ทูเมอร์เนคครอซิสแฟคเตอร์แอลฟาป้องกันการตายของเซลล์มะเร็งท่อน้ำดี โดยกระตุ้นขบวนการส่งสัญญาณ MAPK และ AKT
คำสำคัญ:
ทูเมอร์เนคโครซิสแฟคเตอร์บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ในการวิจัยในครั้งนี้ คือต้องการเข้าใจถึงสาเหตุที่ทำให้มะเร็งท่อน้ำดีเป็นมะเร็งที่มี ความก้าวร้าวและต่อต้านการรักษาตามแบบแผนในปัจจุบัน ผู้วิจัยจึงทำการทดสอบที่จำเพาะลงไปถึง การต่อต้านทูเมอร์เนคครอซิสแฟคเตอร์แอลฟา (TNF-alpha) ในการฆ่าเซลล์มะเร็งท่อน้ำดี ซึ่งต่างจาก เซลล์มะเร็งชนิดอื่น ๆ การวิจัยในครั้งนี้ จึงได้ทดสอบกลไกการต่อต้านการฆ่าด้วยทูเมอร์เนคครอซิสแฟคเตอร์แอลฟาโดยใช้เซลล์มะเร็งท่อน้ำดีชนิด KKU-100 ซึ่งได้จากผู้ป่วยคนไทยมาเป็นต้นแบบ การทดสอบ ด้วยวิธีเอ็มทีที พบว่า การใส่ทูเมอร์เนคครอซิสแฟคเตอร์แอลฟาที่มีความเข้มข้นถึง 80 นาโนกรัมต่อ มิลลิลิตร ไม่ส่งผลต่อการมีชีวิตรอดของเซลล์มะเร็งท่อน้ำดี อย่างไรก็ตาม การเพิ่มความเข้มข้นของ ทูเมอร์เนคครอซิสแฟคเตอร์แอลฟามีผลต่อการเพิ่มระดับของ pMAPK1/2 และ pAKT ซึ่งชี้ให้เห็นว่า ขบวนการส่งสัญญาณของ MAPK และ/หรือ AKT อาจเกี่ยวข้องกับการต่อต้านการฆ่าเซลล์มะเร็งด้วย ทูเมอร์เนคครอซิสแฟคเตอร์แอลฟา ดั้งนั้น จึงได้ทดสอบโดยยับยั้งขบวนการส่งสัญญาณของ MAPK หรือ AKT โดยใช้ U0126 หรือ LY294002 ซึ่งเป็นตัวยับยั้ง MEK1/2 และ AKT ตามลำดับ และประเมินผล การยับยั้งขบวนการส่งสัญญาณนี้ในเซลล์มะเร็งท่อน้ำดีชนิด KKU-100 ร่วมกับภาวะที่มีทูเมอร์เนคครอซิส แฟคเตอร์แอลฟา ผลการทดสอบพบว่า ภาวะร่วมกันนี้ มีผลต่อการลดลงของการอยู่รอดของเซลล์อย่างมี นัยสำคัญทางสถิติ เมื่อเทียบกับภาวะที่มีทูเมอร์เนคครอซิสแฟคเตอร์แอลฟาหรือตัวยับยั้งเพียงอย่างเดียว นอกจากนี้ ผลการทดสอบในภาวะนี้ยังสอดคล้องกับการเกิดอะพอพโทซิสที่เพิ่มมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อทดสอบด้วยการย้อมสี DAPI สรุปโดยภาพรวม ทูเมอร์เนคครอซิสแฟคเตอร์แอลฟากระตุ้นขบวนการ ส่งสัญญาณของ MAPK และ AKT เป็นคุณลักษณะสำคัญในการต่อต้านการฆ่าเซลล์มะเร็งท่อน้ำดี ซึ่งเป็น สาเหตุของความก้าวร้าวในมะเร็งท่อน้ำดี
Downloads
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพและสุขภาวะ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
