พฤติกรรมการบริโภคอาหารและภาวะโภชนาการไอโอดีนของเด็กอายุ 3- 5 ปี

บทคัดย่อ

การสำรวจสถานการณ์การขาดสารไอโอดีนในกลุ่มเด็กอายุ 3-5 ปีของประเทศไทยโดยกรมอนามัย ปี  2554 - 2556 พบว่า เด็กกลุ่มนี้ไม่ขาดไอโอดีนและมีแนวโน้มจะได้รับไอโอดีนเกิน ซึ่งอาจจะนำไปสู่ภาวะคอพอกเป็นพิษและต่อมไทรอยด์อักเสบจากภูมิต้านทานตนเอง วัตถุประสงค์การศึกษาเพื่อสำรวจพฤติกรรมการบริโภค  ปริมาณไอโอดีนในอาหารที่เด็กชอบบริโภค  ภาวะโภชนาการไอโอดีนและศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณไอโอดีนที่ได้รับต่อวันกับปริมาณไอโอดีนในปัสสาวะ  ดำเนินการในกลุ่มเด็กอายุ 3-5 ปี จาก 11 จังหวัดซึ่งเป็นตัวแทน 4ภาค เก็บข้อมูลที่ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กสัมภาษณ์การบริโภคอาหาร เก็บปัสสาวะและอาหารเพื่อตรวจปริมาณไอโอดีน  สัมภาษณ์ผู้ปกครองจำนวน 2,209 คน เป็นเพศหญิง 1,882 คน เพศชาย 327 คน ผลการศึกษาพบว่าอาหารที่เด็กบริโภคบ่อย 10 อันดับแรก คือ นมสดรสจืด ไข่ไก่ ขนมขบเคี้ยว น้ำหวาน ไส้กรอก นมเปรี้ยว บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป สาหร่ายปรุงรส เครื่องดื่มรสชอกโกแลตและลูกชิ้น โดยมีสัดส่วนของเด็กที่บริโภคร้อยละ 98.1, 91.3, 81.1, 66.5, 58.4, 56.1 ,48.5, 40.8, 38.6 และ37.9  ตามลำดับมีปริมาณไอโอดีนในอาหารเฉลี่ย 30.0, 91.2, 20.6, 0, 735.9, 10.7, 170.8, 1311.2, 0 และ13.3 ไมโครกรัม ต่อ 100 กรัม ตามลำดับ ตรวจปัสสาวะเด็กทั้งหมด 2,622 คน มีค่ามัธยฐานปริมาณไอโอดีนในปัสสาวะ 241.6 ไมโครกรัมต่อลิตร เมื่อจำแนกเป็นรายภาคพบว่า ภาคใต้ ภาคกลาง ภาคเหนือ และภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีค่ามัธยฐานปริมาณไอโอดีนในปัสสาวะ 273.4, 248.3, 242.7 และ 221.8 ไมโครกรัมต่อลิตร ตามลำดับ  แสดงให้เห็นว่า เด็กอายุ 3-5 ปี ทุกภาคของประเทศไทยไม่ขาดสารไอโอดีน  จากการศึกษาปริมาณอาหารที่เด็กบริโภคต่อวันและผลการตรวจปริมาณไอโอดีนในอาหาร กล่าวได้ว่า เด็กได้รับไอโอดีนจาก นมสดรสจืด ไข่ไก่  บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป และสาหร่ายปรุงรส อย่างไรก็ตามในการศึกษานี้ไม่พบความสัมพันธ์ของปริมาณไอโอดีนที่ได้รับจากอาหารแต่ละชนิดดังกล่าวกับปริมาณไอโอดีนในปัสสาวะ