การบูรณาการวิธีการสอนภาคปฏิบัติ ต่อความรู้ ระดับการสะท้อนคิด และทักษะการตัดสินทางคลินิก ของนักศึกษาพยาบาล ปีที่ 3 ในวิชาปฏิบัติการพยาบาล มารดา ทารกและการผดุงครรภ์ 1

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้ เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง แบบหนึ่งกลุ่มเปรียบเทียบก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้ภาค ปฏิบัติ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการบูรณาการวิธีการสอนภาคปฏิบัติต่อระดับความรู้ด้านการ พยาบาลมารดา ทารกและการผดุงครรภ์ 1 ระดับการสะท้อนคิด และทักษะการตัดสินทางคลินิก กลุ่ม ตัวอย่าง เป็นนักศึกษาพยาบาลศาสตร์ ชั้นปีที่ 3 วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี พระพุทธบาท จำนวน 106 ราย รูปแบบที่ใช้ในการจัดการเรียนรู้ ประกอบด้วย การประชุมปรึกษาหลังปฏิบัติการพยาบาล การใช้ สถานการณ์เสมือนจริง และกรณีศึกษา ในการฝึกปฏิบัติในระยะตั้งครรภ์ ระยะคลอดและระยะหลังคลอด เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบทดสอบความรู้การพยาบาลมารดา ทารกและการ ผดุงครรภ์ แบบสอบถามทักษะการสะท้อนคิด และแบบสังเกตรายการทักษะการตัดสินทางคลินิก ได้รับการ ตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหา แบบสอบถามทักษะการสะท้อนคิด มีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ .78 วิเคราะห์ ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติ paired t-test และ สถิติ one sample t-test ผลการวิจัย พบว่า ความรู้ด้านเนื้อหาการพยาบาลมารดา ทารก และการผดุงครรภ์ จากค่าเฉลี่ย 34.88 เป็น 39.04 ซึ่งเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ระดับการสะท้อนคิดมีคะแนนที่เพิ่มขึ้นจาก 3.59 เป็น 3.99 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยที่ด้านความเข้าใจ ด้านการสะท้อนคิดการกระทำของ ตนเอง และด้านการกระทำที่เป็นนิสัยมีคะแนนเพิ่มขึ้นตามลำดับ ยกเว้นการสะท้อนคิดสิ่งสำคัญ ทักษะการ ตัดสินทางคลินิกต่ำกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้ที่ระดับร้อยละ 50 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผู้เรียนมี ทักษะการตัดสินทางคลินิกอยู่ในระดับต่ำที่สุด คิดเป็นร้อยละ 65.4 และทักษะการตัดสินทางคลินิกอยู่ใน ระดับต่ำ ร้อยละ 20.6