การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน วิชากายวิภาคศาสตร์และปัจจัยที่เกี่ยวข้อง ระหว่างนักศึกษาที่เรียนโดยวิธีการประยุกต์ใช้เทคนิคเอไอซี และวิธีเรียนแบบปกติ

ผู้แต่ง

  • บังอร ฉางทรัพย์ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
  • สุภาภรณ์ วรรณภิญโญชีพ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
  • ภาสินี สงวนสิทธิ์ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
  • อมรรัตน์ โตทองหล่อ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ

คำสำคัญ:

ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน, วิชากายวิภาคศาสตร์, เทคนิคเอไอซี

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีมีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชา กายวิภาคศาสตร์และปัจจัยต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องก่อนและหลังการเรียน ระหว่างการเรียนโดยวิธีการประยุกต์ ใช้เทคนิคเอไอซีและวิธีเรียนแบบปกติ ของนักศึกษาชั้นปีที่ 2 คณะเทคนิคการแพทย์และคณะสาธารณสุข ศาสตร์และสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ ที่ลงทะเบียนเรียนวิชากายวิภาคศาสตร์ จำนวน 200 คน แบ่งกลุ่มนักศึกษาออกเป็น กลุ่มทดลอง จำนวน 95 คน และกลุ่มควบคุม จำนวน 105 คน โดยการสุ่มตัวอย่างแบบเป็นลำดับชั้น เปรียบเทียบผลการศึกษาโดยใช้สถิติการวิเคราะห์ความแปรปรวนพหุ ผลการศึกษาพบว่านักศึกษาทั้งสองกลุ่มมีค่าเฉลี่ยคะแนนรวมและคะแนนปฏิบัติการสูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001) แต่คะแนนภาคบรรยายมีค่าเฉลี่ยไม่แตกต่างกัน (p>.05) นอกจากนี้ ค่าเฉลี่ยปัจจัยที่เกี่ยวข้องของนักศึกษากลุ่มทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองและสูงกว่านักศึกษากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001 และ p<.01) ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการประยุกต์ใช้เทคนิคเอไอซีในการเรียนการสอนวิชากายวิภาคศาสตร์มีผลในการเพิ่มปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเรียนของนักศึกษาได้อย่าง มีประสิทธิภาพ

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ สำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษา. กรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2552. กรุงเทพมหานคร: สำนักงาน กระทรวง. 2552.

กระทรวงศึกษาธิการ สำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษา. คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายในสถานศึกษา พ.ศ. 2553. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์; 2554.

วัลภา วงษ์จันทร์. รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์ ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการเรียนกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา กรณีศึกษานักศึกษาที่เรียนรายวิชาการเงินระหว่างประเทศ
(กง.422). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยพายัพ; 2554.

พัทราภรณ์ จีนกูล. ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ การสนับสนุนจากองค์การกับความสำเร็จในวิชาชีพของพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาล มหาวิทยาลัยของรัฐ
[วิทยานิพนธ์]. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2547.

Maslow AH. Motivation and personality. 2nd ed. New York: Harper & Row; 1970.

House JS. Work stress and social support. Reading MA: Addison-Wesley; 1981.

ธีระพงษ์ แก้วหาวงษ์. กระบวนการเสริมสร้างชุมชนเข้มแข็ง : ประชาคม ประชาสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 6. ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา; 2543.

สุวิมล ว่องวาณิช. การวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2548.

บังอร ฉางทรัพย์, สำอาง วณิชชาพลอย, ภาสินี สงวนสิทธ์. การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชากายวิภาคศาสตร์ของนักศึกษาชั้นปีที่ 2 ที่เรียนโดยวิธีการสอนแบบปกติและวิธีการสอนแบบ
ประยุกต์ใช้รูปแบบการวิจัยเชิงปฏิบัติการร่วมกับวิธีแผนที่ความคิด. วารสาร มฉก.วิชาการ. 2552;12(24):13-32.

ปัญจา ชูช่วย. ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาปริญญาตรีมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี [วิทยานิพนธ์]. ปัตตานี: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
วิทยาเขตปัตตานี; 2551.

ศิริพงศ์ รักใหม่. การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการเรียนและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี. 2550;1(2):25-41.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2017-06-28

รูปแบบการอ้างอิง

1.
ฉางทรัพย์ บ, วรรณภิญโญชีพ ส, สงวนสิทธิ์ ภ, โตทองหล่อ อ. การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน วิชากายวิภาคศาสตร์และปัจจัยที่เกี่ยวข้อง ระหว่างนักศึกษาที่เรียนโดยวิธีการประยุกต์ใช้เทคนิคเอไอซี และวิธีเรียนแบบปกติ. Journal of Health Sciences and Wellness [อินเทอร์เน็ต]. 28 มิถุนายน 2017 [อ้างถึง 31 ธันวาคม 2025];20(40):29-3. available at: https://he01.tci-thaijo.org/index.php/HCUJOURNAL/article/view/149527

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย