ปัจจัยทำนายความตั้งใจแสวงหาความช่วยเหลือ ด้านปัญหาสุขภาพจิตในนักศึกษาแพทย์

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์และปัจจัยทำนายการแสวงหาความช่วยเหลือด้านปัญหา สุขภาพจิตในนักศึกษาแพทย์

วิธีการศึกษา เป็นการศึกษาเชิงวิเคราะห์แบบตัดขวาง (cross-sectional analytical study) เพื่อหาความสัมพันธ์ เชิงทำนาย (predictive correlation) กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาแพทย์มหาวิทยาลัยขอนแก่น ชั้นปีที่ 1 - 6 จำนวน 219 คน เก็บข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตโดยใช้แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบประเมินสุขภาพทั่วไป GHQ-28 แบบประเมินความยืดหยุ่นทางอารมณ์ และแบบประเมินปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมแสวงหาความช่วยเหลือ ด้านสุขภาพจิตจากบุคลากรทางสุขภาพจิต วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน และสถิติวิเคราะห์ถดถอยพหุตัวแปร

ผลการศึกษา นักศึกษาตอบแบบสอบถาม 219 ราย เป็นเพศหญิงร้อยละ 54.8 ศึกษาชั้นปี 1 ร้อยละ 58.4 ปัจจัย ที่มีความสัมพันธ์กับความตั้งใจแสวงหาความช่วยเหลือด้านสุขภาพจิต ประกอบด้วย ประสบการณ์การเคยรับ บริการทางสุขภาพจิต ทัศนคติต่อพฤติกรรม ความเชื่อเชิงพฤติกรรม การคล้อยตามกลุ่มอ้างอิง ความเชื่อเชิงการ คล้อยตามกลุ่มอ้างอิง ความเชื่อเชิงการควบคุมพฤติกรรม โดยการคล้อยตามกลุ่มอ้างอิงมีขนาดอิทธิพลการ ทำนายมากที่สุด (β = .347, P< .01) รองลงมาคือ ความเชื่อเชิงควบคุมพฤติกรรม (β = .253,P< .01) และ นักศึกษาที่มีประสบการณ์เคยใช้บริการทางสุขภาพจิต (β = .229 , P< .01) โดยปัจจัยด้านความเชื่อเชิงการคล้อย ตามกลุ่มอ้างอิง ประสบการณ์การเคยรับบริการทางสุขภาพจิตและความเชื่อเชิงการควบคุมพฤติกรรมสามารถร่วมกันทำนายความตั้งใจแสวงหาความช่วยเหลือด้านสุขภาพจิตได้ร้อยละ 34.2 (R2= .342)

สรุป ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความตั้งใจแสวงหาความช่วยเหลือด้านสุขภาพจิต ได้แก่ ประสบการณ์การเคย รับบริการทางสุขภาพจิต ทัศนคติต่อพฤติกรรม ความเชื่อเชิงพฤติกรรม การคล้อยตามกลุ่มอ้างอิง ความเชื่อ เชิงการคล้อยตามกลุ่มอ้างอิง ความเชื่อเชิงการควบคุมพฤติกรรม การช่วยเหลือนักศึกษาแพทย์ที่มีปัญหา สุขภาพจิต จึงควรสร้างประสบการณ์ที่ดีครั้งแรกที่มารับบริการและระบบอาจารย์ที่ปรึกษาที่ดี รวมถึงระบบ เพื่อนช่วยเพื่อน จะส่งเสริมให้นักศึกษาเข้ามาขอความช่วยเหลือด้านสุขภาพจิตมากขึ้น