เวอร์ชันเก่านี้เผยแพร่เมื่อ 09/20/2019 โปรดอ่าน เวอร์ชันล่าสุด

การพัฒนาเครื่องมือบูรณาการการส่งเสริมความรู้โภชนาการ สำหรับเด็กประถมศึกษา

ผู้แต่ง

  • จิรพิชชา บุญพอ คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสกลนคร
  • ฤทัยทิพย์ สุระเสียง คณะทรัพยากรธรรมชาติและอุตสาหกรรมเกษตร มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสกลนคร
  • ชุลีวัลย์ ธัญญศิรินนท์

คำสำคัญ:

เกลือเสริมไอโอดีน, สารไอโอดีน, นักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลาย

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวาง เพื่อศึกษาการบริโภคเกลือเสริมไอโอดีนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4-6 และหาปริมาณสารไอโอดีนในเกลือบริโภคในครัวเรือนของนักเรียนในพื้นที่ตำบลเชียงเครือ อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร จำนวน 104 คน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามและเก็บตัวอย่างเกลือบริโภคจากครัวเรือนของนักเรียน จำนวน 104 ตัวอย่าง ระยะเวลาศึกษา มีนาคม 2559 ถึง มีนาคม 2560 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ปริมาณสารไอโอดีนโดยใช้วิธีไตเตรชั่น ผลการศึกษาพบว่านักเรียนส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง ร้อยละ 53.8 ส่วนใหญ่เรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ร้อยละ 36.5 ระดับผลการเรียนอยู่ในระดับดี ร้อยละ 74.0 ผู้ปกครองมีอาชีพเกษตรกรรม ร้อยละ 48.1 นักเรียนมีความรู้เกี่ยวกับสารไอโอดีนอยู่ในระดับปานกลาง ร้อยละ 51.9 ครัวเรือนของนักเรียนมีการบริโภคเกลือเสริมไอโอดีน ร้อยละ 36.5 ครัวเรือนของนักเรียนเก็บรักษาเกลือบริโภคในกระปุกหรือกล่องที่มีฝาปิด ร้อยละ 60.6 ปัจจัยส่วนบุคคลได้แก่ เพศ อายุ ผลการเรียน และอาชีพของผู้ปกครอง ไม่มีความสัมพันธ์กับการบริโภคเกลือเสริมไอโอดีนในครัวเรือน ความรู้ของนักเรียนเกี่ยวกับสารไอโอดีนมีความสัมพันธ์กับการบริโภคเกลือเสริมไอโอดีนในครัวเรือนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) ครัวเรือนของนักเรียนบริโภคเกลือที่มีสารไอโอดีนได้มาตรฐาน (20-40 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม) ร้อยละ 12.5  และปริมาณสารไอโอดีนในเกลือบริโภคเฉลี่ยคือ 17.7 มิลลิกรัมต่อเกลือบริโภค 1 กิโลกรัม

เอกสารอ้างอิง

Zimmermann MB, Jooste PL, Pandav CS. Iodine-deficiency disorders. Lancet. 2008; 372(9645):1251-62.

Pearce EN, Andersson M, Zimmermann MB. Global iodine nutrition: Where do we stand in 2013? Thyroid. 2013; 23(5):523-8.

สำนักโภชนาการ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. แนวทางการดำเนินงานการควบคุมและป้องกันโรคขาดสารไอโอดีน สำหรับเจ้าหน้าที่สาธารณสุข 2558. นนทบุรี; 2558.

World Health Organization. Proportion of school-age children population with insufficient iodine intake [internet]. 2003 [Cited 2018 August 9]. Available form: https://www.who.int/vmnis/database/iodine/iodine_data_status_summary_t1/en/

ศักดา พรึงลำพู, วิชัย เอกพลากร. บทที่ 12 ภาวะโภชนาการของสารไอโอดีนในเด็ก. ใน: การสำรวจ สุขภาพคนไทยโดยการตรวจร่างกาย ครั้งที่ 4 พ.ศ. 2551-2 สุขภาพเด็ก. กรุงเทพฯ. 2552. หน้า 195-207.

Zimmermann MB. Iodine Deficiency. Endocr Rev. 2009, 30(4):376–408.

Aburto N, Abudou M, Candeias V, Wu T. Effect and safety of salt iodization to prevent iodine deficiency disorders: a systematic review with meta-analyses. WHO eLibrary of Evidence for Nutrition Actions (eLENA). Geneva: World Health Organization; 2014.

