การรับรู้และพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากฝุ่นละอองขนาดเล็กของบุคลากร กรณีศึกษา: องค์กรแห่งหนึ่งในเขตกรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

          การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้เกี่ยวกับฝุ่นละอองขนาดเล็ก และพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากฝุ่นละอองขนาดเล็ก กลุ่มตัวอย่าง คือ บุคลากรในองค์กรแห่งหนึ่ง เขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 145 คน เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามการรับรู้และพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากฝุ่นละอองขนาดเล็ก แบ่งเป็น 3 ส่วน ดังนี้ ส่วนที่ 1 ข้อมูลทั่วไป ส่วนที่ 2 การรับรู้เกี่ยวกับฝุ่นละอองขนาดเล็ก ส่วนที่ 3 พฤติกรรมการป้องกันตนเองจากฝุ่นละอองขนาดเล็ก สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า กลุ่มตัวอย่างเข้าถึงแหล่งข้อมูลเกี่ยวกับฝุ่นละอองขนาดเล็กจาก Facebook (ร้อยละ86.21) รองลงมา ได้แก่ โทรทัศน์/วิทยุ (ร้อยละ 84.83) และ Line (ร้อยละ 68.97) โดยมีการรับรู้โอกาสเสี่ยงที่เกิดจากฝุ่นละอองขนาดเล็กอยู่ในระดับมากที่สุด (x̄= 4.55, SD = 0.42) มีการรับรู้ความรุนแรงที่เกิดจากฝุ่นละอองขนาดเล็กอยู่ในระดับมาก (x̄= 4.41, SD = 0.50) มีการรับรู้ประโยชน์ของการป้องกันฝุ่นละอองขนาดเล็กอยู่ในระดับมาก (x̄= 3.99, SD = 0.67) และมีการรับรู้อุปสรรคของการป้องกันฝุ่นละอองขนาดเล็กอยู่ในระดับมาก (x̄= 3.69, SD = 0.77) สำหรับพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากฝุ่นละอองขนาดเล็กอยู่ในระดับมาก (x̄= 4.03, SD = 0.71) โดยพฤติกรรมการป้องกันตนเองที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด ได้แก่ ไม่เผาขยะ/กระดาษ/พลาสติก/เศษใบไม้ การสวมหน้ากากป้องกันฝุ่นละอองทุกครั้ง และหลีกเลี่ยงการทำกิจกรรมที่ส่งผลให้อัตราการหายใจเพิ่มขึ้น