การวิเคราะห์องค์ประกอบของกลุ่มอาการลองโควิดภายหลังการติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ของประชาชนไทยในเขตกรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

            การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาเชิงบรรยาย มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลุ่มอาการภายหลังติดเชื้อโควิด-19 โดยศึกษาในผู้ป่วยหลังติดเชื้อโควิด-19 จำนวน 300 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสอบถามภาวะลองโควิด 50 อาการ ผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 คน และหาค่าความที่ยงโดยใช้สูตรสัมประสิทธิแอลฟา ของครอนบาค ได้ค่าความเที่ยงเท่ากับ .94 เก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือนกันยายน พ.ศ. 2565 – เดือนพฤศจิกายน 2565 นำมาวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์องค์ประกอบ สกัดตัวประกอบด้วยวิธีองค์ประกอบหลัก (Principle components analysis) หมุนแกนแบบออโธโกนอล (Orthogonal rotation) ด้วยวิธีแวริแมกซ์ (Varimax) ผลการศึกษาพบว่าอาการลองโควิด 50 อาการ สามารถจัดกลุ่มอาการได้ 7 องค์ประกอบ อธิบายด้วย 38 ตัวแปร มีค่าความแปรปรวนรวม 67.43% โดยมีองค์ประกอบดังนี้ 1) กลุ่มอาการระบบผิวหนัง ความแปรปรวนได้ 22.26% มีตัวแปรองค์ประกอบ 5 ตัวแปร 2) กลุ่มอาการอารมณ์ จิตใจ และภาวะทางสมอง ความแปรปรวนได้ 7.35% มีตัวแปรองค์ประกอบ 13 ตัวแปร 3) กลุ่มอาการระบบหัวใจและระบบทางเดินหายใจ ความแปรปรวนได้ 6.06% มีตัวแปรองค์ประกอบ 3 ตัวแปร 4) กลุ่มอาการกล้ามเนื้อ กระดูกและข้อ ความแปรปรวนได้ 4.49% มีตัวแปรองค์ประกอบ 4 ตัวแปร 5) กลุ่มอาการคล้ายไข้หวัด ความแปรปรวนได้ 4.05% มีตัวแปรองค์ประกอบ 5 ตัวแปร 6) กลุ่มอาการระบบทางเดินอาหาร ความแปรปรวนได้ 3.40% มีตัวแปรองค์ประกอบ 5 ตัวแปร และ 7) กลุ่มอาการเหนื่อยล้า ความแปรปรวนได้ 3.10% มีตัวแปรองค์ประกอบ 6 ตัวแปร จากผลการศึกษากลุ่มอาการลองโควิดมีผลต่อความทุกข์ทรมานและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วย พยาบาลควรมุ่งเน้นการดูแลในกลุ่มที่ยังไม่ติดเชื้อโควิด 19 และกลุ่มที่ติดเชื้อโควิด 19 ที่มีความเสี่ยงในการพัฒนาไปสู่ภาวะ Long COVID โดยการให้ความรู้ การให้คำปรึกษา และสามารถให้ความรู้ผ่านสื่อต่าง ๆ ที่ทันสมัย หรือใช้ช่องทางออนไลน์ต่าง ๆ และให้ครอบครัวเข้ามามีส่วนร่วมในการดูแล