This is an outdated version published on 2022-01-21. Read the most recent version.

Iodised Salt Consumption of Primary School Students and Iodine Concentration in Household Salt

Authors

  • Jirapitcha Boonpor Faculty of Public Health, Kasetsart University Chalermphrakiat, Sakon Nakhon, Thailand
  • Ruethaithip Surasiang Faculty of Natural Resources and Agro-industry, Kasetsart University Chalermphrakiat, Sakon Nakhon, Thailand
  • Chuleewan Thunyasirinon

Keywords:

iodized salt, iodine, school-age children

Abstract

The purpose of this cross-sectional descriptive study was to examine iodised salt consumption in primary school students at grade 4-6 in Chaingkhruea sub district, Sakon Nakhon Province, and to determine iodine concentration in household salt. Subjects consist of 104 students. Data was collected by using questionnaires. Household salts, 104 samples, were collected from kitchens in students’ houses. Statistics used for data analysis was frequency, percentage, mean and standard deviation. Iodine concentration was performed by titration method. The result showed that most students were female (53.8 %) and studied at grade 5 (36.5 %). Students’ GPA was at a good level (74.0 %). Their parents were farmers (48.1 %). Students’ knowledge about iodine for their health was in the medium level (51.9 %). Iodised salt consumption was at 36.5 % of the total students. Household salt was stored in the containers with covers at 60.6 % of total students’ households. Factors including sex, age, GPA and parent occupation were not associated with iodised salt consumption. Students’ knowledge about iodine for their health was significant associated with iodised salt consumption (P<0.05). Students’ family consumed iodised salt in the recommendation range of 20 – 40 milligrams per kilogram (ppm) was only 12.5 % of total households. The average concentration of iodine in household salt was at 17.7 milligrams per kilogram.

References

Zimmermann MB, Jooste PL, Pandav CS. Iodine-deficiency disorders. Lancet. 2008; 372(9645):1251-62.

Pearce EN, Andersson M, Zimmermann MB. Global iodine nutrition: Where do we stand in 2013? Thyroid. 2013; 23(5):523-8.

สำนักโภชนาการ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. แนวทางการดำเนินงานการควบคุมและป้องกันโรคขาดสารไอโอดีน สำหรับเจ้าหน้าที่สาธารณสุข 2558. นนทบุรี; 2558.

World Health Organization. Proportion of school-age children population with insufficient iodine intake [internet]. 2003 [Cited 2018 August 9]. Available form: https://www.who.int/vmnis/database/iodine/iodine_data_status_summary_t1/en/

ศักดา พรึงลำพู, วิชัย เอกพลากร. บทที่ 12 ภาวะโภชนาการของสารไอโอดีนในเด็ก. ใน: การสำรวจ สุขภาพคนไทยโดยการตรวจร่างกาย ครั้งที่ 4 พ.ศ. 2551-2 สุขภาพเด็ก. กรุงเทพฯ. 2552. หน้า 195-207.

Zimmermann MB. Iodine Deficiency. Endocr Rev. 2009, 30(4):376–408.

Aburto N, Abudou M, Candeias V, Wu T. Effect and safety of salt iodization to prevent iodine deficiency disorders: a systematic review with meta-analyses. WHO eLibrary of Evidence for Nutrition Actions (eLENA). Geneva: World Health Organization; 2014.

กลุ่มงานนโยบายและแผนสำนักงานเขตพื้นที่การประถมศึกษาสกลนครเขต 1 สารสนเทศทางการศึกษาสกลนคร: สำนักงานเขตพื้นที่การประถมศึกษาสกลนครเขต 1. สกลนคร; 2557.

สัญชัย ปิยะพงษ์กุล, สิริพร สุต้น, สมพร แวงแก้ว, สุรีภรณ์ สีสิงห์, ไพรินทร์ บุตรแสนลี. ประสิทธิผล กระบวนการเผ้าระวังป้องกันและควบคุมโรคขาดสารไอโอดีน จังหวัดอุดรธานี [อินเตอร์เน็ต]. 2553 [เข้าถึงเมื่อ 15 มีนาคม 2559] เข้าถึงได้จาก: www.udo.moph.go.th

พัชรีย์ ทรงงาม. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคเกลือเสริมไอโอดีนของหญิงตั้งครรภ์ที่มาฝากครรภ์ ณ สถานีบ้านโนนแตน ตำบลแขม อำเภออุทุมพรพิสัย จังหวัดศรีสะเกษ. วิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร; 2555.

สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา กระทรวงสาธารณสุข. แบบสอบถามพฤติกรรมการบริโภค ผลิตภัณฑ์เสริมไอโอดีนและตรวจคุณภาพเกลือบริโภคเสริมไอโอดีน โครงการเฝ้าระวังโรคขาดสารไอโอดีนแบบบูรณาการ ปี 2559 [อินเตอร์เน็ต]. 2559 [เข้าถึงเมื่อ 23 มิถุนายน 2559]. เข้าถึงได้จาก: http://nutrition.anamai.moph.go.th

สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา. คู่มือการเฝ้าระวังเกลือเสริมไอโอดีน. นนทบุรี; 2553.

สำนักงานคณะกรรมกรรมอาหาร. ประกาศกระทรวงสาธารณสุขเรื่อง เกลือบริโภค, ลงวันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2554. นนทบุรี; 2554.

กิตติยา จุลวัฒฑะกะ. การศึกษาพฤติกรรมการบริโภคผลิตภัณฑ์เสริมไอโอดีนของประชาชนในจังหวัดสกลนคร [อินเตอร์เน็ต]. 2556 [เข้าถึงเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2558]. เข้าถึงได้จาก: http://Thailand.digitaljournals.org/index.php

สำนักโภชนาการ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. รายงานผลการศึกษาพฤติกรรมการบริโภค ผลิตภัณฑ์เสริมไอโอดีนและตรวจสุขภาพเกลือบริโภคเสริมไอโอดีน โครงการเฝ้าระวังโรคขาดสารไอโอดีนแบบบูรณาการปี 2558. กรุงเทพฯ: สามเจริญพาณิชย์; 2560.

Andersson M, Karumbunathan V, Zimmermann MB. Global Iodine Status in 2011 and Trends over the Past Decade. J Nutr. 2012; 142:744–50.

Regassa M, Wolde T, Mulatu B. Utilization of Adequately Iodized Salt on Prevention of Iodine Deficiency Disorders at Household Level and Associated Factors in Lalo Assabi District, West Ethiopia. J Nutr Food Sci. 2016; 6(2):1-6.

Diosady LL, Alberti JO, Ramcharan K, Venkatesh MMG. Iodine stability in salt double-fortified with iron and iodine. Food Nutr Bull. 2002; 23(2):196-207.

ครรชิต จุดประสงค์, วิสิฐ จะวะสิต, ปิยณัฐ ศรีดอนไผ่, จันทิมา โพธิ. วิธีการวิเคราะห์ไอโอดีนในเกลือที่เหมาะสมสำหรับสถานประกอบการเกลือขนาดกลางและเล็ก. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. 2560; 25(2):235-247.

Downloads

Published

2019-09-20 — Updated on 2022-01-21

Versions

How to Cite

Boonpor, J., Surasiang, R., & Thunyasirinon, C. (2022). Iodised Salt Consumption of Primary School Students and Iodine Concentration in Household Salt. Journal of Nutrition Association of Thailand (Online), 54(2), 46–54. Retrieved from https://he01.tci-thaijo.org/index.php/JNAT/article/view/165207 (Original work published September 20, 2019)

Issue

Vol. 54 No. 2 (2019): July-December

Section

Research article

License

Upon acceptance of an article, copyright is belonging to the Nutrition Association of Thailand.