Health literacy and health behaviors 3E 2S of public sector executives, Phra Nakhon Si Ayutthaya province
Abstract
The objective of this cross-sectional descriptive study is to know health literacy and health behaviors 3E 2S and the relationship of health literacy and health behaviors of public sector executives. The samples were 84 public sector executives working in Phra Nakhon Si Ayutthaya province. Data were collected from January to March 2018. The research tool was health literacy and health behaviors 3E 2S among working group aged 15-59 evaluation form of Health Education Section, Health Service Support Department, Ministry of Public Health. The data were analyzed using descriptive statistics in percentages, means and standard deviations and using Exact test and Spearman’s correlation to test the relationships.
The findings revealed that 73.81% had moderate health literacy, 52.38% had moderate health behaviors. Using tests for relationships, personal factors were not statistical significantly related to health literacy, but showed statistical significant in relationship observed between health literacy and health behaviors (r=0.4824; p=<0.001). The results of this study are beneficial to further strengthening health literacy and health behaviors of public sector executives.
References
2. Roopa Mahadevan. Center for Health Care Strategies. October 2013 Fact Sheet [Internet] [cited 2017 Dec 27] Available from: https://www.chcs.org/media/What_is_Health_Literacy.pdf.
3. Nutbeam D. The evolving concept of health literacy. Soc Sci Med 2008 Dec;67(12):2072-8.
4. Berkman ND, Sheridan SL, Donahue KE, Halpern DJ, Crotty K. Low health literacy and health outcomes: an updated systematic review. Ann Intern Med 2011 Jul 19;155(2): 97-107.
5. Cho YI, Lee SY, Arozullah AM, Crittenden KS. Effects of health literacy on health status and health service utilization amongst the elderly. Soc Sci Med 2008 Apr;66(8):1809-16.
6. Lee SY, Arozullah AM, Cho YI. Health literacy, social support, and health: a research agenda. Soc Sci Med 2004 Apr;58(7):1309-21.
7. Nutbeam D. Health literacy as a public health goal: a challenge for contemporary health education and communication strategies into the 21st century. Health Promotion International 2000 September 1, 2000;15(3):259-67.
8. สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดพระนครศรีอยุธยา กระทรวงสาธารณสุข. รายงานประจำปี 2557-2559. พระนครศรีอยุธยา: สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. 2560.
9. กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข. การเสริมสร้างและประเมินความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพ กลุ่มเด็กวัยเรียน กลุ่มวัยทำงาน. กรุงเทพฯ: บริษัทนิวธรรมดา การพิมพ์ (ประเทศไทย) จำกัด; มกราคม 2559.
10. ดิเรก ลิ้มมธุรสกุล. การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรม Stata 10. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2554. หน้า 303.
11. Reisi M, Javadzade SH, Heydarabadi AB, Mostafavi F, Tavassoli E, Sharifirad G. The relationship between functional health literacy and health promoting behaviors among older adults. Journal of Education and Health Promotion 2014;3:119.
12. Suka M, Odajima T, Okamoto M, Sumitani M, Igarashi A, Ishikawa H, et al. Relationship between health literacy, health information access, health behavior, and health status in Japanese people. Patient Educ Couns 2015 May;98(5):660-8.
13. Cindy Brach, Debra Keller, Lyla M. Hernandez, Cynthia Baur, Ruth Parker, Benard Dreyer, et al. Ten attributes of health literate health care organizations. Institute of medicine of the national academes. June 2012.
14. สำนักงานโครงการขับเคลื่อนกรมอนามัย 4.0 เพื่อความรอบรู้ด้านสุขภาพของประชาชน กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. วันที่เข้าถึง 27 ธันวาคม 2560 Fact sheet เข้าถึงได้จาก: https://dohhl.anamai.moph.go.th/download/2561/HLO_fact%20sheet_oct 2017.pdf
15. คณะกรรมาธิการขับเคลื่อนการปฏิรูปประเทศด้านสาธารณสุขและสิ่งแวดล้อม สภาขับเคลื่อนการปฏิรูปประเทศ. การปฏิรูปความรอบรู้และการสื่อสารสุขภาพ (ร่างแนวทางการขับเคลื่อนความรอบรู้ด้านสุขภาพและการสื่อสารด้านสุขภาพ). พฤศจิกายน 2559.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ เป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไปและผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
