มุมมองต่อความเจ็บป่วยทางด้านจิตใจและปัจจัยที่เกี่ยวข้องในนิสิตแพทย์ระดับชั้นพรีคลินิก ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษามุมมองต่อความเจ็บป่วยทางด้านจิตใจและปัจจัยที่เกี่ยวข้องในนิสิตแพทย์ระดับชั้นพรีคลินิก ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง

วิธีการศึกษา การศึกษาเชิงพรรณนา ณ จุดเวลาใดเวลาหนึ่ง ในนิสิตแพทย์ระดับชั้นปีที่ 1 - 3 จำนวน 343 คน ในปีการศึกษา 2567 ของคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร คัดเลือกโดยการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ เก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างวันที่ 1 มิถุนายน ถึง 30 ตุลาคม 2567 โดยใช้แบบสอบถามที่ตอบด้วยตนเอง ประกอบด้วย ข้อมูลส่วนบุคคล ประสบการณ์ทางตรงและทางอ้อมเกี่ยวกับความเจ็บป่วยทางจิตใจ มุมมองต่อความเจ็บป่วยทางจิตใจจากแบบประเมิน Mental Illness: Clinicians’ Attitudes Scale (Medical student version) (MICA-2) ฉบับภาษาไทย และสุขภาพจิตจากแบบสอบถามดัชนีชี้วัดสุขภาพจิตคนไทยฉบับสั้น 15 ข้อ (Thai Mental Health Indicator; TMHI-15) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และการวิเคราะห์การถดถอยเชิงเส้นพหุคูณ

ผลการศึกษา นิสิตแพทย์เป็นเพศชายร้อยละ 50.7 อายุเฉลี่ย 19.2 ปี ส่วนใหญ่ (ร้อยละ 51) มีคะแนนสุขภาพจิตอยู่ในระดับเดียวกับคนทั่วไป มีคะแนน MICA-2 เฉลี่ย 43.2 คะแนน ปัจจัยที่สัมพันธ์กับมุมมองต่อความเจ็บป่วยทางจิตใจ ได้แก่ ระดับสุขภาพจิตที่ต่ำกว่าคนทั่วไป สัมพันธ์กับมุมมองเชิงลบต่อความเจ็บป่วยทางจิตใจ (β = 2.492, p = 0.012) ระดับสุขภาพจิตที่ดีกว่าคนทั่วไป สัมพันธ์กับมุมมองเชิงบวกต่อความเจ็บป่วยทางจิตใจ (β = -4.056, p < 0.001) และการที่เคยมีความคิดอยากฆ่าตัวตาย ไม่อยากอยู่ หรืออยากทำร้ายตัวเอง สัมพันธ์กับมุมมองเชิงบวกต่อความเจ็บป่วยทางจิตใจ (β = -2.225, p = 0.036)

สรุป นิตสิตแพทย์ระดับชั้นพรีคลินิกในการศึกษานี้ มีมุมมองต่อความเจ็บป่วยทางจิตใจในเชิงบวกเป็นส่วนใหญ่ พบว่าระดับสุขภาพจิตมีความสัมพันธ์กับมุมมองต่อความเจ็บป่วยทางจิตใจ การส่งเสริมสุขภาพจิตและการให้การสนับสนุนนิสิตแพทย์ที่เคยมีประสบการณ์ยากลำบากทางจิตใจ อาจช่วยส่งเสริมมุมมองเชิงบวกต่อความเจ็บป่วยทางจิตใจได้