การศึกษาความชุกของโรคข้อเข่าเสื่อมในผู้สูงอายุ ในศูนย์เวชปฏิบัติครอบครัว จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
บทคัดย่อ
โรคข้อเข่าเสื่อม เป็นปัญหาสุขภาพที่พบได้บ่อย ส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตและภาวะทุพพลภาพของผู้สูงอายุ การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อหาความชุกของโรคข้อเข่าเสื่อมในผู้สูงอายุที่เข้ารับบริการที่ศูนย์เวชปฏิบัติครอบครัว โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
รูปแบบวิธีการศึกษาภาคตัดขวางแบบบรรยาย (Cross sectional descriptive study) จำนวนกลุ่มตัวอย่าง 275 คน ในช่วงกันยายน-พฤศจิกายน 2559 เก็บรวบรวมข้อมูลจากแบบสอบถาม ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา
ผลการศึกษาพบว่า ผู้สูงอายุมีความชุกของโรคข้อเข่าเสื่อมเท่ากับร้อยละ 13.10 และพบความชุกมากในกลุ่ม ผู้สูงอายุวัยต้น (60-69 ปี) ร้อยละ 17.33 เพศหญิง ร้อยละ 15.58 มีค่าดัชนีมวลกาย (Body Mass Index) อยู่ในระดับเกินมาตรฐาน ร้อยละ 16.49 ประวัติคนในครอบครัวเป็นโรคข้อเข่าเสื่อม ร้อยละ 72.0 มีเคยได้รับอุบัติเหตุรุนแรงบริเวณข้อเข่า ร้อยละ 28.57
สรุปโรคข้อเข่าเสื่อมเป็นปัญหาสำคัญที่พบมากในผู้สูงอายุในศูนย์เวชปฏิบัติครอบครัวโรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา จึงควรให้ความสำคัญถึงการคัดกรองในชุมชน นำไปสู่การพัฒนาแนวทางการป้องกัน การรักษา โดยเฉพาะลักษณะกลุ่มประชากรที่พบความชุกมาก รวมถึงระบบส่งต่อสู่แพทย์ศัลยกรรมกระดูกอย่างมีประสิทธิภาพ
เอกสารอ้างอิง
2. Peat G, Mc Carney R, Croff P. Knee pain and osteoarthritis in older adults: a review of community burden and current use of primary health care. Ann Rheum Dis 2001 Feb; 60(2): 91-7.
3. Chaiamnuay P, Darmawan J, Muirden KD, Assawatanabodee P. Epidemiology of rheumatic diseases in rural Thailand: a WHO-ILAR COPCORD study; community oriented program for the control of rheumatic disease. J Rheumatol 1998 Jul; 25(7): 1382-7.
4. Pelletier JP, Raynauld JP, Berthiaume MJ, Abram F, Choquette D, Haraoui B, et al. Risk factors associated with the loss of cartilage volume on weight-bearing areas in knee osteoarthritis patient assessed by quantitative magnetic resonance imaging: A longitudinal study. Arthritis Res Ther 2007; 9(4): R74.
5. Arden N. and Nevitt M.C. Osteoarthritis: Epidemiology. Best Pract Res Clin Rheumatol. 2006 Feb; 20(1):3-25.
6. ราชวิทยาลัยแพทย์ออร์โธปิดิกส์แห่งประเทศไทยสมาคมรูมาติสซั่มแห่งประเทศไทยและราชวิทยาลัยแพทย์เวชศาสตร์ฟื้นฟูแห่งประเทศไทย. แนวปฏิบัติบริการสาธารณสุขโรคข้อเข่าเสื่อม พ.ศ. 2554. (ออนไลน์) 6 มีนาคม 2555. (เข้าถึงเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2559). เข้าถึงได้จาก: https://www.rcost.or.th/web2012/data/cpgoa2554.pdf
7. Chokkhanchitchai S, Tangarunsanti T, Jaovisidha S, Nantiruj K, Janwityanujit S. The effect of religious practice on the prevalence of knee osteoarthritis. Clin Rheumatol. 2010 Jan; 29(1): 39-44.
8. Tangkrulwanich B, Geater AF., Chongsuvivatwong V. Prevalence, patterns, and risk factors of knee osteoarthritis in Thai monks. J Orthop Sci 2006 Oct; 11(5): 439-45.
9. Kuptniratsaikul V, Tosayanonda O, Nilganuwong S, Thamalikitkul V. The epidemiology of osteoarthritis of the knee in elderly patients living an urban area of Bangkok. J Med Assoc Thai 2002 Feb; 85(2): 154-61.
10. Nakagawa S, Kadoya Y, Kobayashi A, Tatsumi I, Nishida N, Yamano Y. Kinematics of the patella in deep flexion: analysis with magnetic resonance imaging. J Bone Joint Surg Am 2003; Jul;85-A(7):1238-42.
11. Nimitarnun N. Epidemiological Situation and Risk evaluation of Osteoarthritis among Thai populations. Journal of the Royal Thai Army Nurses 2014; 15(3);185-194.
12. Arthritis Foundation. Alcohol and Arthritis: Drink only in moderation, if at all. (Cited 2016 November, 11) Available from: URL: https://www.arthritis.org/living-with-arthritis/arthritis-diet/foods-to-avoid-limit/alcohol-in-moderation.php/
13. Bradlow A. & Mowat A.G. Alcohol consumption in arthritis patients: clinical and laboratory studies. Annual of the Rheumatic Disease 1985; 44: 163-168.
14. Busija L., Bridgett L., Williams Sean R.M., Osborne R.H., Buchbinder R., March L., and Fransen M. Osteoarthritis. Best Practice & Research Clinical Rheumatology 2010; 24;757-768.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