กลุ่มงานนโยบายและแผนสำนักงานเขตพื้นที่การประถมศึกษาสกลนครเขต 1 สารสนเทศทางการศึกษาสกลนคร: สำนักงานเขตพื้นที่การประถมศึกษาสกลนครเขต 1. สกลนคร; 2557.

สัญชัย ปิยะพงษ์กุล, สิริพร สุต้น, สมพร แวงแก้ว, สุรีภรณ์ สีสิงห์, ไพรินทร์ บุตรแสนลี. ประสิทธิผล กระบวนการเผ้าระวังป้องกันและควบคุมโรคขาดสารไอโอดีน จังหวัดอุดรธานี [อินเตอร์เน็ต]. 2553 [เข้าถึงเมื่อ 15 มีนาคม 2559] เข้าถึงได้จาก: www.udo.moph.go.th

พัชรีย์ ทรงงาม. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคเกลือเสริมไอโอดีนของหญิงตั้งครรภ์ที่มาฝากครรภ์ ณ สถานีบ้านโนนแตน ตำบลแขม อำเภออุทุมพรพิสัย จังหวัดศรีสะเกษ. วิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร; 2555.

สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา กระทรวงสาธารณสุข. แบบสอบถามพฤติกรรมการบริโภค ผลิตภัณฑ์เสริมไอโอดีนและตรวจคุณภาพเกลือบริโภคเสริมไอโอดีน โครงการเฝ้าระวังโรคขาดสารไอโอดีนแบบบูรณาการ ปี 2559 [อินเตอร์เน็ต]. 2559 [เข้าถึงเมื่อ 23 มิถุนายน 2559]. เข้าถึงได้จาก: http://nutrition.anamai.moph.go.th

สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา. คู่มือการเฝ้าระวังเกลือเสริมไอโอดีน. นนทบุรี; 2553.

สำนักงานคณะกรรมกรรมอาหาร. ประกาศกระทรวงสาธารณสุขเรื่อง เกลือบริโภค, ลงวันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2554. นนทบุรี; 2554.

กิตติยา จุลวัฒฑะกะ. การศึกษาพฤติกรรมการบริโภคผลิตภัณฑ์เสริมไอโอดีนของประชาชนในจังหวัดสกลนคร [อินเตอร์เน็ต]. 2556 [เข้าถึงเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2558]. เข้าถึงได้จาก: http://Thailand.digitaljournals.org/index.php

สำนักโภชนาการ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. รายงานผลการศึกษาพฤติกรรมการบริโภค ผลิตภัณฑ์เสริมไอโอดีนและตรวจสุขภาพเกลือบริโภคเสริมไอโอดีน โครงการเฝ้าระวังโรคขาดสารไอโอดีนแบบบูรณาการปี 2558. กรุงเทพฯ: สามเจริญพาณิชย์; 2560.

Andersson M, Karumbunathan V, Zimmermann MB. Global Iodine Status in 2011 and Trends over the Past Decade. J Nutr. 2012; 142:744–50.

Regassa M, Wolde T, Mulatu B. Utilization of Adequately Iodized Salt on Prevention of Iodine Deficiency Disorders at Household Level and Associated Factors in Lalo Assabi District, West Ethiopia. J Nutr Food Sci. 2016; 6(2):1-6.

Diosady LL, Alberti JO, Ramcharan K, Venkatesh MMG. Iodine stability in salt double-fortified with iron and iodine. Food Nutr Bull. 2002; 23(2):196-207.

ครรชิต จุดประสงค์, วิสิฐ จะวะสิต, ปิยณัฐ ศรีดอนไผ่, จันทิมา โพธิ. วิธีการวิเคราะห์ไอโอดีนในเกลือที่เหมาะสมสำหรับสถานประกอบการเกลือขนาดกลางและเล็ก. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. 2560; 25(2):235-247.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

09/20/2019

เวอร์ชัน

รูปแบบการอ้างอิง

บุญพอ จ., สุระเสียง ฤ., & ธัญญศิรินนท์ ช. (2019). การพัฒนาเครื่องมือบูรณาการการส่งเสริมความรู้โภชนาการ สำหรับเด็กประถมศึกษา. วารสารโภชนาการ (Online), 54(2), 46–54. สืบค้น จาก https://he01.tci-thaijo.org/index.php/JNAT/article/view/165207

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย