The Effects of Caregivers Empowerment Program on Performance of Bedridden Elderly Care in Bangban District, Phra Nakhon Si Ayutthaya Province
Keywords:
Caregiver, Empowerment Program, Performance of bedridden elderly careAbstract
This research was a quasi-experimental research, one group pre-post test design, aimed to study the effectiveness of caregivers’ empowerment program on performance of bedridden elderly care. The samples group was 30 family caregivers, in charge Bangban district. Focus group discussion was employed by using the Gibson s empowerment framework. The framework was composed of 4 stages : discovering of the real situation, reflection critical thinking, choosing suitable practice for oneself and maintaining of efficient practice. The experimental group attended empowerment activities in twelve weeks.
Data were collected using questionnaire to measure of knowledge, perceived power, stress, performance of bedridden elderly care, before and after in empowerment program, and were analyzed with frequency distribution, percentage, mean, standard deviation paired t-test, and Pearson correlation.
Research results showed that after the implementation of empowerment program, mean scores of knowledge, perceived power, performance of bedridden elderly care were at .001 level of significant better than before. There was no statistically significant difference in caregivers stress. Perceived power of caregiver have a positive correlation with performance of bedridden elderly care at 0.05 level significant. Therefore, the finding indicated the empowerment program was effective of caregivers in enhancing on performance for bedridden elderly care.
References
2. ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. ผู้ดูแลผู้สูงอายุในครอบครัว. ใน : เอกสารประกอบการประชุมเวทีระดมความคิดเห็นต่อประเด็นนโยบาย เรื่อง “ระบบการดูแลและกำลังคนในการดูแลผู้สูงอายุ”; 30 ตุลาคม 2551;ศูนย์ประชุมสถาบันวิจัยจุฬาภรณ์. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข. หน้า 1-7.
3. Gibson, C.H. A study of empowerment in mothers of chronically ill children. Doctoral dissertation, school of Arts and Sciences, Department of Nursing, Boston College. 1995.
4. วิภา เพ็งเสงี่ยม. การพัฒนาโปรแกรมการสร้างเสริมพลังอำนาจของผู้ดูแลผู้สูงอายุติดเตียงในชุมชน. วารสารการพยาบาล การสาธารณสุขและการศึกษา 2560; 18(3): 83-94.
5. สมคิด ปุณะศิริ, จินต์จุฑา รอดพาล, สมคิด ตรีลาภา, วิราวรรณ จันทมูล. ผลของการใช้โปรแกรมการเสริมสร้างพลังอำนาจต่อความสามารถในการดูแลของผู้ดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง. วารสารกองการพยาบาล 2552; 36(3): 47-55.
6. ญาติกา ธีรเวช, สมปอง แสงกนึก, ชัยณรงค์ อุทัยศิริตานนท์. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์การดูแลผู้สูงอายุติดเตียง อำเภอท่าเรือ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารการแพทย์และสาธารณสุขเขต 4 สระบุรี.2558; 1(6): 24-34.
7. ยุวดี รอดจากภัย และคณะ. รูปแบบการพัฒนาชุมชนและครอบครัวต้นแบบเพื่อดูแลผู้สูงอายุแบบบูรณาการ. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ; 2557.
8. กรมสุขภาพจิต. แบบประเมินและวิเคราะห์ความเครียดด้วยตนเอง. (ออนไลน์). (เข้าถึงเมื่อวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2561). เข้าถึงได้จาก: https://www.dmh.go.th/ebook/view.asp?id=134
9. โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี. คู่มือสำหรับผู้ดูแลผู้ป่วยที่มีข้อจำกัดในการดูแลตนเอง. นครราชสีมา: โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี; 2560.
10. สาสินี เทพสุวรรณ. ปัจจัยที่ส่งผลต่อความเครียดและความสุขของการดูแลผู้สูงอายุ. วารสารประชากร 2553; 4(1): 75-88.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ เป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไปและผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง