Effectiveness of Health Education Program for Personal Health Behavior Change at Phra Nakhon Si Ayutthaya Hospital
Keywords:
health education program, personal health behavior changeAbstract
This quasi-experimental research was aimed to study the effectiveness of health education program for personal health behavior change at Phra Nakhon Si Ayutthaya Hospital. The samples were those with the overweight (BMI23kg/m2), waist circumference exceeded standards and there were 38 qualified people who received health education programs for changing their health behaviors. Furthermore, that the goal setting theory with self-efficacy were applied. All samples participated in 4 times of the activity that consisted of access on weight loss, healthy food choices, demonstration, exercise training, monitoring and reviewing goals. Data were collected by using the questionnaires of health literacy, health behavior, BMI and waist circumference. The content validity of questionnaires were improved by 3 experts. Kuder-Richardson coefficient (KR-20) was used to test reliability of knowledge and understanding questionnaire was .688. Furthermore, Cronbach’s alpha reliability test of access to information and health service, health communication, self-management, media and information literacy, decision making of good practice, and health behavior questionnaires were .829, .881, .732, .740, .768, .739, respectively. Frequencies, percentage, means, standard deviation and Paired Sample t-test were used to compare the differences of the mean score within the experimental group setting signification at 0.05 level.
The research results revealed that after the intervention, the experimental group were significantly higher health literacy and health behavior than before the intervention (p<.001). After the intervention, BMI and waist circumference of the experimental group were
significantly less than before the intervention (p<.001).
The health education program for personal health behavior change at Phra Nakhon Si Ayutthaya Hospital improved health literacy and health behavior. This intervention should be continued and expanded in another target groups by applying them to the context.
References
2. ศูนย์เรียนรู้องค์กรต้นแบบไร้พุงต้นแบบ, สำนักสร้างเสริมวิถีชีวิตสุขภาวะ และสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.). คู่มือ ลดพุง ลดโรค. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน. 2558.
3. กองออกกำลังกายเพื่อสุขภาพ กรมอนามัย. แผนยุทธศาสตร์แก้ไขปัญหาโรคอ้วนคนไทย (คนไทยไร้พุง) กรมอนามัย พ.ศ. 2553-2556. นนทบุรี: กระทรวงสาธารณสุข. 2553.
4. สำนักงานวิจัยเพื่อการพัฒนาหลักประกันสุขภาพไทย. โครงการพัฒนาความแตกฉานด้านสุขภาพในกลุ่มผู้สูงอายุตำบลเมืองศรีไค อำเภอวารินชำราบ อุบลราชธานี. นนทบุรี: สำนักงานวิจัยเพื่อการพัฒนาหลักประกันสุขภาพไทย. 2558.
5. Bandura, A. Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman. 1997.
6. กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข และมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. คู่มือประเมินความรอบรู้ด้านสุขภาพคนไทยอายุ 15 ปี ขึ้นไป ในการปฏิบัติตามหลัก 3อ 2ส. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตร แห่งประเทศไทย จำกัด. 2556.
7. Nutbeam, D. Health Literacy as a public health goal: a challenge for contemporary health education and communication strategies into health 21st century. Health Promotion International 2000; 15(3):259-267.
8. Manganello JA. Health Literacy and adolescents: a framework and agenda for future research. Health Education Research 2008; 23(5):840-847.
9. พิภัทร์ชิตา ณ นคร. ผลของการพัฒนาความรอบรู้ด้านสุขภาพเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมสุขภาพของพนักงานในโรงงานจังหวัดสระบุรี. สระบุรี: โรงพยาบาลพระพุทธบาท. 2560.
10. ยุธทวี ทองโอเอี่ยม. ความรอบรู้ด้านสุขภาพ เรื่องการกินอาหารและการออกกำลังกายของผู้เข้าร่วมโครงการ 3 Steps Healthy NHA 2015. เอกสารประกอบการประชุมวิชาการการคุ้มครองผู้บริโภคด้านระบบบริการสุขภาพแห่งชาติ ครั้งที่ 3, 27-29 กรกฎาคม 2559; ณ โรงแรมเซ็นทราศูนย์ราชการและคอนเวนชั่น เซ็นเตอร์ แจ้งวัฒนะ กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภค; 2559.
11. แสงเดือน กิ่งแก้ว และนุสรา ประเสริฐศรี. ความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพของผู้สูงอายุที่เป็นโรคเรื้อรังหลายโรค. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข 2559;25(3): 43-54.
12. Bandura, A. Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review 1997; 84(2):191-215.
13. สินีนาถ ทรัพย์ศิริ. โครงการรักษ์สุขภาพ (องค์กรไร้พุง) อำเภอบ้านหมี่. ลพบุรี: โรงพยาบาลบ้านหมี่. 2559.
14. รุสนี วาอายีตา และคณะ. ประสิทธิผลของโปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพต่อการรับรู้ความสามารถตนเอง การกำกับตนเอง พฤติกรรมการดูแลตนเอง และการลดน้ำหนักของบุคลากรที่มีภาวะน้ำหนักเกิน โรงพยาบาลรามัน จังหวัดยะลา. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข 2557;24(2): 90-104.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ เป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไปและผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
