การเห็นคุณค่าในตนเอง และแนวทางเพื่อพัฒนาการเห็นคุณค่าในตนเองของผู้สูงอายุ เทศบาลนครยะลา จังหวัดยะลา
คำสำคัญ:
คุณค่าในตนเอง, แนวทางในการพัฒนา, ผู้สูงอายุบทคัดย่อ
การวิจัยแบบผสมผสานนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการเห็นคุณค่าในตนเอง ปัจจัยส่วนบุคคลที่สัมพันธ์กับการเห็นคุณค่าในตนเอง และแนวทางเพื่อพัฒนาการเห็นคุณค่าในตนเองของผู้สูงอายุ วิธีดำเนินการวิจัย 2 ส่วน ได้แก่ ส่วนที่ 1 ศึกษาระดับ และความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล กับการเห็นคุณค่าในตนเอง กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 368 คน จากการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ และการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป และแบบสอบถามระดับการเห็นคุณค่าในตนเอง จำนวน 15 ข้อ มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.82 วิเคราะห์ข้อมูลโดยการแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติไคสแควร์ ส่วนที่ 2 ศึกษาแนวทางเพื่อพัฒนาการเห็นคุณค่าในตนเองของผู้สูงอายุ ผู้ให้ข้อมูลได้แก่ กลุ่มผู้สูงอายุในเขตเทศบาลนครยะลา จังหวัดยะลา จำนวน 10 คน และตัวแทนบุคลากรที่เกี่ยวข้องกับการดูแลส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุจำนวน 10 คน เลือกแบบเจาะจงตามคุณสมบัติที่กำหนด เก็บรวบรวมข้อมูลจากการสัมภาษณ์เชิงลึก วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า
- ระดับการเห็นคุณค่าในตนเองโดยรวมอยู่ในระดับสูง (M=3.70, SD=0.52) และปัจจัยส่วนบุคคล ที่มีความสัมพันธ์กับการเห็นคุณค่าในตนเอง ได้แก่ ระดับการศึกษา แหล่งที่มาของรายได้ ความเพียงพอของรายได้ และการรับรู้ภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุในปัจจุบัน
- แนวทางเพื่อพัฒนาการเห็นคุณค่าในตนเองของผู้สูงอายุ ต้องดำเนินการพัฒนาทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ สังคม และสิ่งแวดล้อม เหมาะสมตามประเภทของผู้สูงอายุ เน้นการส่งเสริมนันทนาการ ตามความสนใจ ความเชื่อ และวัฒนธรรมของท้องถิ่นของผู้สูงอายุ ให้เหมาะสมกับพื้นที่ และเครือข่ายพื้นฐานทางสังคมที่เกี่ยวข้อง
ดังนั้น องค์กรที่เกี่ยวข้อง ควรดำเนินการเน้นการสร้างเสริมภาวะสุขภาพ รวมถึงความเพียงพอของรายได้ และจัดกิจกรรมตามความสนใจ ความเชื่อ ให้เหมาะสมตามตามบริบทของพื้นที่ และวัฒนธรรมท้องถิ่นของผู้สูงอายุ
References
กรมอนามัย. (2561). สร้างจิตใจที่แจ่มใสให้ผู้สูงอายุด้วยกิจกรรมทางสังคม. สืบค้น 2 ตุลาคม 2566 จาก
https://multimedia.anamai.moph.go.th/help-knowledgs/social-activities-for-elders.
กองยุทธศาสตร์ และงบประมาณเทศบาลนครยะลา. (2566). ข้อมูลพื้นฐานเทศบาลนครยะลา ประจำปี
ยะลา. เทศบาลนะครยะลา.
ดวงพร ภาคหาญ. ( 2560). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการเห็นคุณค่าในตนเองกับระดับคุณค่าใน
ตนเอง กับระดับสุขภาพจิตของผู้สูงอายุในโรงเรียนผู้สูงอายุเขตรับผิดชอบศูนย์สุขภาพชุมชนเมือง รพ.
แพร่ (ร่องซ้อ). วารสารโรงพยาบาลแพร่, 25(2), 13 – 23.
เทศบาลนครยะลา. ( 2565). เล่าขาน นครยะลา. ยะลา: บริษัท เอสพริ้นท์ (2004) จำกัด.
พิสิษฐ์ จารุศิริพจน์. (2562). การเห็นคุณค่าในตนเองของผู้สูงอายุ สมาคมผู้สูงอายุเทศบาลเมืองนครปฐม
(วิทยานิพนธ์).มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์, นครปฐม.
มาธุรี อุไรรัตน และมาลี สบายยิ่ง. (2560). การเห็นคุณค่าในตนเองของผู้สูงอายุ: กรณีศึกษามูลนิธิ
สงเคราะห์คนชราอนาถาแห่งหนึ่งในจังหวัดสงขลา. RUSAMILAE JOURNAL, 38(1), 29–44.
วัชรินทร์ เสมามอญ. (2556). การมีส่วนรวมในการพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมนันทนาการสำหรับ
ผู้สูงอายุในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาและจังหวัดอ่างทอง. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
สืบค้น 1 พฤษภาคม 2564 จาก http://rdi.aru.ac.th/e_journal/pdf/158.pdf.
สำนักสาธารณสุข และสิ่งแวดล้อม เทศบาลนครยลา. (2565). รายงานการคัดกรองผู้สูงอายุ เทศบาลนครยะลา. ยะลา : เทศบาลนครยะลา.
สมิทธิ์ เจือจินดา และวรรณนภา โพธิ์ผล. (2562). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างการเห็นคุณค่าของ
ตนเองสำหรับผู้สูงอายุในชุมชนเขตธนบุรี. มหาวิทยาลัยราชภัฎธนบุรี :กรุงเทพมหานคร
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). การคาดประมาณประชากรของ
ประเทศไทย พ.ศ. 2553-2583 (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการ
เศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สํานักงานสถิติแห่งชาติ. (2559). การสำรวจสุขภาพจิต (ความสุขคนไทย) พ.ศ.2558. กรุงเทพฯ : สํานัก
สถิติพยากรณ์ สํานักงานสถิติแห่งชาติ.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. (2565). Research Brief การเข้าถึงระบบบริการทาง
สังคมของประชากรในครัวเรือนก่อนวัยสูงอายุและผู้สูงอายุที่มีรูปแบบการอยู่อาศัยต่างกันเพื่อ
นำไปสู่แนวทางการสนับสนุนการบริการที่เหมาะสม. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยมหิดล.
สุรางค์ เชื้อวณิชชากร, พูนสุข ช่วยทอง และเปรมวดีคฤหเดช. (2561). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกมีคุณค่าใน
ตนเองของผู้สูงอายุในตำบลบางนางลี่ จังหวัดสมุทรสงคราม. จุฬาลงกรณ์เวชสาร. 62(1): 119 – 33.
ฤทัย พานิช และพรสวรรค์ มณีทอง. (2564). การเสริมสร้างสุนทรียภาพเพื่อสร้างคุณค่าในตนของผู้สูงอายุ.
มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ปริทัศน์, 9(3), 28 – 39.
อุบลทิพย์ ไชยแสง และนิวัติ ไชยแสง. (2566). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการเห็นคุณค่าในตนเอง
แรงสนับสนุนทางสังคม กับสุขภาวะทางจิตของผู้สูงอายุกลุ่มติดบ้าน ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดยะลา.วารสารวิชาการสาธารณสุขชุมชน, 9(1), 160 -169.
อุไรวรรณ อมรนิมิตร, ณัฐสินี แสนสุข และ ธนูศักดิ์ รังสีพรหม. (2565). การศึกษาความสุขในชีวิตของผู้สูงอายุ.
วารสารสังคมศาสตร์. 11(1), 116 -127.
Coopersmith, S. (1984). SEI : Self-Esteem Inventories. California : Consulting
Psychologist Press,Inc.
Crabtree, Benjamin F., & Miller, William L. (1992). Doing qualitative research. London,
UK: Sage.
Cronbach, L.J. (1990). Essentials of psychological testing. (5th ed.). New York: Harper &
Row.
Weiers, Ronald M. (2005). Introduction to Business Statistics. International Student
Edition.Fifth Edition.Pennsylvania, USA. Duxbury Press, Thomson –
Brooks/cole.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 วารสารสภาการสาธารณสุขชุมชน
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความหรือข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในวารสารสภาการสาธารณสุขชุมชน ที่เป็นวรรณกรรมของผู้เขียน บรรณาธิการ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารสภาการสาธารณสุขชุมชน
