การศึกษาความแตกต่างในผลการดูแลรักษาผู้บาดเจ็บศีรษะ ระดับความรุนแรงน้อยที่มีความเสี่ยงต่อสมองระดับปานกลาง ที่ห้องสังเกตอาการและหอผู้ป่วยใน

ผู้แต่ง

  • สรสิทธิ์ บุณยะวิโรจ กลุ่มงานเวชศาสตร์ฉุกเฉินและนิติเวช โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

คำสำคัญ:

ผู้บาดเจ็บศีรษะระดับความรุนแรงน้อยห้องสังเกตอาการ

บทคัดย่อ

     การศึกษาความแตกต่างในผลการดูแลรักษาผู้บาดเจ็บศีรษะระดับความรุนแรงน้อยที่มีความเสี่ยงต่อสมองระดับปานกลาง ที่ห้องสังเกตอาการและหอผู้ป่วยในจากการการศึกษาย้อนหลังจากเวชระเบียน รวมผู้ป่วย 388 ราย โดยศึกษาข้อมูลตลอดกระบวนการรักษา ตั้งแต่ลักษณะทั่วไปของประชากร กลไก การบาดเจ็บ ประวัติ อาการ อาการแสดง การสืบค้น การสังเกตอาการและการดูแลรักษา ผลพบมีหลายประเด็นที่มีความแตกต่างกันในสองกลุ่ม ได้แก่ สิทธิ์การรักษาสัดส่วนของผู้บาดเจ็บศีรษะที่เกิดจากอุบัติเหตุจราจรและล้มเอง การรับผู้ป่วยในช่วงเวลาเวรเช้าและเวรดึก เป็นต้น ที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อนำมาศึกษาในสถิติศาสตร์วิเคราะห์แบบถดถอย แบบ Multivariable Gaussian Regression โดยปรับปัจจัยที่ศึกษาแล้วพบว่า การสังเกตอาการทางระบบประสาทของผู้บาดเจ็บที่ศีรษะระดับรุนแรงน้อย ที่ห้องสังเกตอาการโรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยามีความแตกต่างจากผู้บาดเจ็บศีรษะที่สังเกตอาการที่หอผู้ป่วยในอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ต่อการกลับมาตรวจซ้ำโดยไม่ได้นัดหมาย

เอกสารอ้างอิง

1. ราชวิทยาลัยศัลยแพทย์แห่งประเทศไทย. แนวทางการรักษาพยาบาลด้านศัลยกรรม CLINICAL PRACTICE GUILDLINES IN SURGERY สาขา: ประสาทศัลยศาสตร์. บาดเจ็บที่ศีรษะ. (วันที่ค้นข้อมูล 10 มีนาคม 2559) แหล่งข้อมูล: https://www.rcst.or.th/cpg/2N98.pdf
2. โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา. รายงานการเฝ้าระวังการบาดเจ็บโรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยาปี 2552-2558. พระนครศรีอยุธยา: โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา 2559.
3. ราชวิทยาลัยประสาทศัลยแพทย์แห่งประเทศไทย. แนวทางเวชปฏิบัติกรณีสมองบาดเจ็บ. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: บริษัท ธนาเพรส จำกัด 2556.
4. American College of Surgeons. Advanced Trauma Life Support, Student course manual: 9th edition. (วันที่ค้นข้อมูล 10 มีนาคม 2559) แหล่งข้อมูล: https://am-medicine.com/2015/06/advanced-trauma-life-support-atls-student-course-manual-9th-edition-pdf.html
5. Jon Stone, Consultant Neurologist, University of Edinbburg, UK. Post-concussion syndrome, Jan 2014. (วันที่ค้นข้อมูล 10 มีนาคม 2559) แหล่งข้อมูล: www.neurosymptoms.org/.../Post%20Concussion%20information%20sh...
6. Barry Willer. Management of Concussion and Post-Concussion Syndrome. (วันที่ค้นข้อมูล 10 มีนาคม 2559) แหล่งข้อมูล: https://concussion.ubmd.com/wp-content/uploads/2014/04/management-of-concussion-and-post-concussion-syndrome.pdf
7. Craig R Ainsworth. Head Trauma Treatment & Management. (วันที่ค้นข้อมูล 19 กรกฎาคม 2559) แหล่งข้อมูล: https://emedicine.medscape.com/article/433855-treatment
8. สำนักสถิติพยากรณ์ สำนักงานสถิติแห่งชาติ. สรุปผลที่สาคัญการสำรวจความปลอดภัยในการเดินทางทางถนน พ.ศ. 2553. (วันที่ค้นข้อมูล 24 กรกฎาคม 2559) แหล่งข้อมูล:https://service.nso.go.th/nso/nsopublish/pubs/pubsfiles/safeJourney.pdf
9. Management of Mild Head Injury. (วันที่ค้นข้อมูล 19 กรกฎาคม 2559) แหล่งข้อมูล: https://www.fpnotebook.com/er/neuro/MngmntOfMldHdInjry.htm

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2018-10-19

รูปแบบการอ้างอิง

1.
บุณยะวิโรจ ส. การศึกษาความแตกต่างในผลการดูแลรักษาผู้บาดเจ็บศีรษะ ระดับความรุนแรงน้อยที่มีความเสี่ยงต่อสมองระดับปานกลาง ที่ห้องสังเกตอาการและหอผู้ป่วยใน. JPMAT [อินเทอร์เน็ต]. 19 ตุลาคาม 2018 [อ้างถึง 27 ธันวาคม 2025];6(2):171-8. available at: https://he01.tci-thaijo.org/index.php/JPMAT/article/view/151253

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย