สถานการณ์การสูญเสียการได้ยินและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการสูญเสียการได้ยินของพนักงานแปรรูปอาหารแห่งหนึ่ง ในเขตอำเภอเวียงป่าเป้า จังหวัดเชียงราย

บทคัดย่อ

       การสูญเสียการได้ยินถือเป็นโรคที่มีผลอย่างมากต่อการใช้ชีวิตประจำวัน เช่น การทำงาน การเรียนที่ต้องมีการติดต่อสื่อสาร ซึ่งมีแนวโน้มที่จะสูงขึ้นทุกปี การศึกษานี้เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวาง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสมรรถภาพการได้ยินและศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการสูญเสียสมรรถภาพการได้ยินของพนักงานแปรรูปอาหารแห่งหนึ่ง ในเขตอำเภอเวียงป่าเป้า จังหวัดเชียงราย  จำนวน 130 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไปและเครื่องตรวจสมรรถภาพการได้ยิน สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล คือ สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติถดถอยลอจิสติก ในรูปของ Odd ratio และวิเคราะห์ผลการประเมินสมรรถภาพการได้ยิน แปลผลตามเกณฑ์ คือ ถ้าเริ่มได้ยินเสียงที่ระดับความดังมากกว่า 25   เดซิเบล (เอ) ถือว่าเริ่มมีการสูญเสียสมรรถภาพการได้ยิน

               ผลการวิจัย พบว่า พนักส่วนใหญ่เริ่มเสื่อมสรรถภาพการได้ยิน จำนวน 68 คน (ร้อยละ 52.30) และปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการสูญเสียสมรรถภาพการได้ยินของพนักงาน ได้แก่  ช่วงอายุ 31-40 ปี (OR _adj = 0.040 95% CI = 0.004-0.366 ) ช่วงอายุ 41-50 ปี (OR _adj = 0.068 95% CI = 0.009-0.502 ) ช่วงอายุมากกว่า 50 ปีขึ้นไป (OR _adj = 0.099 95% CI = 0.014-0.704 )  และประสบการณ์ทำงานมากกว่า 15 ปี (OR _adj = 6.437 95% CI = 1.196-34.635) ผลจากการศึกษาวิจัยครั้งนี้ควรจัดอบรมพนักงานในเรื่องการป้องกันอันตรายจากเสียงดัง ส่งเสริมการใส่อุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลโดยเฉพาะผู้ที่มีประสบการณ์ทำงานเป็นระยะเวลานาน