ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการฟื้นคืนชีพของผู้ป่วยหัวใจหยุดเต้น นอกโรงพยาบาลที่ได้รับการช่วยฟื้นคืนชีพในห้องฉุกเฉิน โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา
บทคัดย่อ
ภาวะหัวใจหยุดเต้นเป็นภาวะฉุกเฉินทางการแพทย์ที่สำคัญ การพัฒนาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการฟื้นคืนชีพของผู้ป่วยหัวใจหยุดเต้นมีความจำเป็นเพื่อให้เกิดความสำเร็จในการช่วยฟื้นคืนชีพที่มากขึ้น การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการฟื้นคืนชีพของผู้ป่วยหัวใจหยุดเต้น นอกโรงพยาบาลที่ได้รับการช่วยฟื้นคืนชีพในห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา
การศึกษานี้เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาแบบเก็บข้อมูลไปข้างหน้าในผู้ป่วยหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาลที่ได้รับการช่วยฟื้นคืนชีพในห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา โดยศึกษาในผู้ป่วยจำนวน 115 ราย ตั้งแต่วันที่ 1 ตุลาคม 2559 ถึง 30 กันยายน 2560 ผลการศึกษา พบว่า ผู้ป่วยส่วนใหญ่เป็นเพศชาย ร้อยละ 75.65 อายุเฉลี่ย 57.62 ปี สาเหตุของภาวะหัวใจหยุดเต้นมากที่สุดคือภาวะทางด้านหัวใจและหลอดเลือด ร้อยละ 54.78 มาโรงพยาบาลโดยระบบบริการการแพทย์ฉุกเฉิน ร้อยละ 49.57 มีผู้พบเห็นขณะเกิดหัวใจหยุดเต้น ร้อยละ 78.26 ระยะเวลาจากหัวใจหยุดเต้นจนถึงได้รับการกดหน้าอกส่วนใหญ่คือ 11-30 นาที
ร้อยละ 64.35 มีการช่วยกดหน้าอกก่อนถึงโรงพยาบาล ร้อยละ 2.61 คลื่นไฟฟ้าหัวใจส่วนใหญ่เป็นแบบไม่สามารถกระตุ้นด้วยไฟฟ้า ร้อยละ 92.17 ระยะเวลาตั้งแต่หัวใจหยุดเต้นจนถึงได้ยา adrenaline ครั้งแรกส่วนใหญ่คือ 0-10 นาที ร้อยละ 75.65 ระยะเวลาการช่วยฟื้นคืนชีพทั้งหมดส่วนใหญ่คือ ช่วง 11-30 นาที ร้อยละ 46.96 ผู้ป่วยที่มีการกลับคืนของระบบไหลเวียนโลหิตมี 72 ราย ร้อยละ 62.61 สรุปผลการศึกษา ไม่พบปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการพื้นคืนชีพของผู้ป่วยหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาลที่ได้รับการช่วยฟื้นคืนชีพในห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา แต่หากพิจารณาในผู้ป่วยที่มีการกดหน้าอกก่อนมาถึงโรงพยาบาล และผู้ป่วยที่มีคลื่นไฟฟ้าหัวใจส่วนใหญ่เป็นแบบสามารถกระตุ้นด้วยไฟฟ้าและได้รับการกระตุ้นด้วยไฟฟ้า มีอัตราของการกลับมาทำงานของระบบร่างกายมากกว่า ดังนั้นควรมีการส่งเสริมให้มีการกดหน้าอกที่จุดเกิดเหตุ และการใช้เครื่องกระตุกไฟฟ้าหัวใจอัตโนมัติเพื่อเพิ่มอัตราของการกลับมาทำงานของระบบร่างกายที่มากขึ้น
เอกสารอ้างอิง
1. สุกิจ วิภูสัตยา, บวร วิทยชำนาญกุล, กรองกาญจน์ สุธรรม. แนวทางปฏิบัติการช่วยฟื้นคืนชีพ 2553. เชียงใหม่. คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 2553
2. Sasson C, Rogers MA, Dahl J, Kellermann AL. Predictors of survival from out-of-hospital cardiac arrest: a systematic review and meta-analysis. Circulation Cardiovascular quality and outcomes 2010;3(1):63-81.
3. Eckstein M, Stratton SJ, Chan LS. Cardiac arrest resuscitation evaluation in Los Angeles: CARE-LA. Annals of emergency medicine 2005;45(5):504-9.
4. Skrifvars MB, Saarinen K, Ikola K, Kuisma M. Improved survival after in-hospital cardiac arrest outside critical care areas. Acta anaesthesiologica Scandinavica 2005;49(10):1534-9.
5. Amnuaypattanapon K, Udomsubpayakul U. Evaluation of related factors and the outcome in cardiac arrest resuscitation at Thammasat Emergency Department. Journal of the Medical Association of Thailand = Chotmaihet thangphaet 2010;93 Suppl 7:S26-34.
6. Jacobs I, Nadkarni V, Bahr J, Berg RA, Billi JE, Bossaert L, et al. Cardiac arrest and cardiopulmonary resuscitation outcome reports: update and simplification of the Utstein templates for resuscitation registries. A statement for healthcare professionals from a task force of the international liaison committee on resuscitation (American Heart Association, European Resuscitation Council, Australian Resuscitation Council, New Zealand Resuscitation Council, Heart and Stroke Foundation of Canada, InterAmerican Heart Foundation, Resuscitation Council of Southern Africa). Resuscitation 2004;63(3):233-49.
7. พงศกร อธิกเศวตพฤทธิ์, ยุวเรศ สิทธิชาญบัญชา, รพีพร โรจน์แสงเรือง. การศึกษาผลลัพธ์ของผู้ป่วยหัวใจหยดุเต้นนอกโรงพยาบาลที่ถูกนำส่งห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลรามาธิบดี. ธรรมศาสตร์เวชสาร 2551;8(3): 264-273.
8. ธวัช ชาญชญานนท์, ปิยวรรณ สุวรรณวงศ์, ศศิกานต์ นิมมานรัชต์. ผลของการปฏิบัติการช่วยฟื้นคืนชีพและปัจจัยที่มีผลต่อการปฏิบัติการช่วยฟื้นคืนชีพในโรงพยาบาลสงขลานครินทร์. สงขลานครินทร์เวชสาร 2554;29(1):39-49.
9. Haukoos JS, Witt G, Gravitz C, Dean J, Jackson DM, Candlin T, et al. Out-of-hospital cardiac arrest in denver, colorado: epidemiology and outcomes. Academic emergency medicine : official journal of the Society for Academic Emergency Medicine 2010;17(4): 391-8.
10. Elmer J, Polderman KH. Emergency Neurological Life Support: Resuscitation Following Cardiac Arrest. Neurocritical care 2017;27(Suppl 1):134-43.
11. Gilmore CM, Rea TD, Becker LJ, Eisenberg MS. Three-phase model of cardiac arrest: time-dependent benefit of bystander cardiopulmonary resuscitation. The American journal of cardiology 2006;98(4):497-9.
12. Eckstein M, Stratton SJ, Chan LS. Cardiac Arrest Resuscitation Evaluation in Los Angeles: CARE-LA. Annals of emergency medicine 2005;45(5):504-9.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
