การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน วิชากายวิภาคศาสตร์และปัจจัยที่เกี่ยวข้อง ระหว่างนักศึกษาที่เรียนโดยวิธีการประยุกต์ใช้เทคนิคเอไอซี และวิธีเรียนแบบปกติ
คำสำคัญ:
ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน, วิชากายวิภาคศาสตร์, เทคนิคเอไอซีบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีมีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชา กายวิภาคศาสตร์และปัจจัยต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องก่อนและหลังการเรียน ระหว่างการเรียนโดยวิธีการประยุกต์ ใช้เทคนิคเอไอซีและวิธีเรียนแบบปกติ ของนักศึกษาชั้นปีที่ 2 คณะเทคนิคการแพทย์และคณะสาธารณสุข ศาสตร์และสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ ที่ลงทะเบียนเรียนวิชากายวิภาคศาสตร์ จำนวน 200 คน แบ่งกลุ่มนักศึกษาออกเป็น กลุ่มทดลอง จำนวน 95 คน และกลุ่มควบคุม จำนวน 105 คน โดยการสุ่มตัวอย่างแบบเป็นลำดับชั้น เปรียบเทียบผลการศึกษาโดยใช้สถิติการวิเคราะห์ความแปรปรวนพหุ ผลการศึกษาพบว่านักศึกษาทั้งสองกลุ่มมีค่าเฉลี่ยคะแนนรวมและคะแนนปฏิบัติการสูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001) แต่คะแนนภาคบรรยายมีค่าเฉลี่ยไม่แตกต่างกัน (p>.05) นอกจากนี้ ค่าเฉลี่ยปัจจัยที่เกี่ยวข้องของนักศึกษากลุ่มทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองและสูงกว่านักศึกษากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001 และ p<.01) ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการประยุกต์ใช้เทคนิคเอไอซีในการเรียนการสอนวิชากายวิภาคศาสตร์มีผลในการเพิ่มปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเรียนของนักศึกษาได้อย่าง มีประสิทธิภาพ
Downloads
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ สำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษา. คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายในสถานศึกษา พ.ศ. 2553. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์; 2554.
วัลภา วงษ์จันทร์. รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์ ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการเรียนกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา กรณีศึกษานักศึกษาที่เรียนรายวิชาการเงินระหว่างประเทศ
(กง.422). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยพายัพ; 2554.
พัทราภรณ์ จีนกูล. ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ การสนับสนุนจากองค์การกับความสำเร็จในวิชาชีพของพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาล มหาวิทยาลัยของรัฐ
[วิทยานิพนธ์]. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2547.
Maslow AH. Motivation and personality. 2nd ed. New York: Harper & Row; 1970.
House JS. Work stress and social support. Reading MA: Addison-Wesley; 1981.
ธีระพงษ์ แก้วหาวงษ์. กระบวนการเสริมสร้างชุมชนเข้มแข็ง : ประชาคม ประชาสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 6. ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา; 2543.
สุวิมล ว่องวาณิช. การวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2548.
บังอร ฉางทรัพย์, สำอาง วณิชชาพลอย, ภาสินี สงวนสิทธ์. การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชากายวิภาคศาสตร์ของนักศึกษาชั้นปีที่ 2 ที่เรียนโดยวิธีการสอนแบบปกติและวิธีการสอนแบบ
ประยุกต์ใช้รูปแบบการวิจัยเชิงปฏิบัติการร่วมกับวิธีแผนที่ความคิด. วารสาร มฉก.วิชาการ. 2552;12(24):13-32.
ปัญจา ชูช่วย. ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาปริญญาตรีมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี [วิทยานิพนธ์]. ปัตตานี: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
วิทยาเขตปัตตานี; 2551.
ศิริพงศ์ รักใหม่. การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการเรียนและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี. 2550;1(2):25-41.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพและสุขภาวะ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
