system development.
เอกสารอ้างอิง
2. Naranjo CA, Shear NH, Lanctot KL. Advances in the diagnosis of adverse drug reaction. J Clin Pharmacol 1992;32:897-904.
3. Meyboom RH. Causality assessment revisited. Pharmacoepidemiology and Drug Safety 1998;7:S63-5.
4. Medication errors associated with documented allergies. Pa Patient Saf Advis 2008;5(3):75-80.
5. จันทร์จิรา ชอบประดิถ. การลดและป้องกันการแพ้ยาซ้ำในจังหวัดสมุทรสาคร. วารสารอาหารและยา 2547;11:61-7.
6. รุ่งลักษณ์ คิดเกื้อการุญ, ธม ทาหาร, สิริลักษณ์ โตวรานนท์, ปรารถนา ชามพูนท, อภิสิทธิ์ เทียนชัยโรจน์, วิมลเกษ สัมมะ และคณะ. ผลการพัฒนาระบบการเฝ้าระวังการแพ้ยาซ้ำโรงพยาบาลพุทธชินราชพิษณุโลก. พุทธชินราชเวชสาร 2551;25:852-61.
7. Fitzgerald RJ. Medication errors: the importance of an accurate drug history. Br J Clin Pharmacol 2009;67(6):671-5.
8. Hatton RC, Medication safety the importance of accurate drug allergy information. DRUGS & THERAPY BULLETIN 2010;24(5):1-4.
9. Shulman JI, Shulman S, Haines AP. The prevention of adverse drug reactions-a potential role for pharmacists in the primary care team?. Br J Gen Pract 1981;31:429-34.
10. Pilzer JD, Burke TG, Mutnick AH. Drug allergy assessment at a university hospital and clinic. Am J Health Syst Pharm 1996;53(24):2970-5.
11. Chaikoolvatana A, Chanakit T, and Juengrakpong A. The evaluation of a recurrent Adverse Drug Reaction Prevention Program in the north-east region of Thailand. J Med Assoc Thai 2006;89:699-705.
12. Chaipichit N. Strategies for improving patients’ knowledge, understanding and promoting behavioral change to prevent and reduce the occurrence of drug allergy [master thesis]. Khon Kaen: Khon Kaen University; 2010.
13. ชุติมา ระฆังทอง, สงวน ลือเกียรติบัณฑิต. ปัจจัยที่ส่งผลต่อการแจ้งประวัติแพ้ยาโดยผู้ป่วย. วารสารเภสัชกรรมไทย 2553;2:46-59.
14. Chaipichit N, Jarernsiripornkul N, Chumworathayi P. Knowledge, understanding of drug allergy anddrug allergy card carrying behavior of drug allergic patients in Srinagarindhospital. Srinagarind Med J 2009;24(3):224-30.
15. ภัคพิชา วิมล. ผลของการแทรกแซงทางจิตวิทยาร่วมกับการให้คำแนะนำโดยเภสัชกรต่อความรู้และการแจ้งประวัติการแพ้ยาด้วยตนเองของผู้ป่วย. วารสารเภสัชกรรมไทย 2557;6:3-21.
16. Satta G, Hill V, Lanzman M, Balakrishnan I. β-lactam allergy: clinical implications and costs. Clinical and Molecular Allergy. 2013;11(2):1-3.
17. Nester TM, Hale LS. Effectiveness of a pharmacist-acquired medication history in promoting patient safety. Am J Health Syst Pharm 2002;59(22):2221-5.
18. Kaboli PJ, Mc Climon BJ, Hoth AB, Barnett MJ. Assessing the accuracy of computerized medication histories. Am J Manag Care 2004;10(11):872-7.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
